tag:blogger.com,1999:blog-38535032620666929452024-03-04T10:16:39.812+01:00paratexterkao książkach i (mo)ich historiachparatexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.comBlogger663125tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-48762270004998771532024-02-04T22:22:00.002+01:002024-02-04T22:22:46.527+01:00Aura strachu<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2024/02/occulta-paulina-swist.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYxurD-es-fusPMHCkO628If6WOME7Afx6LscsgsgoVAKHiL3sTcBNNdydpTZh3EKuQfX62Xz0SQk8TPRx70KgmTm4K0cCWvuJjAJhzNlGgjUGwGo3IyTvrW9f1cA70oOcLzt-fsOBUo3iTnyhzijZ8rJpVEsNNJ52SpW_UU0Tj8JYgc0Fj3jj-VOMcbU/s1600/occulta-paulina-swist.jpg" width="240" /></a></div>"Occulta" Paulina Świst</span></h2>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><span class="lead"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Nie wiem, czy tym razem Świst zmieści się w trylogii. Z jednej strony mam nadzieję, że nie, a z drugiej - że wpakuje w finałową część tej serii tyle, że wywali kory (choć nadal nie wiem, czy ten eufemizm należycie odda wizję, którą zaSzczepia w wyobraźni "Occulta"). Niby rozrywka, niby wyuzdanie, a najpóźniej jak pojawia się bejsbol, to wiadomo, o jaką stawkę toczy się gra. Dawno żadna historia mnie tak nie wciągnęła.</b></span></span></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">A to już coś. Rzadko czytam, bo ostatnimi miesiącami, właściwie od "Daisy Jones...", nic mnie nie wciągnęło tak, żeby zapomnieć świat wokół, ale dziś Paulinie Świst się udało. Tak, wieki po premierze, większość już pewnie zdążyła zapomnieć szczegóły, a ja się nie zdziwię, jak wylecę z listy recenzenckiej, ale taki czas.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Trójkąt spowity tajemnicą jeszcze bardziej nieprzeniknioną niż ten bermudzki ledwo otrząsnął się ze <a href="https://www.paratexterka.pl/2023/08/incognito-paulina-swist.html" target="_blank">sprawy Anioła</a> (którego autorka szybko czytelnikom przypomni, o ile w ogóle zdążyli go zapomnieć), a już pojawia się nowa przynęta. Żaden z panów z wiadomych powodów nie pali się do uczestnictwa w Occulcie, ale kto Ankę puści sam? Kolejne sekscesy jako przykrywka to grubszej sprawy - Anioł to przy Kruku pikuś. I to nawet nie pan.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Nie wiem, jak Świst się to udało. Podeszłam na luzaku, szybko odnalazłam się w stylu i fabule, która odpręża mnie od zawsze, a potem, ni z tego, ni z owego, przypominałam sobie odchył "Incognito" od świstowej' normy. Mimo podejrzeć, ciepło i tak mnie oblało. Potem się wzdrygnełąm. Po wielokroć. Ale jak Wam powiem, że wypłynął wzrusz, to już nie uwierzycie, co?</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Skąd jej się takie rzeczy w głowie rodzą, nie wiem też. Wiem za to, że działają. "Occulta" przypomniała mi, za co cenię autorkę, czego szukam w książkach, i wróciła mi wenę, żeby coś napisać! Choć wiecie co najbardziej mnie nurtuje? Którędy jej TACY psychole wychodzą...? Ale zapewne tę piosenkę Sokoła znacie lepiej niż ja.</span></p>
<p style="font-family: "Helvetica Neue"; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-size: 11px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><br /></p><p style="font-family: "Helvetica Neue"; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-size: 11px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><br /></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><div><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2023/08/incognito-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt=""Incognito" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv2KiUad-HyUXpiIrVevkU72d4fsuRPKNXWUmddOF1ebQqNLLDbgPPD2-6gDIpYqQngaYNBQUwkWnXJbndeVDIXYixywza5UAtIC_Qe5MzfwpUck3KcdoWI0cjvL1XnG9zCsETtNyQD0sN2afe_-rYeyTBWswgBfooy8Pn3Xj9gBbwtjR9efB_L_IjKn4/w150-h200/incognito-paulina-swist.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: repeat rgb(255, 255, 255); border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Incognito" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><a href="https://www.paratexterka.pl/2022/04/fighter-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.4px; text-decoration: none;"><img alt=""Fighter" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMN0ZmkR6yg-Bz0fipyzwqyjp23M-5JiDl5WBviD60u0eMQNUrocVWHwDUSBywnCs-PmMiLcT1c3z-gwQCyaInuPT8jEhAlCE6ACHQIFA9DeWMUPdwrdz_8vhjc6tTnGrP-s1XXZO4BFz-8gt7Dz53lNz1AucFtadTRFpC8CTzE5cCEmMJDLgdIop_/w150-h200/fighter-paulina-swist.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Fighter" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="https://www.paratexterka.pl/2022/11/anyway-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.4px; text-decoration: none;"><img alt=""Anyway" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnO0UYd_MWDJbU31fLH6J13oIK57T1HmHHU3onc0X3MZXT-YRwH_tAkwM-P0I9Ze2k0E5-gmIc_riW-CrpMwOcjZcwx-_Xh1agS4jOEg8tqK3hi_QEtUGyPtiaMlD1MXFqLultrfDPboIt_UtDsoCgDlwiYCVf_0QfdqxFdq9Zz2Wy2Oq4DDP68cNW/w150-h200/anyway-paulina-swist.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Anyway" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> </span><a href="https://www.paratexterka.pl/2023/04/fu-k-up-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt=""Fu#k up" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxLe8Mo9Ys50iMExRgcVZU9uYkScAnEN89_rDMFf-yGAcoDU40CI8XPPwrqX06PM82vnnnXcuWgbKUSWnUYSuPBk6pRZ04x5TlkrKt431KLCm6vrGUJr5JrQlmAe27Gmz1ysBp1Tk4O7Rbiytk46GphYO7hnc6GctUKvmF2m7gq-TUbo7SkCrUYDx3/w150-h200/fu-k-up-paulina-swist.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: repeat rgb(255, 255, 255); border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Fu#k up" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><br style="box-sizing: border-box;" /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-kerning: none; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="https://www.paratexterka.pl/2018/07/zimny-jak-cholera.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt="”Prokurator” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJJokOPMa8UgMzxh-1U0Az4FF3MQ8UZ4DkvdwPi2XPT0IDvOMPAYrtXEtKZr4PM2_p-mgGoDr7xlWJ_NOizqpAGtDjjzCBau0qZuAw02guqL5MtohWZFNJbcUYQOVKThXn9tdEpnGnMd8/s200/Pr1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="”Prokurator” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.3px; line-height: 1.4;"> </span><a href="https://www.paratexterka.pl/2018/07/do-ut-des.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt="“Komisarz” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPO95G6pfzrwg7W1B37V11p4HDBIT-I3JXz81Ty94tgAe9g3rkHcejYIzzPo572NWiW6tXFijpPV-ZlYLAQ3psfhxgyCqzTiSZvHZZ3jb7bDcVcu_k3fTj5-q457eH9tQkpLOeL9EewaA/s200/Km1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Komisarz” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.3px; line-height: 1.4;"> </span></span></span><a href="https://www.paratexterka.pl/2018/07/bracia-i-siostra.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt="”Podejrzany” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQDRjhUGOA0Alz_9K6bE6EcbBfFggLFdhkAZcfxy8ukH3Gz98Vuy7Cz3izAjB2XBTyVJ6Ed7ZJLoj3pwKbJDxFC-geoc8OvwPh-WZ8GhXau_JG6FTdLDrQisAeIPzUfSuIUcOfNAW7iM0/s200/Pd1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="”Podejrzany” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><br style="box-sizing: border-box;" /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-size: 14.3px; line-height: 1.4;"> </span><a href="https://www.paratexterka.pl/2021/05/mala-m-paulina-swist-lilka-plonka.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;" target=""><img alt="“Mala M.” Paulina Świst, Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitbM4l7ExxerOzYvUXaQh0YuIphXT7o1zydi5YQRBakK2Yxhm34gY9V4wQhLdLfUGIkr1ckafeCh4Trs45enoSedMvczj5sIkr6jUHW0cjeGGe1c2Gy0-j29yNJ8ED0Rn862nL6UweDe4/w150-h200/mala-m-paulina-swist-lilka-plonka-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Mala M.” Paulina Świst, Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> </span><a href="https://www.paratexterka.pl/2021/12/mala-m-2-lilka-plonka.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Mala M. 2” Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgbsw-Q2tdYik95jbgt8iDL77aWXlO6VWxqgvyCTX-wufUdu3Ry7XS-u1uGLjP7kj3kPV3KAsCNs96gw3y_vf5heqEPQxEcQoOCCs3gUxizS3_QhEojHtU50JLWYnAcUdqQPS6IVQHa_mwMzuEU3bcXQdjRISrghmEN5mT7Hssz0Qu3YsaLHh8RgHaX=w150-h200" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Mala M. 2” Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><br style="box-sizing: border-box;" /></div><p style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px;"><div style="box-sizing: border-box; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-kerning: none; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="https://www.paratexterka.pl/2018/11/karuzela-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt="“Karuzela” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulIzdiaAFPqJIWOStciQ3D5XFnwedLbGWloFkP1sYhcq8DWuGtRqb3UbksD2XEecEFdSAMT80WZXHQVdaelaksMWq1E4lKGFcJnRWEgBceSG_XW2LUyS1cm9wRRhs4fy-bwJkt1xopRI/s200/karuzela-1.JPG" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Karuzela” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.3px; line-height: 1.4;"> </span></span></span><a href="https://www.paratexterka.pl/2019/10/sitwa-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; clear: left; color: #860802; display: inline; text-decoration: none;"><img alt="“Sitwa” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCWZKHDPKwWm-dkdyUMynICHYx2p3hQXLtJo9l5LTvefG6Pw5peddn9fHZExoZAMJZ8tDeJiimqQKElMl4yhY4TEfGJBOUop2Rs4zIf9wUxEfA3-oh0xpi5XqOmXEK8guaeWhH7Qd8074/s200/sitwa-paulina-swist-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Sitwa” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><a href="https://www.paratexterka.pl/2020/06/przekret-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Przekręt” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlSla8FSbqhAO-Us6bHU9huFU5CSljqNE3NKF-C7U61hWPE1YpbRT_nIaDMIt3DL2xcLbZ_gtM67GVbw0jtIlhxKiuSNKM-lWn8uk0RI5rVVycM_zel36IxIxjXbomtqo8iQ0caQuNf90/s200/przekret-paulina-swist-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Przekręt” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"> </span></div></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-68755836443829522222023-12-20T13:33:00.005+01:002023-12-20T13:52:38.040+01:00Para-nie-texter(s)ki 2023<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Oficjalnie się odmeldowuję, póki co: na ten rok. Nie będę się łudzić, że zdążę coś jeszcze przeczytać na 'urlopie', zwłaszcza że jedyną osobą, która mogłaby się tym przejąć, jestem ja. Za mało przeczytałam w tym roku, żeby porywać się na zestawienia czy wybieranie tej najlepszej książki, choćby tylko jednej.</b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><span >Wszystkie, o których coś tutaj (o)powiedziałam, mi się podobały. Wiele (nowych...) czeka na wenę do czytania – łącznie z nowościami kilku moich ulubionych autorów, a nawet jednym egzemplarzem recenzenckim – ale w tym roku trzymanie książki i wyzywanie wyobraźni przegrywa(ł)o z <a href="https://www.instagram.com/wollejolen/" target="_blank">namacalnymi efektami mojego machania drutami</a>.</span></span></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><span class="lead"><br /></span></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXPLetHBDse-X2rnBlwbD0YWEEuKT6a_vYgox8_V61h7Prx6YZtEbKnAh3Wx5DGmHIoBx1IkiE0GvD-G8odenI3HQTCSIgKM4AyC4HZUFJx-NxwPzR9-u6uef8Y5e42U-Z6H7_03ZD3VQsIAbxl28IPzZl7FVhbze0UMIglKpzza6lP6yKZJTRHoF0gJQ/s320/para-nie-texterski-2023.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="zen, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXPLetHBDse-X2rnBlwbD0YWEEuKT6a_vYgox8_V61h7Prx6YZtEbKnAh3Wx5DGmHIoBx1IkiE0GvD-G8odenI3HQTCSIgKM4AyC4HZUFJx-NxwPzR9-u6uef8Y5e42U-Z6H7_03ZD3VQsIAbxl28IPzZl7FVhbze0UMIglKpzza6lP6yKZJTRHoF0gJQ/w150-h200/para-nie-texterski-2023.jpg" title="zen, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span>Nie wiem, czy to kwestia nowej pasji (tworzenia), czy (absorbowania) książek, o których nie miałam naprawdę nic do powiedzenia, a może roku pełnego prywatnych perturbacji. Nie chcę się nad tym zastanawiać. W życiu nie powiem czytaniu NIE, ale teraz jest tak, a nie inaczej, a chcę być fair – dlatego się żegnam.</span><div><br />
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Lepiej cieszyć się tym, co jest, bo nic dwa razy się nie zdarza, a pewne możliwości z czasem znikną nieodwracalnie. Życzę Wam spokoju i czasu na to, co Was uszczęśliwia. I zdrowia, bo bez tego ani rusz. Teraz i zawsze. </span></p></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-83535173124085244702023-10-07T17:55:00.006+02:002023-10-07T18:00:44.039+02:00Diwa w dzwonach<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/10/daisy-jones-and-the-six-taylor-jenkins-reid.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Daisy Jones & The Six" Taylor Jenkins Reid, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPWYO0gpATw4bdS8HKXnP-e0cYDospr7739ipk5haw-l33v6P_PIZVnJdrSZchPx31oH6sBIfSwo5EafACYw1VZ-sXqGpYisU6gM3WiCaNd11DD74_91Vmuldqx41Z5wn_Zk0UxvsmnDncBEiRmugdZTapO4Bn5SWgRnaiJ6PNVOwQhc1oSZrym2CWJ0M/w240-h320/daisy-jones-and-the-six-taylor-jenkins-reid.jpg" title=""Daisy Jones & The Six" Taylor Jenkins Reid, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Daisy Jones & The Six" Taylor Jenkins Reid</span></h2>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Muzyki wcale nie trzeba słyszeć, żeby przyprawiła o ciarki, zaczarowała i odbiła się echem w duszy, a przynajmniej tej muzyki, którą tworzył zespół powołany do życia przez Taylor Jenkins Reid. Aż nieprawdopodobne, jak wyrazisty jest chaotyczny, wielogłosowy, a nawet niespójny tekst, zmierzający do odkrycia tajemnicy, która nie dałaby żyć fanom Daisy Jones & The Six, gdyby zespół grał naprawdę. I to niejednej tajemnicy! Książka-koncert, którego nie można odpuścić.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Po "<i>Malibu płonie</i>", która nie wciągnęła mnie za żadnym razem, kiedy do niej siadałam, nie sądziłam, że następna pozycja tej autorki wzbudzi we mnie emocje z przeciwległego bieguna. Moje wymagania ewoluowały i zmuszona wybierać między dwoma wykluczającymi się pasjami, nie wspominam już o każdej książce, którą czytam albo słucham, ale o Daisy Jones napisać muszę. To książka, którą słyszałam, czytając, a muszę przyznać, że muzyka nie zajmuje w moim życiu szczególnej pozycji. Zawsze była tłem, mniej lub bardziej wspominanym, jednak odsuwanym.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">"<i>Daisy Jones & The Six</i>" wyraża to, co w muzyce się kocha; pokazuje, jak się nią żyje, tworzy, ale też niszczy. Niby historię zespołu opowiadają poszczególni członkowie i osoby z nimi powiązane, a tak naprawdę każdy czytelnik tworzy ją sobie sam - czytając między wierszami, (nad)interpretując aluzje, czy wybierając, komu wierzyć. Nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek trafiła na taki konstrukt, a to nie jedyny sprytny zabieg, o który pokusiła się autorka.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Nie da się mówić o tej książce, nie mówiąc o parze głównych bohaterów. Ta chemia między nimi działa o wiele bardziej niż prochy, które biorą. Nie trzeba być na haju, żeby dać się oczarować tym dwojgu. To artyści na wskroś, charyzmatyczni, egocentryczni, jedyni w swoim rodzaju. W "<i>Daisy Jones & The Six</i>" nie tylko oni kochają za mocno albo niewystarczająco, cała machina talentów, weny i emocji działa, jeśli zespół jest w komplecie. Nie wiem, czy bardziej absorbował mnie proces twórczy, przekraczanie granic, czy radzenie sobie pod ścianą. Wrażenie robiło wszystko. Raz kręciłam głową z dezaprobatą, innym razem nie mogłam oderwać wzroku od tekstu i obrazów kotłujących się w wyobraźni. Teraz nie mogę doczekać się serialu z absolutnie magnetyczną Riley Keough. A kolejna powieść Reid już czeka na swoją kolej.</span></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><a href="/2021/06/jestem-marysia-chyba-sie-zabije-dzisiaj-mery-spolsky.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.4px; text-decoration: none;"><img alt="“Jestem Marysia i chyba się zabiję dzisiaj” Mery Spolsky, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBJg6UCQuAsoo51ZyUQfE0y7jUJ4JHC-ySRdlbi41ymQB7cjWBzq0c3gEdL_LPPGPGLbclPxuFKM85muuSnGJG8xn56OHJoVdSfWOQy85a53ykbQkkDypD9tjAMoAb5VLzJK1gJP5ZUmk/w150-h200/jestem-marysia-chyba-sie-zabije-dzisiaj-mery-spolsky-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: repeat rgb(255, 255, 255); border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Jestem Marysia i chyba się zabiję dzisiaj” Mery Spolsky, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-family: "Helvetica Neue"; font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-size: 11px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><br /></p>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-53823967689486890092023-08-20T01:15:00.004+02:002023-08-20T01:15:55.773+02:00Boski bicz<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/08/incognito-paulina-swist.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Incognito" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyQGNEafCiIpYHmbtTEajQYfb-KDegzWiAjYw1p16_gMPV9sIiKqdLIpqohL8HA-IRfN78Pmfv0lqTBToM1-7yrac6NsAQGhEBI2vNd3iRSaX6Nj0D6VMWASh2y-4KZpPb-a3f_4tUWf9O_XHCfqYgqxYL5ObEogxe4TkV1fxibId9Az5JxuPnBrULNjY/w240-h320/incognito-paulina-swist.jpg" title=""Incognito" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Incognito" Paulina Świst</span></h2>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Pierwszy taki kryminał Świst, ba, poważna książka. Z tym że autorka nie byłaby sobą, gdyby nie wystawiła języka zasadom i nie zrobiła tego po swojemu. Popapranych bohaterów w jej książkach było sporo, ale seryjny morderca – całkiem poważnie: rasowy psychopata – debiutuje. Gdyby nie stare dobre przepychanki słowne pary głównych bohaterów i sprawdzone rozładowywacze napięcia, można by pomyśleć, że nastąpiła pomyłka. Ale nie, to Paulina Świst. Tylko nie dobra – lepsza!<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Dla mnie "<i>Incognito</i>" to coś, co chciałam, choć nie wiedziałam, że w takiej postaci, dopóki tego nie przeczytałam. I nie wiem, czy jeszcze przyjdzie mi do głowy lepszy komplement. Nie, że dotychczasowe książki się znudziły, bo choć w tym samym stylu, to jednak każda jest inna, ze swoim unikalnym clou i mniejszym bądź większym boom. Nowa książka to dopiero bomba, i wcale mi nie jest do śmiechu (choć w trakcie lektury bywało!). </span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Zanim nastąpi znane, sprawdzone i lubiane, pojawia się Anioł – postać, której nawet Szary nie dotrzymałby kroku. Totalne sfiksowanie, oderwanie od rzeczywistości, misja, którą musi wypełnić, i kary, które trzeba wymierzyć. Anioł śmierci, ręka Boga, chory człowiek. Brzmi złowrogo? To zło in persona. Do tego niezwykle precyzyjny i skuteczny, co nieoczekiwanie szybko ściera uśmieszki z twarzy prokuratora i dziennikarki śledczej, którzy w normalnych okolicznościach zapewnialiby czytelnikom rozrywki, do jakiej przywykli. Błysków ich oryginalności nie brakuje, jednak nie oszukujmy się – postacią numer jeden jest ktoś, kto po latach łączy przedstawicieli prawa nad ofiarą absolutnie nieoczekiwaną.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Ależ mnie wciągnęło. Momentami czułam się nieswojo, jak wyobrażę sobie niektóre rzeczy, to aż mnie wzdryga; uśmiechu niesięgającego zimnych oczu przywoływać nawet nie chcę, i tego obłędu, rozszczepienia jaźni... brr. A jak pomyślę o kilku seryjnych mordercach ze Śląska... no nie. Nie chcę myśleć. Co nie znaczy, że "<i>Incognito</i>" nie było dobre! Wyszło świetnie. Szybko, sprytnie, wszystko się spinało, i nawet jeśli ktoś spodziewał się, z której strony (dobra, z których dwóch stron?) nastąpi atak, to <b><a href="/search/label/Paulina%20Świst">Świst</a></b> i tak była przynajmniej krok do przodu. Koniec każe się spodziewać, że na jednym kroku nie poprzestanie, skubana, i że wierni fani doczekają się tego, co w tym tomie jeszcze nie zostało obnażone.</span></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><a href="/2022/04/fighter-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.4px; text-decoration: none;"><img alt=""Fighter" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMN0ZmkR6yg-Bz0fipyzwqyjp23M-5JiDl5WBviD60u0eMQNUrocVWHwDUSBywnCs-PmMiLcT1c3z-gwQCyaInuPT8jEhAlCE6ACHQIFA9DeWMUPdwrdz_8vhjc6tTnGrP-s1XXZO4BFz-8gt7Dz53lNz1AucFtadTRFpC8CTzE5cCEmMJDLgdIop_/w150-h200/fighter-paulina-swist.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Fighter" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2022/11/anyway-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.4px; text-decoration: none;"><img alt=""Anyway" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnO0UYd_MWDJbU31fLH6J13oIK57T1HmHHU3onc0X3MZXT-YRwH_tAkwM-P0I9Ze2k0E5-gmIc_riW-CrpMwOcjZcwx-_Xh1agS4jOEg8tqK3hi_QEtUGyPtiaMlD1MXFqLultrfDPboIt_UtDsoCgDlwiYCVf_0QfdqxFdq9Zz2Wy2Oq4DDP68cNW/w150-h200/anyway-paulina-swist.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Anyway" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> </span><a href="/2023/04/fu-k-up-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt=""Fu#k up" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxLe8Mo9Ys50iMExRgcVZU9uYkScAnEN89_rDMFf-yGAcoDU40CI8XPPwrqX06PM82vnnnXcuWgbKUSWnUYSuPBk6pRZ04x5TlkrKt431KLCm6vrGUJr5JrQlmAe27Gmz1ysBp1Tk4O7Rbiytk46GphYO7hnc6GctUKvmF2m7gq-TUbo7SkCrUYDx3/w150-h200/fu-k-up-paulina-swist.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: repeat rgb(255, 255, 255); border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Fu#k up" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><br /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-kerning: none; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2018/07/zimny-jak-cholera.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt="”Prokurator” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJJokOPMa8UgMzxh-1U0Az4FF3MQ8UZ4DkvdwPi2XPT0IDvOMPAYrtXEtKZr4PM2_p-mgGoDr7xlWJ_NOizqpAGtDjjzCBau0qZuAw02guqL5MtohWZFNJbcUYQOVKThXn9tdEpnGnMd8/s200/Pr1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="”Prokurator” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.3px; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2018/07/do-ut-des.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt="“Komisarz” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPO95G6pfzrwg7W1B37V11p4HDBIT-I3JXz81Ty94tgAe9g3rkHcejYIzzPo572NWiW6tXFijpPV-ZlYLAQ3psfhxgyCqzTiSZvHZZ3jb7bDcVcu_k3fTj5-q457eH9tQkpLOeL9EewaA/s200/Km1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Komisarz” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.3px; line-height: 1.4;"> </span></span></span><a href="/2018/07/bracia-i-siostra.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt="”Podejrzany” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQDRjhUGOA0Alz_9K6bE6EcbBfFggLFdhkAZcfxy8ukH3Gz98Vuy7Cz3izAjB2XBTyVJ6Ed7ZJLoj3pwKbJDxFC-geoc8OvwPh-WZ8GhXau_JG6FTdLDrQisAeIPzUfSuIUcOfNAW7iM0/s200/Pd1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="”Podejrzany” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><br style="box-sizing: border-box;" /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-size: 14.3px; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2021/05/mala-m-paulina-swist-lilka-plonka.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;" target=""><img alt="“Mala M.” Paulina Świst, Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitbM4l7ExxerOzYvUXaQh0YuIphXT7o1zydi5YQRBakK2Yxhm34gY9V4wQhLdLfUGIkr1ckafeCh4Trs45enoSedMvczj5sIkr6jUHW0cjeGGe1c2Gy0-j29yNJ8ED0Rn862nL6UweDe4/w150-h200/mala-m-paulina-swist-lilka-plonka-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Mala M.” Paulina Świst, Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> </span><a href="/2021/12/mala-m-2-lilka-plonka.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Mala M. 2” Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgbsw-Q2tdYik95jbgt8iDL77aWXlO6VWxqgvyCTX-wufUdu3Ry7XS-u1uGLjP7kj3kPV3KAsCNs96gw3y_vf5heqEPQxEcQoOCCs3gUxizS3_QhEojHtU50JLWYnAcUdqQPS6IVQHa_mwMzuEU3bcXQdjRISrghmEN5mT7Hssz0Qu3YsaLHh8RgHaX=w150-h200" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Mala M. 2” Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><br style="box-sizing: border-box;" /></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px;"><div style="box-sizing: border-box; text-align: center;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-kerning: none; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2018/11/karuzela-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt="“Karuzela” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulIzdiaAFPqJIWOStciQ3D5XFnwedLbGWloFkP1sYhcq8DWuGtRqb3UbksD2XEecEFdSAMT80WZXHQVdaelaksMWq1E4lKGFcJnRWEgBceSG_XW2LUyS1cm9wRRhs4fy-bwJkt1xopRI/s200/karuzela-1.JPG" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Karuzela” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.3px; line-height: 1.4;"> </span></span></span><a href="/2019/10/sitwa-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; clear: left; color: #860802; display: inline; text-decoration: none;"><img alt="“Sitwa” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCWZKHDPKwWm-dkdyUMynICHYx2p3hQXLtJo9l5LTvefG6Pw5peddn9fHZExoZAMJZ8tDeJiimqQKElMl4yhY4TEfGJBOUop2Rs4zIf9wUxEfA3-oh0xpi5XqOmXEK8guaeWhH7Qd8074/s200/sitwa-paulina-swist-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Sitwa” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><a href="/2020/06/przekret-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Przekręt” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlSla8FSbqhAO-Us6bHU9huFU5CSljqNE3NKF-C7U61hWPE1YpbRT_nIaDMIt3DL2xcLbZ_gtM67GVbw0jtIlhxKiuSNKM-lWn8uk0RI5rVVycM_zel36IxIxjXbomtqo8iQ0caQuNf90/s200/przekret-paulina-swist-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Przekręt” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"> </span></div></div><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-5690983114904709682023-08-13T20:46:00.007+02:002023-08-13T20:46:58.682+02:0028 lat<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/08/i-nadejdzie-lato-elin-hilderbrand.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""I nadejdzie lato" Elin Hilderbrand, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqsjGTcxxHV_ROqEY53ePqAcAvzfNZe4M36B7rdhnDJxcJv4OfKrMQ4flhBYMAcah30ttQJMh-w7ofe3IB3LGF5EkXyXa-6GGgXaR4eEeb23faQ1LAG3LBmfpXgckfI6uJDFaIVdfQxrqy_hhf2Yru0_gx-7dr7bCfwnXeueqHMvCUaYuhVhW9rMsTVnE/w240-h320/i-nadejdzie-lato-elin-hilderbrand.jpg" title=""I nadejdzie lato" Elin Hilderbrand, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"I nadejdzie lato" Elin Hilderbrand</span></h2>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Trzy dni w roku, a poza nimi nic – czy to się może udać? A może lepiej: jak to się mogło udawać przez tyle lat...? Słodko-gorzka, letnia historia Hilderbrand stanowi niewielki ułamek życia bohaterów, a na obojgu odciska piętno, które czytającego co rusz ściska za serce, aż w końcu je łamie. Niby od razu wiadomo, do czego ta opowieść zmierza, ale kiedy się kończy, to jakoś tak nagle. Zbyt nagle. Kontrowersyjny układ, sceneria, w której nic, tylko się zapomnieć, i ocean uczuć, pozostawiających słony posmak. Piękna, mimo wszystko.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Nie wierzyłam własnym oczom, kiedy przypadkiem – jak to zwykle bywa – trafiłam na nowe wydanie nieznanego mi dotąd wydawnictwa, za to jak najbardziej znanej i uwielbianej pisarki z Nantucket. Nie dajcie się zwieść okładce! "<i>I nadejdzie lato</i>" nie ma w sobie nic z rzewnego harelquina (choć, szczerze mówiąc, nigdy nie czytałam, ale ta powieść jest TAK dobra, że zwyczajnie nic ze szmiry mieć nie może). Wprawdzie jest i on, i ona, ale to wszystko dookoła jest takie, jak tylko u <a href="/search/label/Elin%20Hilderbrand">Hilderbrand</a>.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Długie małżeństwo bez fajerwerków, czy trzy spektakularne dni w roku? Bohaterowie "<i>I nadejdzie lato</i>" stawiają na to ostatnie. W długi weekend amerykańskiego Święta Pracy spotykają się, jakby ich codzienność nie istniała. Dla mnie nie do pomyślenia, ale w miarę zatapiania się w ich świat, zaczęłam coraz bardziej chcieć, żeby im się udało. Wczuć się w określony rok ułatwiają swoiste wstępy "O czym mowa w ... roku?": kilka luźno rzuconych haseł, które po chwili odkopują z naszej podświadomości jakieś skojarzenie czy wrażenie z tamtych czasów. Sprytny zabieg, wywołujący właściwy efekt. I na tym efekciarstwo Hilderbrand się kończy, choć jak zawsze nie polecam czytać tej autorki na pusty żołądek: caprese z brzoskwiniami, frytki na oleju truflowym, babeczki cytrynowe z wiórkami kokosowymi... A dodam tylko, że jedzenie do moich pasji nie należy.</span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Klimat Nantucket dodaje historii głównych bohaterów wyjątkowości, choć ta i bez niej podana jest na tacy. Ja (jeszcze) nie oglądałam filmu, który zainspirował autorkę, ale ten motyw to nie wszystko. To nasycenie wrażeniami, emocjami, wielkimi wydarzeniami i drobnymi sytuacjami, życiem rodzinnym, przyjaźnią, samotnością, tęsknotą i wielkim oczekiwaniem. Mnie całość ujęła, poczułam słony smak. Jak pożyczę, to z ciężki sercem, bo polecam – z serca całego. Albo tego, co po tej historii z niego zostało.</span></p><p style="font-feature-settings: normal; font-kerning: auto; font-optical-sizing: auto; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-position: normal; font-variation-settings: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: center;"><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; font-stretch: normal; line-height: normal; text-align: center;"><div class="separator" style="box-sizing: border-box; clear: both;"><a href="/2019/08/ein-neuer-sommer-elin-hilderbrand.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt="“Ein neuer Sommer” Elin Hildebrand, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5G3fFd5CHJc2rmXegPtSoeyFGgNdWQJCnNddYLWobd3HrrtAG2d4pGMHYxB3TfVq_udWBcq3AM1DjzMts1EyTNGh6MEWLe-2bA-kp2GvMBLwnUTyzbri7AzdJC5E9n3sVsN8DaoPdPes/s200/ein-neuer-sommer-elin-hilderbrand-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background: repeat rgb(255, 255, 255); border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Ein neuer Sommer” Elin Hildebrand, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2017/08/wielka-straszna-sprawa.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Piękny dzień” Elin Hilderbrand, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE8dr_XGcTlqYJ33-v4ImyjP_MesOVbqah7fafcxP_V7Ui4RdStkYUtmOOmNsKZwvufjWCSgXcE_eu_iL41FKYBet_VFP4ysqhqpxVhT5yqXowYJgG9gBulU9yts79BC3mwkh4EoPRZwE/s200/Pd1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Piękny dzień” Elin Hilderbrand, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2015/08/z-piaskiem-pod-stopami.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Powrót na wyspę” Elin Hilderbrand, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij8PAyM_RSLQpV8cmKR1aWHchdgNVInZPVdBB9GWxsqJKJ0jW7tjqa6kJrml5UjPTR2ufLBSnzZlED4vNZz5mxDJQb-UIpIM4No7k_Bh3LToB0kPmDVJ2CZmh3InjoDirI6u2M_srNgbM/s200/Pnw1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background: repeat white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Powrót na wyspę” Elin Hilderbrand, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-56239996597649780682023-06-12T20:19:00.004+02:002023-06-12T20:21:25.450+02:00Nie zadzieraj<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/06/nemezis-maciej-siembieda.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Nemezis" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAcXGdqnBNqtzeKqpeiK16c8L7jAia-viAml51fs4jRWEEkwL3hbF3KpFfkG4Qn6I6wWL3JBw3wDY54o1d2Vx1zB0Yq9UZ3MRnETAkj3HJwqpYJndPajcwmHiEKeulzs8AitsfE-Xe2T4j8kZzd7ZpiQ3BtCvvQQGCuG2zYEH6HvbJ_de_8r2eCSa0/w240-h320/nemezis-maciej-siembieda.jpg" title=""Nemezis" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Nemezis" Maciej Siembieda</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Kolejna historia, która odrywa od rzeczywistości, choć wiele wątków opartych jest na faktach. Można czytać książki Siembiedy raz na jakiś czas i wcale nie od razu, kiedy się ukażą, ale wystarczy zacząć lekturę i po chwili znów wie się dokładnie, dlaczego to kolejna pozycja z najwyższej półki. Spojrzenie dające się odczuć, akcja, którą mimowolnie śledzi się na bezdechu, i te krótkie cięcia, po których wiadomo, że nastąpiło coś nieodwracalnego... Rozbrajające połączenie pióra i pomysłu.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Już tak mam z książkami <a href="/search/label/Maciej%20Siembieda">Macieja Siembiedy</a>, że na początku notuję z zapałem, sprawdzam coś i doczytuję, a potem nagle "budzę się" na dwa rozdziały przed końcem i ani nie chcę kończyć, ani pisać, wystarczy mi trwać. Te momenty mają w sobie magię, na którą za rzadko się trafia, a kiedy już jest, aż trudno objąć to mgnienie.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Wielką historię wokół rodziny Tosidowskich z powodzeniem można zacząć poznawać od "<i>Nemezis</i>", która na wstępie nie jest aż tak zawiła jak "<i><a href="/2022/05/katharsis-maciej-siembieda.html">Katharsis</a></i>", mówi bardziej obrazami niż wydarzeniami i przede wszystkim bez ceregieli przemawia do prymitywnych instynktów. Więź łącząca braci Janoschków wisi nad ich historią jak fatum. Nie trzeba znać twórczości Siembiedy, żeby wiedzieć, że niepewność zasiana na początku powieści pielęgnowana będzie czy to w akcjach komandosów SS, które przeszły do historii, czy w osobliwych układach rządzących Śląskiem Opolskim. Niezamknięte sprawy z przeszłości, do której nie chce się wracać, odbiją się echem. Jak w "<i><a href="/2019/07/gambit-maciej-siembieda.html">Gambicie</a></i>", "<i>Katharsis</i>" i całej reszcie, fikcja dopełnia fakty, a o nich chce się dowiedzieć więcej dopiero po skończeniu lektury.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Dla mnie fikcja Siembiedy nie jest odrealniona – mogła była być. W połączeniu ze sposobem, w jaki zostaje przedstawiona, nie ma sobie równych, i to mnie chyba w tych powieściach najbardziej rajcuje. Wpadło mi w oko wspomnienie Lwówka Śląskiego i Köln, sentymentalny dla mnie łuk. Jednak tym razem żadna wojskowa (ani jej podobna) operacja nie rozbroiła mnie jak ta inna, której kompletnie nie spodziewałam się spotkać na kartach "<i>Nemezis</i>". Relacja szybka, chirurgicznie precyzyjna, iście sensacyjna: jakbym stała obok w gotowość, że przyjdzie i moja kolej coś przytrzymać.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><div style="text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2022/05/katharsis-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt=""Katharsis" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUFBknmfDRgEbm1g6g9bAfHH07JEKqKLXqaxmwzIE_4MKoiTv1VBcqjUtFY0lqGwsc1RFoyBuEypDJdzm000PL8keICPUUUI1ue2ExFPPUkaES6QFAyGszJa1s0htczIFcg_HLlTZ-9OvQqavnkJqnG5Yeks-Z9W-j7WRQO8xU6uYV-RQjYXAgOQ46/w150-h200/katharsis-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Katharsis" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><br /></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2020/03/444-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""444” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0elFgzI1PWGciAXjYj38S-H9z68zSSe0_EYlFUE5rEP9jAmbc8ao5xuYYG7F1-9WBwlErTJNBnIV2GvzuCp7fbVfY-etZw-kV7JgZhSIW4HZl54ltEoFN91zyEW2t5tMtLq6lzV2Zsxw/s200/444-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""444” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2020/03/miejsce-i-imie-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Miejsce i imię” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhimn7oEOZ7mdhVkAIQ-7xqdpP4sr66Fh5lIkicr4wzcP76tjrpYO-EXLqlQzdG1U-H2PybfNdObTwNvsu9zm6nwN6im3IflSybalnqFnfUgRM5QErLm1ysOlhkMVN4cCj3mRYYln1Qc0w/s200/miejsce-i-imie-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Miejsce i imię” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2020/03/wotum-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Wotum” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfTxL52xjyeXzA0lP1z7qMtgkGpiUzh5TQixYLnndKtPg6Yv9Cnj2G_VmBcG5lJ6zacMYkFgW7nD_kM-tudAmw8mE6eaRMb1yTKLp2wEx2gSyh5dSAQFc5m8skyZP3-Db6Kfj61iVxOE8/s200/wotum-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Wotum” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2021/05/kukly-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Kukły” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0KZ_z0PneB89pz8zSovuZwA8zOXDpqe3JEc4E8-D4KfoHemdibBUEhhy7C9aCJcsC2eFgtwKdKSTOFcwD3B1E-aEGPsj_ao2mVsj3bqTNkhWH9w0Kxbt-ZOycOrDdKvxbGbdDxsSFHeg/w150-h200/kukly-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Kukły” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2022/12/kolysanka-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiDEaJsNaCIlsV1BkR7GGWoivxRNUaKhTX4DXnYZjJGS1CMmqzyc0F1g53fWzV6xb9q-_FsL_QnNnPL5Q4Pwb0NTPj8FLOXqcxDGS9ABbepvBcbEzojj6j0aUMHpLBH6pLIDvb6wRJ5E4WgYzngM4q0L9Gh137W10d9XX2ZDhkRirYueWyn2trU-ni/w150-h200/kolysanka-maciej-siembieda.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><br /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2019/07/gambit-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“Gambit” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRYZBO_idIaeA0qsCSK0WchnNg0fnY3I5qIHEbnazMqzkrEBwlH3ZarzRVXWoqY1xJeDJkCK3F3i1RcYmhQbbPPnH7bbyWDb7F-dAtXSbHcQ0DFhWUPiIJVUhhdJ2C4SJaqe7iJKCxD8M/s200/gambit-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Gambit” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></div></span></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-76315783060089744602023-05-28T16:19:00.003+02:002023-05-28T16:19:53.378+02:00Najlepsza na zawsze, cz. 2<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/05/pozwol-odejsc-kristin-hannah.html" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Pozwól odejść" Kristin Hannah, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXCiHEBjHm_ysTJOz0tXbkUIgXChA5_E9St9DzVOMUKVs6uDAPXGQ5Tz21cRbi0-2IgcHdF6A_eVnWpzPmyF1mG1Ojb5jalYrhAuJZ4gcrzWdhDK9wehEidwF0cgFhFBYdPxH0AY-9XKGSzOSZBRo7bi6QPPVj2eYgwzds7gsYocaZVpL9QiCbUTG8/w240-h320/pozwol-odejsc-kristin-hannah.jpg" title=""Pozwól odejść" Kristin Hannah, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Pozwól odejść" Kristin Hannah</span></h2><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Gdzie się podziały świetliki z "Firefly Lane"? Druga część tej na wskroś dziewczyńskiej historii może i nie zaczyna się tam, gdzie skończyła pierwsza, ale drąży ostatni wątek do bólu. Wokół bohaterów panuje tyle ciemności, że momentami odechciewa się czytelnikowi w nią brnąć. Ale co trzeba, kiedy przestaje się wierzyć? Jakby to powiedziała połowa duetu TullyiKate: nie porzucać nadziei. A Kristin Hannah umie zapalić światełko jak mało kto.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">"<i>Pozwól odejść</i>" to mimo całego cierpienia i z(a)łamania bohaterów, piękne i chyba potrzebne zwieńczenie historii dwóch przyjaciółek, które poruszyły miliony. To opowieść o miłościach nawet nie wystawionych na próbę, prędzej roztrzaskanych; o tym, że czasem nic nie nauczy bardziej, niż dotknięcie dna; oraz o nadziei, której mało kto nie straciłyby w opisywanych przez autorkę okolicznościach.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Ta część historii toczy się nielinearnie. Zaczyna 4 lata po ostatnim wątku "<i><a href="/2023/05/firefly-lane-kristin-hannah.html">Firefly Lane</a></i>", ale wraca i do niego, i do bardziej zamierzchłych czasów – przede wszystkim wspomnień, które nie miały szansy opowiedzieć swojej wersji wydarzeń. Relacja matka-córka to nie mój temat, w żadnej konstelacji. Nie omijam, ale też nie potrafię się wczuć. Tu naobserwowałam się tyle... tu można popatrzeć z innej perspektywy i przypomnieć sobie, że nasza nie jest jedyna (właściwa?). Pierwszym zaskoczeniem była dla mnie Tully. Nie polubiłam jej bardziej, ale dałam drugą szansę. W którymś momencie, mimo początkowego poruszania się po omacku przez urywki teraźniejszości, chaotyczne myśli i pomieszane sceny, w końcu wciągnęła mnie i ta część historii.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Może <b><a href="/search/label/Kristin%20Hannah">Kristin Hannah</a></b> stanie się moją drugą <b><a href="/search/label/Jojo%20Moyes">Jojo Moyes</a></b>? Bo jej 'tylko książki' są trochę niewiarygodne, trochę magiczne, ale tak naprawdę przepełnione prawdziwą miłością, którą trzeba się w życiu karmić – bez względu na źródło. Trochę skrzydeł mi tą historią dodała, ta Hannah.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;">A może też…</span></h3><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><a href="/2023/05/firefly-lane-kristin-hannah.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt=""Firefly Lane" Kristin Hannah, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifrcT31jnnK7JaLlWVyJUAIVlMZAwhpomnLhc7Q_1d7oGjO8oNlvALSnsWZrcPAcxXEb7TF3krd9LktEQSqEAkms02FUvH6uKvsFWTOwkWHRd2V-apcB9gbD8hXq2Ujv_q3ZKdD-3OvRohLN2AeKT5G-dgoDGBRwFeHPVf4s1T7b_M6PPsK2wBvwUM/w150-h200/firefly-lane-kristin-hannah.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Firefly Lane" Kristin Hannah, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"><br /></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"><a href="/2023/01/mam-na-imie-jutro-damian-dibben.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img alt=""Mam na imię Jutro" Damian Dibben, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOE83l3Jng_WWbUr5No5WNBPcqFBXU6HonQjvZB8dplV62BiaHVE-6Ch1grPJygJDbaT4OYXcdPCA8eStghUYCEW8zZqCp_ng-ib3AC-cJ-jMOem2teAy4VphZe3ubaXqOhIC0vzdaOlDO-waWYgDSAPSoRkF4wKbViL-DvvLpoxESieBIs79Qpm1s/w150-h200/mam-na-imie-jutro-damian-dibben.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Mam na imię Jutro" Damian Dibben, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><a href="/2018/02/nowy-nie-znaczy-inny.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt=""Kiedy odszedłeś" Jojo Moyes, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidoU3NUYJWhFCVtykRpMC1dKLaFruUf_j_Muhr66ZrrVuPCFT-LyrhUlsbRuaWiBU7aJT5i59JJK82vViThpkNo79Sab7FQC9Kgg0KNJx4Lxco8tUvnx0fWaQc9HpsTMgX6d9iyVB6McM/s200/Ko1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Kiedy odszedłeś" Jojo Moyes, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a></p>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-91003470727454682002023-05-14T21:17:00.001+02:002023-05-14T22:50:54.853+02:00 Klucz do konstelacji, cz. 8<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/05/atlas-die-geschichte-von-pa-salt-lucinda-riely-harry-whittaker.html" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Atlas – Die Geschichte von Pa Salt" Lucinda Riley, Harry Whittaker, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUIwH0XqONtJMsaousWCCY1l3rI3N8W_Ef1Y1njqYCSHHnWO5M0860R3Qn_DOUXXW6aAKhkgtN0lYhcQ-iO8VogclJJCzAJt_jlTQUBwCQjix7xvlSvZkoxzxEAI1rMz6mbwAuXqoh5SsOj2r5g7djCdKKK4Uv77gewrt4X8YELeH7jDZB9dyp8jVj/w240-h320/atlas-die-geschichte-von-pa-salt-lucinda-riely-harry-whittaker.jpg" title=""Atlas – Die Geschichte von Pa Salt" Lucinda Riley, Harry Whittaker, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Atlas – Die Geschichte von Pa Salt" Lucinda Riley, Harry Whittaker<br /></span><span style="font-family: inherit;">[PL: "Atlas. Historia Pa Salta"]</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Przypadek czy część większego planu? Nieprawdopodobna historia rodziny d'Aplièse doczekała się fenomenalnego finału. Na przestrzeni dziesięciu lat i tysięcy stron sagi "Siedem sióstr" namnożyło się multum pytań, ale istotne jest chyba tylko jedno: czy "Atlas. Historia Pa Salta" zawiera satysfakcjonujące odpowiedzi? Jak przyznaje syn zmarłej autorki – nie ma znaczenia, kto co napisał, historia to historia. Opus magnum Lucindy Riley spełnia najskrytsze czytelnicze marzenia. Trudno o piękniejszy prezent pożegnalny.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Choć wielowątkowość jest w powieściach <b><a href="/search/label/Lucinda%20Riley">Riley</a></b> na porządku dziennym, to ostatni tom serii o siedmiu siostrach i ich tajemniczym ojcu podnosi wszystko to, co w prozie Irlandki tak uwielbiane, do potęgi. Nie wiem, kto się czego spodziewa, ale nie widzę szansy, żeby ktokolwiek przejrzał kompletny <a href="/search/label/Siedem%20sióstr">plan Lucindy Riley</a>.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Zupełnie przypadkiem zorganizowałam sobie (względny) spokój na 3 dni, żeby dowiedzieć się wszystkiego, co zapowiadało poprzednie siedem tomów. Przypadek chciał, że pewnie trzy dni są kluczowe dla fabuły powieści. Przez wszystkie poprzednie części wydawało mi się, że czytam uważnie i wypatruję szczegółów, że zauważę więcej i się domyślę. Nawet notowałam, gdzie na co wpadłam! Ale ta sama historia powtarzała się wielokrotnie: w końcu dałam się całkiem ponieść opowieści, zapomniałam o świecie wokół, żyłam akurat rozgrywającymi się wątkami. Lucina Riley kupiła mnie w całości.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">"<i>Atlas. Historia Pa Salta</i>" jest jak spojrzenie na książkowe uniwersum okiem jego stwórczyni. Kawałek po kawałku oczom czytelnika ukazuje się firmament niezwykle skomplikowanych losów tytułowego bohatera i reakcja jego córek na poszczególne rewelacje. Ciągłość zapisów w pamiętniku Pa Salta szybko daje czytelnikowi pewność, że w końcu dowie się wszystkiego. Nie będzie spojlerem stwierdzenie, że dowie się jeszcze więcej, bo historie z przeszłości nadal mają bezpośredni wpływ na tu i teraz <b><a href="/search/label/Siedem%20sióstr">sióstr d'Aplièse</a></b>. I to taki, że w momentach powrotu do rzeczywistości czuje się rumieńce, setki stron przewracają się same, aż w końcu nadchodzi chwila iście tragiczna: w momencie, kiedy dowiadujemy się wszystkiego, następuje nieodwołalny koniec.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Nie pamiętam, kiedy ostatnio wzięłam wolne, żeby przejechać set kilometrów (bo niemiecka premiera miała miejsce przed polską) i przeczytać prawie tysiąc stron ot tak. Nie wiem, kiedy znowu nastąpi taki ewenement, jednak warto było dla tych wszystkich CO?!, a co dopiero HA! WIEDZIAŁAM!!! Dla TAKICH historii się żyje, żyję ja.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><p style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"></span></p><p style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"></span></p><p style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-size: 14.399999618530273px; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2022/07/siedem-siostr-lucinda-riley.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt=""Die sieben Schwestern" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjKZ8PsLApQoahiixX481RiDQY_k_P55qDsJLFYlMA5l4i3N48qpnsuq2XiQQnoVeGuqcAin7C5PnCEMSrYoXaZtsbMAmbq1CWvBnooO5rOjk_YswrNX6MzmjxGDiBMPHhPizOYrm3GBoHB762ks3lP4mNpl8JD-GOCOT7Ggzg9WgZLh3RpyMW1Gn5/w150-h200/siedem-siostr-lucinda-riley.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Die sieben Schwestern" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> </span><a href="/2022/07/siostra-burzy-lucinda-riley.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt=""Die Sturmschwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjByolrMJWuD-xSpPECE2b82FixU0HVxUqbbR_ApFbfXHu5RADD_D2KZIMizW_xO3SGHYnS47HxC-gwgwfMH_wA2qOoPL33yNRQdm_r3kasg_cajmVnwT7NCwmHI04HsuYmJuZMNtUX7dA5ioDnJQgZ-ARDjN3xoioNsuHwxPBFleCm0Z6pyoVV5Dp3/w150-h200/siostra-burzy-lucinda-riley.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Die Sturmschwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2022/08/siostra-cienia-lucinda-riley.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Die Schattenschwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgXPtdqlL7JgaJjZX9qihZdNbN3GZeZDU1Zl6qQfY_oHeu4cs3JCOYR0vUbqpyTzR_zvf1nsL4nQfyI4Qij8oMWVbHewnZAtA43OUlbitYJc05nheRkOmaJPjDTjhnEG0H0V3dxDtMTHA7sMWLVwlYNQ75eaNkr3er1_KeJvHupTq2w80QE23o5Nu4/w150-h200/siostra-cienia-lucinda-riley.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Die Schattenschwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><p style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"></span></p><p style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2022/09/siostra-perly-lucinda-riley.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Die Perlenschwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-KoE9LoKpSWyBhEppUPoNjy1TO60TVSgyF0hx88dyM1-NAIhhNimPoBRkTKn9Fj3-9BIfWmGvfe8VqaEs-T2V4Z0T-QiXd8qi8XMJpVpzHWuPQB80BfIeGsg0VOngPuDAfMANOgDITSBYLCkTtd1xRBwTThMc_u8IVec0hucjoJxtvO6QdjIqLegH/w150-h200/siostra-perly-lucinda-riley.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Die Perlenschwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2022/09/siostra-ksiezyca-lucinda-riley.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Die Mondschwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2BgrHEzL7JtCTJjHnTJw6IKBnTkCtnpKHqVesTY_IxpDqIhuk3EtN35fbS6I_9ztoG5yWvEMCnVpT1h921xfa7BCe8jE7oVHC2m36JOLJwZ_-T7JT9Q6LqYBbFQx7dcwv3oahX0_X-Z0semo9YDPT69_z0Rowlg8vymy55aVAddoqFpwhQ5TcjSLM/w150-h200/siostra-ksiezyca-lucinda-riley.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Die Mondschwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2022/10/siostra-slonca-lucinda-riley.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Die Sonnenschwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh229xiKi2XTV2nvqJbDExv5EWgin9SgwHEhk5YmWE7GDimZe2KoIBBlJ0av6P7nRY8fyNFMc8W89LsbXVnQ5AGXUwvKiFieswdBzqyW8gi1j29PulRWsEo0Hd2JHfjMH80pCJ3D5fnSgM5y90nSnRa44ayQVFpuYzu83zxmtNh_x4Rl4vyBb2WXobX/w150-h200/siostra-slonca-lucinda-riley.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Die Sonnenschwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="background-color: white;"> </span><a href="/2022/10/zaginiona-siostra-lucinda-riley.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Die verschwundene Schwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOB31aU5Xwjav5SY02prhFMosh3bEzrNO9YDPnsm1uDvKHQTIvh1RN3tqxMls3s9i7M-jG4xgKCGn6Xu3d6Us-y9ytE8biW57a-Qm5erGWy1GMHGETG3kAQUZFCX61CcNwWqnJgB_xECDZV3OLCekRJj6zR3pM3eFNhJsIHe02zKre1OXZcpTtF9Fe/w150-h200/zaginiona-siostra-lucinda-riley.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Die verschwundene Schwester" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-89432152998655962662023-05-08T23:40:00.005+02:002023-05-28T16:23:52.332+02:00Najlepsza na zawsze, cz. 1<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/05/firefly-lane-kristin-hannah.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Firefly Lane" Kristin Hannah, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgviyjA-cO5Eg0wo9lkVR_7TJYqo6_cHv7apGJcCTBvdrAQBj0R-obyqTUoAKBPUNjfHxh37ALIECKTTBjLzDMeaT-hj5GE6t0bNZ19XnOqTVTQ8krZVOfnEbv6_nOwzUwDSbei8ig_C2s0EZTAWnm4hUDYFd7k3j3GGZ1BEYToXwVjAggxBUSmNvZQ/w240-h320/firefly-lane-kristin-hannah.jpg" title=""Firefly Lane" Kristin Hannah, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Firefly Lane" Kristin Hannah</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Książka, która wciąga na cały weekend – a już najlepiej przeznaczyć na historię Tully i Kate jakieś dłuższe wolne, bo jest nie do odłożenia. Serial też obejrzeć potem trzeba... Ot, kolejna opowieść o przyjaźni dwóch kobiet, oczywiście wyjątkowej, jednej na milion (razy dwa!). I jak to się dzieje, że oryginalność tego duetu przyciąga, jednoczy i wynosi na piedestał wszystkie inne kobiece przyjaźnie? Każdą z nich niepowtarzalną? To nieuchwytność, którą rozumie się bez słów.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Nie ma co więcej pisać o "<i>Firefly Lane</i>", ją trzeba odwiedzić. Co rzadko mi się zdarza, najpierw obejrzałam pierwszy sezon serialu, później odczekałam, aż choć trochę zapomnę, i dopiero sięgnęłam po powieść – i relację, którą muszę odłożyć na bok na kilka dni, bo lada chwila odbieram swojego "<i><a href="/search/label/Siedem%20sióstr">Pa Salta...</a></i>". A może i dobrze mi zrobi zmiana klimatu, bo spłakałam się jak bobrzyca. Mimo że trudno uniknąć spojlerów, zwłaszcza kiedy drugi sezon krzyczy z każdego zakamarka mediów społecznościowych. Albo najlepsza przyjaciółka zakłada, że oczywiście znam już całą historię (spoko, wybaczam!).</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6USR2tJSGID6n2wYVf3EtBdWCKzdiy6T64DuM85U515VejqMB9WaKIsl0UmgjEEj8bLlqaqfNfW01bqs3l8D_U8Z2pOBcGx6m-ga-pNxTKB8jOi1veW72KBVklspl9H85zftVRAiln2Awn_HUWeoCPhx2_H1BJCxqKqoY8cTFPO5sP9bnkWxztSvK/s320/firefly-lane-kristin-hannah-2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="wzrusz, "Firefly Lane" Kristin Hannah, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6USR2tJSGID6n2wYVf3EtBdWCKzdiy6T64DuM85U515VejqMB9WaKIsl0UmgjEEj8bLlqaqfNfW01bqs3l8D_U8Z2pOBcGx6m-ga-pNxTKB8jOi1veW72KBVklspl9H85zftVRAiln2Awn_HUWeoCPhx2_H1BJCxqKqoY8cTFPO5sP9bnkWxztSvK/w240-h320/firefly-lane-kristin-hannah-2.jpg" title="wzrusz, "Firefly Lane" Kristin Hannah, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></span></div><span style="font-family: inherit;">"<i>Firefly Lane</i>" teraz, i nie raz podczas lektury, przenosi w stan, którym nawet nie wiesz, że chcesz się znaleźć, dopóki się nie znajdziesz. Jest jak niezapowiedziana wizyta (u) twojej najlepszej przyjaciółki, ten moment, kiedy padacie sobie w ramiona, po tygodniu albo roku, i wiecie, że nic się nie zmieniło. Co za różnica, która akurat jest na fali, a która szara i przezroczysta. Póki jesteście razem, świat wam niestraszny. Wiele powieści kobiecych przeczytałam, ale przy tej się zapomniałam. Przeżywałam wzloty i upadki bohaterek, jakby chodziło o mnie. Moje emocje były kalejdoskopem kolorów tęczy, i czarną próżnią. <b>Kristin Hannah</b> wie, jak trącić serce, przyśpieszyć jego bicie, potłuc, rzucić nim o ścianę, sprawić, żeby zamarło, a potem pulsowało z podwójną siłą. Tak przeczuwałam, że coś osobistego w tej powieści jest, choć akurat stawiałam na inny wątek. Przyjaźni wymyślić się nie da, a autorka między słowami przekazała to, czego nie da ująć się wprost.</span>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;">Jestem zachwycona, rozbita, zła i zniecierpliwiona. Wzruszona i uskrzydlona. Czuję się bogatsza, a jednocześnie wolałabym "</span><i style="font-family: inherit;">Firefly Lane</i><span style="font-family: inherit;">" dopiero zaczynać. Nie wiem, czy polecać, czy za którymś razem ktoś będzie miał pretensje, bo nie potrzebuje czytać w książkach czegoś, co i tak szykuje życie. Z drugiej strony myślę, że każda to zrozumie. Bo która nie miała popularniejszej koleżanki, albo wiernej wielbicielki? (Nie) Chciała być jedną albo drugą? Która nie żałuje, że dzwoni(ła) za rzadko? Że tyle wspólnych wspomnień zamknięte jest w pudełku, które dopiero kiedyś przypomni, co było (na) zawsze.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Bo "zawsze" też ma datę ważności.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><div style="text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2023/05/pozwol-odejsc-kristin-hannah.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt=""Pozwól odejść" Kristin Hannah, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgPr2nqBmp6QSNpvd-0agBSe2Xtoj-kT5IpBssBjchHHTXPU_uJ1vqa1Qj09sX2kqHacqWrhOKBGmP_W4Dov3SIkBrz51IeH027Hgwq9It-AuOpRKvoCZxl7e7M95PHlzmhUvULPbdonxuXQf0JRkU8h8Ln9YVS3QglcJtNUF2uwIlPjBKhdM09hyj/w150-h200/pozwol-odejsc-kristin-hannah.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Pozwól odejść" Kristin Hannah, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2021/06/nas-dwoje-holly-miller.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt="“Nas dwoje” Holly Miller, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS-tx2kuIwHDllSj5DLwhUH15MObnMcIXEh1lnVpCC3jPl-i9vnycGNitE1uzZ5kb83CeCKCtOj-6xNNbU5TMQIhc9F8MoPkhleffJ-6Z_uBQh6WADlkfBxeMgA1dEKpIYtsjj8kP8FSo/w150-h200/nas-dwoje-holly-miller-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Nas dwoje” Holly Miller, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span><a href="/2018/07/zmora-milczenia.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Bez słowa", czyli “The Man Who Didn’t Call”, wydanie niemieckie - ”Ohne in einziges Wort” Rosie Walsh, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRrGZ-AvzkN3sLYC76Ct7u_t1JFvqchxUphEGW9QAyG9aXPNPkCtQwBqN2YXQ-g29qc2KquFiRPEwtABLvDcnZ8Sv6VP8__yCc3vZG2MUoHoElY8wMjUlG_Pv20zFGs7eKdIBar6yqCiI/s200/OeeW1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Bez słowa", czyli “The Man Who Didn’t Call”, wydanie niemieckie - ”Ohne in einziges Wort” Rosie Walsh, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a><a href="/2015/05/kiedy-czas-nie-znaczy.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="Audrey Niffenegger "Die Frau des Zeitreisenden" (PL: "Żona podróżnika w czasie"/"Zaklęci w czasie"), fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHzaJyEK4sgjao48FaNstvsEVlOWlTJZCTypo_o8HEakpSr2O3UMaHf0OmFh-bZUfZeRhjKSH7hyphenhyphen9PPe7DhyphenhyphenzfH1NUKtHgGjt0NU80Mxgi1JqaKGAaT_4B5bpH7uCgTr_k1cvVmrU20GQ/s200/ZPwC1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="Audrey Niffenegger "Die Frau des Zeitreisenden" (PL: "Żona podróżnika w czasie"/"Zaklęci w czasie"), fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><br style="box-sizing: border-box;" /></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2016/04/wiosenne-wzloty.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Zanim się pojawiłeś" Jojo Moyes, fot. by paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdh5AkQo9o96cjbgMP43Ecr5lf6FjU49u3y8XZsTtVOsphNKTMswYElJYNJ1WdKDIbgVePVbwqGuQFRXkgqE80mOaaVmSQgTM2MSyE1eNNDNr_bFrwAvwy8sv-xzpRBR5s5zF1207zxFs/s200/Zsp1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Zanim się pojawiłeś" Jojo Moyes, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a> </div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-6793497709684242452023-04-29T18:08:00.007+02:002023-04-29T18:46:01.754+02:00 Nokaut<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/04/fu-k-up-paulina-swist.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Fu#k up" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyJNWYVsNnQu__FWsm13JFfAOUu7nbUroiAlKsNBBWYvYD3UyL2qiYlNZT1BxEl62TnjbiyIi04CRwf5We2Hjgq8JcbIIJvBfVKm6UZIYVJMoL_toUlW-_LLTtt1cbD-TUvCw6Zc8heBsRVy_7Ng6MGvkp72JEadUcCh-jnVmmpGiJzNIUzoBWJjG9/w240-h320/fu-k-up-paulina-swist.jpg" title=""Fu#k up" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Fu#k up" Paulina Świst</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Takiej kumulacji koincydencji wskazujących na to, że bohaterowie mają prze...kichane, to nawet u Świst jeszcze nie było. Nie trzeba mieć nosa, żeby zorientować się, że kroi się coś grubszego, w końcu wyszczekane szychy ze Śląska osobiście fatygują się do stołecznego siedliska zła. Czas pyskówek się skończył, trzeba połączyć siły. Tylko kto pierwszy puści parę? Pewnikiem jest, że planu autorki nikt nie przejrzy, dopóki ona nie skończy się świetnie bawić – z czytelnikiem, nigdy jego kosztem.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><a href="/2018/07/zimny-jak-cholera.html">Zimny</a>? <a href="/2018/07/do-ut-des.html">Wyrwa</a>? Jestem w niebie?? Takiej radochy jak ze spotkania tak starych znajomych dawno nie miałam. Choć kiedy Oliwka wpada na SOR widać, że może być piekło. Doceniam jednak, że poznajemy ją po 'fakcie', bo wyobraźnia i tak robi swoje. Cała ta akcja śmierdzi na pół Polski, ale póki humorki dopisują, prawdziwy problem spada gdzieś na dalszy plan. </span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">W moim odczuciu <i>"Fu#k up"</i> już nie jest aż tak frywolny. Jak na trylogię przystało, zaczyna się robić gorąco, i to nie tylko w tym stylu, którego można by się spodziewać. <b><a href="/search/label/Paulina%20Świst">Paulina Świst</a></b> nieźle to sobie wszystko wykombinowała, choć założę się o kilka kolejek wściekłych psów (no dobra, tequili gold), że pisząc "<i><a href="/2018/07/zimny-jak-cholera.html">Prokuratora</a></i>", a nawet "<i><a href="/2022/04/fighter-paulina-swist.html">Fightera</a></i>", jeszcze nie wiedziała, w co się wpakuje. Oczywiście z korzyścią dla fanów, którzy pójdą za nią w ogień. </span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Dobre to było, a nawet bardzo. Nie wiem, co mnie bardziej ruszyło: gra wstępna, która trochę się przeciągała, czy punkt kulminacyjny, który minął nie wiadomo kiedy. I znowu za szybko się skończyło. Świst za to świetnie połączyła wiele wątków z kilku poprzednich tomów, niekoniecznie serii warszawskiej, i splotła ją w ponętną, niebezpieczną przygodę – polecam na dłużej, niż jedną noc. A tak całkiem poważnie, to siedzę, kminię, i kompletnie nie wiem, co będzie następne. Chciała iść w MMA, to poszła. I gdzie ją teraz poniesie? Bo to przecież nie mogła być ostatnia runda, jak ją znam...</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Dziękuję za egzemplarz recenzencki i oba poprzednie! Z dorobku Świst tylko cykl "<i><a href="/2018/11/karuzela-paulina-swist.html">Karuzela</a></i>" opuścił moją kolekcję, reszta jej serii jest w top 3. Tylko niech nikt mi nie każe decydować, która aktualnie jest tą naj, bo coraz ciężej wybrać. Polecam przeczytać, to zrozumiecie, why.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2022/04/fighter-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt=""Fighter" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMN0ZmkR6yg-Bz0fipyzwqyjp23M-5JiDl5WBviD60u0eMQNUrocVWHwDUSBywnCs-PmMiLcT1c3z-gwQCyaInuPT8jEhAlCE6ACHQIFA9DeWMUPdwrdz_8vhjc6tTnGrP-s1XXZO4BFz-8gt7Dz53lNz1AucFtadTRFpC8CTzE5cCEmMJDLgdIop_/w150-h200/fighter-paulina-swist.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Fighter" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2022/11/anyway-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt=""Anyway" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnO0UYd_MWDJbU31fLH6J13oIK57T1HmHHU3onc0X3MZXT-YRwH_tAkwM-P0I9Ze2k0E5-gmIc_riW-CrpMwOcjZcwx-_Xh1agS4jOEg8tqK3hi_QEtUGyPtiaMlD1MXFqLultrfDPboIt_UtDsoCgDlwiYCVf_0QfdqxFdq9Zz2Wy2Oq4DDP68cNW/w150-h200/anyway-paulina-swist.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Anyway" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><br /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2018/07/zimny-jak-cholera.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="”Prokurator” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJJokOPMa8UgMzxh-1U0Az4FF3MQ8UZ4DkvdwPi2XPT0IDvOMPAYrtXEtKZr4PM2_p-mgGoDr7xlWJ_NOizqpAGtDjjzCBau0qZuAw02guqL5MtohWZFNJbcUYQOVKThXn9tdEpnGnMd8/s200/Pr1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="”Prokurator” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2018/07/do-ut-des.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“Komisarz” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPO95G6pfzrwg7W1B37V11p4HDBIT-I3JXz81Ty94tgAe9g3rkHcejYIzzPo572NWiW6tXFijpPV-ZlYLAQ3psfhxgyCqzTiSZvHZZ3jb7bDcVcu_k3fTj5-q457eH9tQkpLOeL9EewaA/s200/Km1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Komisarz” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span></span></span><a href="/2018/07/bracia-i-siostra.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="”Podejrzany” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQDRjhUGOA0Alz_9K6bE6EcbBfFggLFdhkAZcfxy8ukH3Gz98Vuy7Cz3izAjB2XBTyVJ6Ed7ZJLoj3pwKbJDxFC-geoc8OvwPh-WZ8GhXau_JG6FTdLDrQisAeIPzUfSuIUcOfNAW7iM0/s200/Pd1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="”Podejrzany” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><br style="box-sizing: border-box;" /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2021/05/mala-m-paulina-swist-lilka-plonka.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;" target=""><img alt="“Mala M.” Paulina Świst, Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitbM4l7ExxerOzYvUXaQh0YuIphXT7o1zydi5YQRBakK2Yxhm34gY9V4wQhLdLfUGIkr1ckafeCh4Trs45enoSedMvczj5sIkr6jUHW0cjeGGe1c2Gy0-j29yNJ8ED0Rn862nL6UweDe4/w150-h200/mala-m-paulina-swist-lilka-plonka-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Mala M.” Paulina Świst, Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> </span><a href="/2021/12/mala-m-2-lilka-plonka.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Mala M. 2” Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgbsw-Q2tdYik95jbgt8iDL77aWXlO6VWxqgvyCTX-wufUdu3Ry7XS-u1uGLjP7kj3kPV3KAsCNs96gw3y_vf5heqEPQxEcQoOCCs3gUxizS3_QhEojHtU50JLWYnAcUdqQPS6IVQHa_mwMzuEU3bcXQdjRISrghmEN5mT7Hssz0Qu3YsaLHh8RgHaX=w150-h200" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Mala M. 2” Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><br style="box-sizing: border-box;" /></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><div style="box-sizing: border-box; text-align: center;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2018/11/karuzela-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“Karuzela” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulIzdiaAFPqJIWOStciQ3D5XFnwedLbGWloFkP1sYhcq8DWuGtRqb3UbksD2XEecEFdSAMT80WZXHQVdaelaksMWq1E4lKGFcJnRWEgBceSG_XW2LUyS1cm9wRRhs4fy-bwJkt1xopRI/s200/karuzela-1.JPG" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Karuzela” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span></span></span><a href="/2019/10/sitwa-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; clear: left; color: #860802; display: inline; text-decoration: none;"><img alt="“Sitwa” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCWZKHDPKwWm-dkdyUMynICHYx2p3hQXLtJo9l5LTvefG6Pw5peddn9fHZExoZAMJZ8tDeJiimqQKElMl4yhY4TEfGJBOUop2Rs4zIf9wUxEfA3-oh0xpi5XqOmXEK8guaeWhH7Qd8074/s200/sitwa-paulina-swist-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Sitwa” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><a href="/2020/06/przekret-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Przekręt” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlSla8FSbqhAO-Us6bHU9huFU5CSljqNE3NKF-C7U61hWPE1YpbRT_nIaDMIt3DL2xcLbZ_gtM67GVbw0jtIlhxKiuSNKM-lWn8uk0RI5rVVycM_zel36IxIxjXbomtqo8iQ0caQuNf90/s200/przekret-paulina-swist-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Przekręt” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"> </span></div></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-41624446510272170662023-04-27T22:14:00.004+02:002023-04-27T22:15:46.138+02:00 9. wrota<p><span style="font-family: inherit;"><b class="lead"></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead"></b></span></div><span style="font-family: inherit;"><b class="lead"><a href="/2023/04/9-urodziny.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="9. wrota, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMNpni3MBn74aRRoXyQWdhh5gUikvmgEFv2xzQLxwbk4VEpON0z9vxKK-39bacjJfNIZ_iiJH68-DLkVk4oei_0p5zB_hzfiwzWt1jNaa4-LwMNVhnFGICbCcVhyzV19LtIfTCBDvpQwwQ8vZVs0FIk3Cyifk2LcwQgBxrJfeD6EY5MYM9QhHC2UnZ/w240-h320/9-urodziny.jpg" title="9. wrota, fot. paratexterka ©" width="240" /></a>Niewiele brakowało, a przegapiłabym urodziny własnego książkowego ego. Pewnie gdyby nie przerażająca mnie czasem przezorność i nieśmiertelne notatki w telefonie, obudziłabym się w sobotę. Kiedy nastał kwiecień? O 2023 roku nie wspomnę... Zawsze z rozrzewnieniem wspominam swój pierwszy post sprzed 9 lat, jak i inne rzeczy, który wydarzyły się tu bądź na innych kanałach, ale na takie podsumowanie przyjdzie w przyszłym roku czas. Bo dekadę wytrwam, prawda?<span></span></b></span><p></p><a name='more'></a><span style="font-family: inherit;">Tym razem pomarudzę. Powody do świętowania akurat się skumulowały, jednak w książkowej strefie ostatnio jakoś wszystko na przekór. Diabeł szepcze: </span><p></p>
<ol style="clear: both;">
<li style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Po całym dniu przy kompie oczy muszą odpocząć.</span></li>
<li style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Weź druty, efekty pracy zobaczysz od razu. </span></li>
<li style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">I tak nie zdążysz dokończyć tej książki.</span></li>
<li style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Rzadko która książka porywa cię tak, że zapominasz o wszystkim wokół.</span></li>
<li style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">A jak już cię wciągnie, nic nie notujesz, bo chcesz wiedzieć, że się skończy.</span></li>
<li style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Każda książka kiedyś się kończy.</span></li>
<li style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">A potem zostajesz sama i bijesz się z myślami, jak napisać ten teaser, żeby ktoś przeczytał całość.</span></li>
<li style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">O ile w ogóle tu trafi, a ty trafisz w jego gust literacki.</span></li>
<li style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Twój gust i styl wielu fanów ci nie przysporzył - przez 9 lat!</span></li>
</ol>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;">A ja na to:</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Po 1. De gustibus non es disputandum, jak Dziadek nauczył dziecko łaknące wiedzy, niezrażone nawet śmiertelnością języka.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Po 2. Pasje mogę mieć dwie, a nawet więcej.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Po 3. Czytam i piszę dla siebie, ale wiem, kto mnie wspiera.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Po 4. Ktoś mi nawet książki do recenzji przysyła.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Po 5. A wiele więcej ktosiów książki mi prezentuje.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Po 6. To moje miejsce i mogę tu wszystko. Albo nic, wenn es mir gerade danach ist. Niektóre rzeczy są nieprzetłumaczalne.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Po 7. Liczy się jakość, a nie ilość. Jeszcze się nie nauczyłam?</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Po 8. Skoro niedawno zdecydowałam pisać tylko o tych wyjątkowych, to prawdopodobieństwo, że ktoś, kto tu coś czyta, przeczyta to, co ja, wzrosło niebotycznie.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Po 9. Nawet jak za rok mnie tu nie będzie, to czytać będę i tak. Ile się da. A Wy już wiecie, jak mnie znaleźć...</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Niech nam się czyta, dzisiaj i zawsze. </span></p>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-91480383100977411212023-04-23T23:07:00.002+02:002023-04-23T23:15:31.627+02:00Cienie fae, cz. 1<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/04/darkfever-karen-marie-moning.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Darkfever" Karen Marie Moning, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHvgppXzIfoYAI99lIEqjIiC-hPJfEN0cmP3SdSHZB3SFOfskjcxITYSC22e2N_NFXiDYkVBMQHguLKRbHNK8Mhe1JqlVWJbD1s01nJoIS_ahDTQHyNDqrItWYTHsOwp1lotfyhze6rJRFmGw87YL4BLT88Y938JztHKmo5Y8UkzkGL5ByTyEAU7BN/w240-h320/darkfever-karen-marie-moning.jpg" title=""Darkfever" Karen Marie Moning, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Darkfever" Karen Marie Moning</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Mogłyby być blaski i cienie, gdyby pierwsza część cyklu "Fever" szybko nie obdzierała ze... złudzeń. Beztroski żywot głównej bohaterki kończy się wraz z morderstwem jej siostry. Podążając do Dublina, oczywiści pakuje się w paszcze, piekło i całą masę dziwactw nie z tego świata. Wielki puls dla Moning za wykreowanie magnetyzującej rzeczywistości. Kiedy dorzuci się do tego Mroczną Księgę, uroki, charyzmatyczne towarzystwo i palące tajemnice, czy coś może pójść nie tak? Szkoda się nie skusić.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Jako wielbicielka <a href="/search/label/Jim%20Butcher">Butchera</a> i <a href="/search/label/Sarah%20J.%20Maas">Maas</a> ja skusić się musiałam. Często łapię się na te same chwyty: bohaterowie skaczący sobie do oczu, zmuszeni ruszać na ratunek światu; ukryte supertalenty, skrzętnie skrywane tajemnice, niewyjaśnione okoliczności, miejsca niedostępne wszystkim, a jeszcze jak do tego dojdzie osobliwa księgarnia bądź księga – mogę przepaść. </span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Gdyby nie prolog, towarzystwo Mac – przypadkowej Barbie z Georgii – byłoby nawet zabawne, ale trudno, żeby komuś było do śmiechu, kiedy od razu się dowiaduje, co się na nią zwaliło. Mac popełni dużo błędów i połamie pewnie większość polakierowanych paznokci, zanim do niej dotrze, że jest kimś innym, niż myślała. I to nie tylko ona. Za to czytelnik z lekką nutką niepewności podąża za nią krok w krok, zastanawiając się, kiedy straci poczucie czasu.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Nie jestem aż tak zachwycona, jakbym chciała, ale widzę w "<i>Darkfever</i>" potencjał, zwłaszcza po ostatniej konfrontacji. Podobało mi się przenikanie się światów, napięcia między parą głównych zainteresowanych, przebłyski humoru i błyskotliwe riposty. Pal licho pogoń za potworami – dalej lubię, jak magia iskrzy, i nie wiem, jak musiałoby z Mac zejść powietrze, żebym nie chciała przeczytać całego cyklu.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Ciekawe, czy któregoś dnia stwierdzę, że jestem (wewnętrznie) za stara na new adult fantasy? Choć może z niektórych rzeczy się nie wyrasta...</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box;"></span></span></span><span style="background-color: white; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"></span><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2020/05/ksiezycowe-miasto-1-sarah-j-maas.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“Księżycowe miasto. Część I” Sarah J. Maas, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3fyHWNpgBcvPVCxLBEs_qIpkKNpKnwWcx0EDKvuRKF6H2t8zC9CFbgaDZKZ8ANTHYeM-8KBEZ5ejyN0oA72fWi04oVUnXNpeEJEF7Aoegf5QfVLF3ywjjyRLtpGcuxdCgQgg845cL1ak/s200/ksiezycowe-miasto-1-sarah-j-maas-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Księżycowe miasto. Część I” Sarah J. Maas, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span></span></span></span><a href="/2020/06/ksiezycowe-miasto-2-sarah-j-maas.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“Księżycowe miasto. Część II” Sarah J. Maas, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjruLkXwItKpiPq_y5lYZSpMulMhXXdKAIosMJEewfKEGeCyeTt-ECH8EBKG2ovgleeKPXqEBGlMWZvi5J_m-_Jerw00cyVp_IakBE8IcPBuam2qo1eNuSGFSVME27KnGWuQVAIjNktGos/s200/ksiezycowe-miasto-2-sarah-j-maas-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Księżycowe miasto. Część II” Sarah J. Maas, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"><br /></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"><a href="/2021/05/unchained-jennifer-l-armentrout.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“Unchained” Jennifer L. Armentrout, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyBlT0Sgly6mTXfVARg_DWzXaaI1E5FWKUe87rFb2MLXYDQdWfBGag8bRIks7lPuBvrOskl_h84gwPpnJJbx1Q11HHsrsZyWTYHBnjYXZKUxc-NPToJUiHu7IyxPOXAIUrbM0EsWH_Xy8/w150-h200/unchained-jennifer-l-armentrout-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Unchained” Jennifer L. Armentrout, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"><br /></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"><a href="/2021/07/zasady-magii-alice-hoffman.html" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt="“Zasady magii” Alice Hoffman, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVdgm1EB3dj-UMl3BslVYP1i2377ko2mTDLtBaYDwtT_0Hhd22g0gK1B8bjg8I-6FQopjfYH351kxdMJUpYB7g3OBW6A3oAjupoA0gCZXJz51k994L-_c1HxQFpwe6BqulwfybhOATBRI/w150-h200/zasady-magii-alice-hoffman-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Zasady magii” Alice Hoffman, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.399999618530273px; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2021/07/totalna-magia-alice-hoffman.html" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt="“Totalna magia” Alice Hoffman, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLgEoqescH3bLXEAjvApbJ_7oZgtRpP5VJQ9Uo7mWOpVVyrWRQNiZpyyHk3FszexRuWuGtoupZnjvFhWkP677ys1uHPhp_BQstnvnYtclVAgZNKIXKQtw3qsOIbNaKiPNbhd3VcdaHvwE/w150-h200/totalna-magia-alice-hoffman-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Totalna magia” Alice Hoffman, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></p>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-62926886946204616142023-04-05T17:33:00.003+02:002023-04-06T00:35:23.806+02:00Przychodzi falami, cz. 1<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/04/it-ends-with-us-colleen-hoover.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-weight: normal;"><img alt=""It Ends with Us" Colleen Hoover, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm0r61Eem_bSZM3RVB2OBexttj33lQyJzmIWGWE4-TwXmSTB9sJOIp2Cn5cWhVWI_9V5zGuUzaC0g6xhAXag5S1RDcuYD7zC2YsBL4ulepuIioNiltmWTxcATx3KESCW38ZFq51__Mi7d2VB_vPFVSSsnSUFdMxUrLxCGiBSQ_gFrgazKkKuCNNC2a/w240-h320/it-ends-with-us-colleen-hoover.jpg" title=""It Ends with Us" Colleen Hoover, fot. paratexterka ©" width="240" /></span></a></div>"It Ends with Us" Colleen Hoover</span></h2><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Powieść, która poturbuje – wbrew pozorom żaden rozrywkowy romans. Takich tematów nie porusza się w celach marketingowych, więc skoro okruchy tej historii mają źródło w przeszłości autorki, tym mocniejszy efekt końcowy... Oniemiający. "It Ends with Us" to bezpardonowa opowieść o sytuacjach bez wyjścia i decyzjach, które trudno podjąć, a co dopiero nazwać właściwymi. I chyba też o obłędniej miłości, bo to przyciąga wielbicieli Hoover jak ćmy do światła. Z tym że tu ten blask porazi.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Ciągle gdzieś widziałam tę książkę, tyle trąbiono o obu częściach, a ostatnio o ekranizacji, że w końcu się skusiłam. Miało być wiosennie, uskrzydlająco i zdecydowanie bardziej optymistycznie niż szokująco poważnie, z konsekwencjami, których nie chce się widzieć, desperackimi kłamstwami i błędnym kołem. Nie wiem, czy to przypadek, ale rozłożenie tekstu w polskim wydaniu wypadło idealnie. Przerzuca się stronę po stronie, w błogiej nieświadomości bycia wciąganym w wir, aż tu PACH i dostajesz w twarz. Kompletnie nie wiesz, jak to się stało. Sprawdzasz poprzednią stronę i TO faktycznie się dzieje. Nie przypominam sobie takiego efektu od lat. Zawsze coś się zauważy, wzrok ucieknie na kartkę obok, a tu nie ma szans. Zwyczajne oszołomienie. </span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Historia Lily i jej miłości ma wymiar, w który dobrowolnie bym się nie wpakowała, nawet jako 'tylko' czytelniczka. Zanim dotarła do mnie siła i determinacja, przeraziła mnie naga prawda (która notabene miała być tytułem obu recenzji, ale w żadnym wypadku nie chciałabym wzbudzić mylnych wrażeń). Przemoc mnie obezwładnia, a to, co dzieje się w "<i>It Ends with Us</i>" zwyczajnie przekracza granice mojej wyobraźni. Choć teraz, gdy wciąż przerabiam w głowie, co przeczytałam, dociera do mnie waga walki wewnętrznej bohaterki, którą nikt nie chciałby być. </span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Nie polecam tej książki wrażliwym i widzącym obrazy, ale chciałam o niej napisać, bo przemawia, wręcz wrzeszczy. I nawet jeśli nie czyta się głównej części tej historii z przyjemnością, to w trakcie całe lektury emocje zalewają jak wzburzone morze. Szuka się w sobie zrozumienia, a odkrywa dezorientację. Mnie trudno było się w tym wszystkim odnaleźć, dlatego mam nadzieję, że druga część będzie w klimacie dającym pozytywnego kopa, jakże potrzebnym po takim przeżyciu.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2022/07/november-9-colleen-hoover.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.399999618530273px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center; text-decoration: none;"><img alt=""November 9" Colleen Hoover, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcy313F6nx_b_gh2K2uO3bQFN3biKPcC0-MOC7PBqOsFkhi0a-d674eBjrJGd43Dj-PpF5JqwdXhRIzMGNYL2jqYv3zP2WlpcmiV3asOWrFpctun8wz5oxQ2OhrjeC91shvPxhQs1NKFa_D9DLSnOff8Eu9WKOqpYt3EQYEAHLQkpXWwI6sXoBwT_W/w150-h200/november-9-colleen-hoover.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""November 9" Colleen Hoover, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.399999618530273px; text-align: center;"> </span></span></p>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-67239117457126997302023-03-26T19:53:00.008+02:002023-03-27T11:50:05.999+02:00Niesforna cesarzowa<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/03/sisi-kaiserin-wider-willen-allison-pataki.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Sisi – Kaiserin wider willen" Allison Pataki, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgVHixbaCBaxDbfiM10bVqvQGla8434KIbJ6D44OrMeMFQfMElc2-CtaSdFuOQec5ZyWaickilvIqZQZDXu4hDgKEGYLFu4yhsOP6OoGJblmzG4yjKstmTPH7qii5uTM3WW7BJJTd1qSaUbFR3MRqz9s7sLQD3BWc5PjEbzyMEToD8lKYSx5pogJT0/w240-h320/sisi-kaiserin-wider-willen-allison-pataki.jpg" title=""Sisi – Kaiserin wider willen" Allison Pataki, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Sisi – Kaiserin wider Willen" Allison Pataki<br /></span><span style="font-family: inherit;">[PL: "Sisi. Cesarzowa mimo woli"]</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Wciągająca powieść historyczna o podlotku z Bawarii, który niespodziewanie podbija serce cesarza i z impetem wkracza na konserwatywne salony Wiednia, gdzie toczy boje nie tylko z wpływową teściową, ale przede wszystkim z wielopokoleniową tradycją Habsburgów. Pataki stara się pokazać dworską codzienność obcymi oczami – z perspektywy Sisi, która nie została stworzona do roli, w jakiej obsadził ją los, i której piękne portrety przykrywają skomplikowane, zniewolone wnętrze, pragnące wiele więcej, niż wypada.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Do niedawna widziałam Sisi jako Romy Schneider, z fiołkowymi oczami, rumieńcami, włosami do ziemi i w przepięknych kreacjach księżniczki. Nowa ekranizacja, <i>"W gorsecie"</i>, zburzyła ten obraz, bo nagle Sisi było dwie: ta idealna, dziewczęca, kochana, i ta doroślejsza, rozbita, nieprzewidywalna. Film zrobił na mnie takie wrażenie, że chciałam się dowiedzieć więcej, a po rozdziale o Elżbiecie Bawarskej z <i>"Królowych przeklętych"</i> postanowiłam sięgnąć po <i>"Cesarzową mimo woli"</i>. Najbardziej interesowało mnie chyba to przeobrażenie; czas, kiedy piękny obraz pękł i powody, z których to się stało.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Powieść Pataki zdecydowanie polecam na zapoznanie się z postacią Sisi w warunkach bardziej sprzyjających niż stosy faktów i dokumentów. Autorka płynnie i obrazowo opowiada o otoczeniu cesarzowej, nie spuszczając z oka tego, co dzieje się w jej romantycznej duszy, mającej skłonność do poezji, ale też tak ciążącej z czasem melancholii. Czytelnik nie zdąży znużyć się sielanką ani rozterkami młodej władczyni, bo Pataki nie dość, że wzbogaca poszczególne wątki autentycznymi wierszami Sisi, to dodaje fragmenty niepozostawiające wątpliwości, że zdarzy się coś, co wymknie się planom i konwenansom, aż w końcu wywróci świat cesarzowej do góry nogami. Trzecią część czytałam z zapartym tchem i obojętne już mi było, czy to fakty, czy fikcja. Chciałam wiedzieć, jak się skończy. I coś czuję, że Pataki swojej opowieści jeszcze nie skończyła (w Polsce, oprócz <i>"Sisi. Cesarzowa mimo woli"</i>, ukazała się także <i>"Sisi. Samowolna cesarzowa"</i>).</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Bez względu na to, czy historia Sisi fascynuje, czy frapuje, warto ją poznać. Następne w kolejce czekają biografia Romy Schneider i księżnej Diany, ale najpierw potrzebuję oddechu, jakby udzielił mi się jego brak – i to wcale nie za sprawą gorsetu.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><div><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><a href="https://www.paratexterka.pl/2021/08/sekret-tatiany-gill-paul.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Sekret Tatiany” Gill Paul , fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOXccfZCieRJelvCr6A4dx9zmuGf_Nbqi4Pgzi9-GyzEoqZxAcCV1nNUTAFZK5_MttxzI4R7NmM3lWWzmIkpnjJeYlg2yb2sgBlv2GasT0dErgIFzBel3gfsUYsKo-f0u1s5BREbIrVmE/w150-h200/sekret-tatiany-gill-paul-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Sekret Tatiany” Gill Paul , fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="https://www.paratexterka.pl/2021/08/zaginiona-corka-gill-paul.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Zaginiona córka” Gill Paul, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP9eZqZp3viVKRR4F25tqqBl9PhylFcI_CM7L8KLa583HZDVR9aahyphenhyphenj6UxSLxjwCXnAQmsZGG1P5__lsVBhWUTncppujOU36h4SP0tdiv82Z7l4ncsaciy0W1Ww_77-pNzdiZDDH0l89o/w150-h200/zaginiona-corka-gill-paul-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Zaginiona córka” Gill Paul, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="https://www.paratexterka.pl/2016/01/krwary-czar.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.3px; text-decoration: none;"><img alt=""Cztery siostry. Utracony świat ostatnich księżniczek z rodu Romanowów." Helen Rappaport, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTHt6uCfZnUgBaSoNO1VP5nieaFu7AvMvKmK9e1yD8vz-9QyFXdXfb3TNi3DLRsjjeO90cd4c-lL1ycl-zeJDaaLGATFRnvF6XQ7i8x7TXJ3Q5AxIEtvlcSn6FuY2aC6ssnJPhSFVl52c/w147-h200/CzS1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Cztery siostry. Utracony świat ostatnich księżniczek z rodu Romanowów." Helen Rappaport, fot. paratexterka ©" width="147" /></a> </span></div></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><br /></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.3px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><div class="separator" style="box-sizing: border-box; clear: both; font-size: 14.3px;"><a href="https://www.paratexterka.pl/2015/01/balet-bursztyn-i-beller.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Rosyjska zima" Daphne Kalotay, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpUEYsU3RxChWy0wAKBLakQ6oVhgCgRQ0ZLz9Mf1thyphenhyphenezWbjzeyu_gV4UeqgVQwC3R-UO8HEMbWShitwKiIEhG8wDbo0D2h5RsPD0N_wP0ymE9pOmZtIf1TX56x4tDdTOcxiH0fxFgkYQ/w150-h200/Rz1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Rosyjska zima" Daphne Kalotay, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="https://www.paratexterka.pl/2021/03/audrey-hepburn-tancerka-ruchu-oporu-robert-matzen.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Audrey Hepburn. Tancerka ruchu oporu” Robert Matzen, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizac_gSYRBeIBPF0f_OaPe51I3jZoyo4p2rivNA5vJNR0pubAfhzuIeZi_2Ggq8yxLqRNmZQnxIenU5RqdVOoam99_zT_mhjHxIlrqZTpLHFoNprvxn0BmeD87i3jOm-bRCKTR8If2TSk/w150-h200/audrey-hepburn-tancerka-ruchu-oporu-robert-matzen-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Audrey Hepburn. Tancerka ruchu oporu” Robert Matzen, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div></span></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-35849066656801505572023-02-05T16:57:00.006+01:002023-02-05T17:50:06.870+01:00Echa salw<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="/2023/02/blyskawica-historia-wandy-traczyk-stawskiej-zolnierza-powstania-warszawskiego.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Błyskawica. Historia Wandy Traczyk-Stawskiej, żołnierza powstania warszawskiego" Michał Wójcik, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaLrNCSdnsQYlgoAEbvRzWQ1mHMNoqSVxdwlM5oojN77wmXhOPpMLoHwoCoR_17iBJMaVSUIZreE9mixPZn_dOKWRZ2hfEC_uF53RL6igoZZ4Wum0IqqIDYbbB7vRC2aKWRHBg-29omRqfCwoeGYQZUSOErxSW5xrGpzP1rMFRjiVIm3iEqZr9k8ZM/w240-h320/blyskawica-historia-wandy-traczyk-stawskiej-zolnierza-powstania-warszawskiego.jpg" title=""Błyskawica. Historia Wandy Traczyk-Stawskiej, żołnierza powstania warszawskiego" Michał Wójcik, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Błyskawica. Historia Wandy Traczyk-Stawskiej, żołnierza powstania warszawskiego" Michał Wójcik</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Starsza kobieta drobnej postury, potężna sercem i duchem. Jeśli żywe i emocjonalne reakcje Wandy Traczyk-Stawskiej na bieżące wydarzenia wprawiają w zakłopotanie tych, którzy nie reagują, to co z nimi zrobią jej wspomnienia? Niech sprawdzą. Każdy powinien. "Błyskawica..." to książka nie do ocenienia w żadnej skali: rozbraja, wali prosto w serce i uczy, żeby nie być obojętnym na zło, choćby najmniejszy jego przejaw. Swoiste ostrzeżenie, zanim (znów) będzie za późno.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Autor wybaczy, jednak przy takiej bohaterce i w obliczu takich opowieści każdy zszedłby na dalszy plan, choćby bez jego pracy nie powstał ten wywiad rzeka. Doceniam, dziękuję i gratuluję, ale bohaterka jest jedna. Przy czym <b>Wanda Traczyk-Stawska</b> nie uważa się za bohaterkę, co dopiero super-, a za żołnierza wykonującego rozkazy — do ostatniego. To pierwszy wywiad rzeka, który przeczytałam, i nie ukrywam, że gdyby nie publiczne wystąpienia Traczyk-Stawskiej, mogłabym po niego nie sięgnąć, nawet nie wiedząc, ile stracę.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">"<i>Błyskawicę...</i>" się pochłania. Nie ma odpowiedniego momentu, żeby przerwać lekturę. Książki nie chce się odłożyć. 'Jeszcze jeden fragment' zmienia się w kolejne rozdziały, bo co rusz pada taki tekst – zdanie, wspomnienie, komentarz – że nie można nie kontynuować. Traczyk-Stawska za młodu przeszła piekło i zabiera tam każdego, kto się odważy, bo inaczej tego nazwać nie mogę. Nie ma to nic wspólnego z tym, czego nauczyło się w szkole, gdzieś czytało, widziało w filmach. Te wspomnienia są wstrząsające, choć nie to mają na celu. Szczerość do bólu, siła nie wiadomo skąd, wiara w działania, sytuacje mogące skończyć się śmiercią, po prostu wszystko, od pierwszych kartek, zwaliło mnie z nóg. Kłuło moje poczucie człowieczeństwa i sprawiedliwości. I zła, które spotkało innych. Ściskało gardło, wywoływało łzy, a jednocześnie wielki podziw i szacunek do tego, co zrobił "Pączek", jego koledzy i wszyscy inny walczący o wolność w powstaniu warszawskim. Moje pokolenie jeszcze ma szczęście żyć w czasach, kiedy bohaterowie wojenni mówią osobiście. I powinno dołożyć wszelkich starań, żeby następne pokolenie zrozumiało, co się działo i dlaczego. Żeby już nigdy się nie powtórzyło.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Chciałabym mieć zaszczyt posłuchać Pani Wandy na żywo. Może to absurdalne, ale też podziękować. Za ten wstrząs, jaki wywołał we mnie ten wywiad. Za pokazanie, że każdy może działać – na miarę swoich możliwości. Za niestrudzone tchnienie ducha walki – żeby reagować, jak dzieje się coś złego. I pomagać. Żeby być dobrym.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div class="separator" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); clear: both; color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"> <a href="/2021/03/audrey-hepburn-tancerka-ruchu-oporu-robert-matzen.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Audrey Hepburn. Tancerka ruchu oporu” Robert Matzen, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizac_gSYRBeIBPF0f_OaPe51I3jZoyo4p2rivNA5vJNR0pubAfhzuIeZi_2Ggq8yxLqRNmZQnxIenU5RqdVOoam99_zT_mhjHxIlrqZTpLHFoNprvxn0BmeD87i3jOm-bRCKTR8If2TSk/w150-h200/audrey-hepburn-tancerka-ruchu-oporu-robert-matzen-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Audrey Hepburn. Tancerka ruchu oporu” Robert Matzen, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2022/03/audrey-hepburn-wojowniczka-robert-matzen.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt=""Audrey Hepburn. Wojowniczka" Robert Matzen, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFQpMOgxrzanImjMPYB_MmbQLHxspjYMwwrmGNeCtl0LN7M2_yyFqu1FW_9gDjB9xOP3eWm10RmffkKLGG19PXdgb1gqdVGse_rzLwjcDGWY6KoDHptzOpQ8sBbD_jI2ODbl2uuNQ0j6zm4Vd8F8iS_xnFM5xBXmRuYHDzoDsFoU4K8c5WnHOFgIiH/w150-h200/audrey-hepburn-wojowniczka-robert-matzen-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Audrey Hepburn. Wojowniczka" Robert Matzen, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-74577404947064520742023-02-03T21:16:00.001+01:002023-02-03T21:38:13.976+01:00Sekret walizki<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/02/wloska-balerina-kristy-cambron.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Włoska balerina" Kristy Cambron, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh82uTsqfGlJku4CVLwv45CvZiVVAI1pjdAGJsfi1zggEEH1t5dD-3xJHURHtDXPBP2VRIuTGe2bzxVsWmPnLkAlMHf48cpDhfL6ivt-VAcVhbmu4FSCGZarEbrmrLrk0JGkuHkkQbqtHf6576O-TEu2NNv2W8Apr2Y-vIIolIXmIIg6rdNEOTyG-RB/w240-h320/wloska-balerina-kristy-cambron.jpg" title=""Włoska balerina" Kristy Cambron, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Włoska balerina" Kristy Cambron</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Inaczej odbiera się opowieść, nawet opartą na prawdziwej historii, kiedy ma ona swoją twarz. Twarzą tej jest tytułowa balerina – włoska dama w jesieni życia, którą choroba momentami przenosi w przeszłość, ale także pozostawiona sama sobie, przerażona żydowska dziewczynka, kurczowo ściskająca walizkę z wisienkami. Co je łączy? Wielogłosowa opowieść o odwadze, (nie)szczęsciu, szansach i decyzjach, która absorbuje i autentycznie porusza, bo jakby w całości wydarzyła się naprawdę.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Jak to ja, sięgnęłam po tę powieść skuszona baletnicą, przypominając sobie "<i><a href="/2015/01/balet-bursztyn-i-beller.html">Rosyjską zimę</a></i>". Przy wyborze powieści celowo staram się omijać niektóre tematy, jak np. Shoah, bo ciężko mi znieść, co odciskają, ale ta mała dziewczynka... i oczywiście oparcie na faktach, obok baletu, przeważyły. Balet pojawiał się tylko w tle, ale co to byłą za historia!</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Od początku zaintrygowały mnie strzępki historii, opowiadane przez różne osoby w różnych czasach – wiadomo, że ze sobą powiązane, tylko jak? Cambron świetnie prowadziła narrację. Trudno wskazać najlepszy wątek, i nawet pojawiające się później, przy tak przedniej fabule zaskakująco stereotypowe elementy wątku współczesnego, nie wpływają negatywnie na odbiór całości. Jednotorowa opowieść nie oddałaby tak dobrze zawiłości losów bohaterów "<i>Włoskiej baleriny</i>", nie budziłaby tak czujności, a nade wszystko nie pozwoliła obserwować wydarzeń z tylu perspektyw. </span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Aż trudno uwierzyć, że część książki inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami. Kto tak naprawdę jest w stanie wyobrazić sobie wojnę? Ucieczkę z duszą na ramieniu? Ukrywanie się pod nosem wrogów? Działania, za które grozi śmierć przez rozstrzelanie, o ile nie gorsza? Choć jak tu oceniać stopnie zła?! Śledziłam każdy ruch bohaterów i wsiąkłam w ich świat, jak to zdarza się przy naprawdę wyjątkowych książkach. Zakończenie spowodowało we mnie falę emocji, jaką mogliby czuć bohaterowie. A ostatnia scena przyprawiła o ciarki. W międzyczasie pewnie kilka razy miałam arytmię, bezdech i przyśpieszony puls. </span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">I jak teraz pomyślę o wszystkich takich historiach, które nigdy nie zostaną opowiedziane, i nawet nie zdążyły zostać zamknięte w walizkach... Piękna powieść. Pękająca serce, ale piękna. </span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><div style="text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><div class="separator" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); clear: both; color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><a href="/2015/01/balet-bursztyn-i-beller.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Rosyjska zima" Daphne Kalotay, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpUEYsU3RxChWy0wAKBLakQ6oVhgCgRQ0ZLz9Mf1thyphenhyphenezWbjzeyu_gV4UeqgVQwC3R-UO8HEMbWShitwKiIEhG8wDbo0D2h5RsPD0N_wP0ymE9pOmZtIf1TX56x4tDdTOcxiH0fxFgkYQ/w150-h200/Rz1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Rosyjska zima" Daphne Kalotay, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2021/03/audrey-hepburn-tancerka-ruchu-oporu-robert-matzen.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Audrey Hepburn. Tancerka ruchu oporu” Robert Matzen, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizac_gSYRBeIBPF0f_OaPe51I3jZoyo4p2rivNA5vJNR0pubAfhzuIeZi_2Ggq8yxLqRNmZQnxIenU5RqdVOoam99_zT_mhjHxIlrqZTpLHFoNprvxn0BmeD87i3jOm-bRCKTR8If2TSk/w150-h200/audrey-hepburn-tancerka-ruchu-oporu-robert-matzen-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Audrey Hepburn. Tancerka ruchu oporu” Robert Matzen, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: left;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><br style="box-sizing: border-box; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;" /></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><a href="/2021/08/sekret-tatiany-gill-paul.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Sekret Tatiany” Gill Paul , fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOXccfZCieRJelvCr6A4dx9zmuGf_Nbqi4Pgzi9-GyzEoqZxAcCV1nNUTAFZK5_MttxzI4R7NmM3lWWzmIkpnjJeYlg2yb2sgBlv2GasT0dErgIFzBel3gfsUYsKo-f0u1s5BREbIrVmE/w150-h200/sekret-tatiany-gill-paul-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Sekret Tatiany” Gill Paul , fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2021/08/zaginiona-corka-gill-paul.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Zaginiona córka” Gill Paul, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP9eZqZp3viVKRR4F25tqqBl9PhylFcI_CM7L8KLa583HZDVR9aahyphenhyphenj6UxSLxjwCXnAQmsZGG1P5__lsVBhWUTncppujOU36h4SP0tdiv82Z7l4ncsaciy0W1Ww_77-pNzdiZDDH0l89o/w150-h200/zaginiona-corka-gill-paul-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Zaginiona córka” Gill Paul, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2016/01/krwary-czar.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt=""Cztery siostry. Utracony świat ostatnich księżniczek z rodu Romanowów." Helen Rappaport, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTHt6uCfZnUgBaSoNO1VP5nieaFu7AvMvKmK9e1yD8vz-9QyFXdXfb3TNi3DLRsjjeO90cd4c-lL1ycl-zeJDaaLGATFRnvF6XQ7i8x7TXJ3Q5AxIEtvlcSn6FuY2aC6ssnJPhSFVl52c/w147-h200/CzS1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Cztery siostry. Utracony świat ostatnich księżniczek z rodu Romanowów." Helen Rappaport, fot. paratexterka ©" width="147" /></a> </span></div></span></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-77062679101188034122023-01-12T00:03:00.002+01:002023-01-12T00:03:59.699+01:00Nadzieja nie umiera<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2023/01/mam-na-imie-jutro-damian-dibben.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Mam na imię Jutro" Damian Dibben, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Lus5worJnPWLDYKn46_VoFhjhNHmHymikVyGdw66C_oRJK3rUpeE-HVor6h5_i7C8kY6rLKYUZDPJ2osqGVDauwl_8Ik2uSRpZZrmqEaBKTfJlrZw51ypUUzy-krJ4PXn77HC4kzDsc1m93lUfychxpyGXhKvFFICemayeWaVl1-SuMks9kvGaCi/w240-h320/mam-na-imie-jutro-damian-dibben.jpg" title=""Mam na imię Jutro" Damian Dibben, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Mam na imię Jutro" Damian Dibben</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Chyba każdy człowiek swojego psa chciałby choć raz dostać się do jego głowy i dowiedzieć, o czym myśli, nie mówiąc już o marzeniu, żeby przemówił ludzkim głosem. Abstrakcja czy fantazja, w "Mam na imię Jutro" przemawia pies – niezwykłe stworzenie, którego siła tkwi w szczerości i wierności, a moc poruszy nawet serca z kamienia. Pięknie wydana, ponadczasowa powieść, mogąca doprowadzić do łez i/albo ogrzać od środka. Psiarzom szczególnie utkwi w pamięci, jeśli się odważą...<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">...piję sama do siebie. Od lektury szkolnej "<i>O psie, który jeździł koleją</i>" przez "<i>Marley i ja</i>" po inne pozycje losowo pojawiające się na mojej czytelniczek drodze – zarzekam się, że nie będę czytać książek o psach. Bo któremuś coś złego się stanie, bo umrze. Pies i jego człowiek to relacja, która naznacza na całe życie, a to z kolei zawsze jest za krótkie. Podwójnie fantastycznym elementem książki Dibbena jest fakt, że życia jego postaci rozciągają się na wieki.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"></p><div class="separator" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img alt="piękne wydanie, seria butikowa wydawnictwa Albatros, "Mam na imię Jutro" Damian Dibben, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSJDy36S8hly2ZH7p3T6_gdOuIEAZeU5sy0uZWPl_dUaN1iSW0vX1LmcRUqyEy_qhPksFB0sh6V4hncCsUPXz0FJPop5U9_2DW-73MH2VspS6iPpUwQxDLBu2E2Ov5A0wJ9p6xofqR-8sIPW7anjKb4yozEXpT3BfglExs_3nKQwt6XYdwZJfhw-Wg/w240-h320/mam-na-imie-jutro-damian-dibben-2.jpg" title="piękne wydanie, seria butikowa wydawnictwa Albatros, "Mam na imię Jutro" Damian Dibben, fot. paratexterka ©" width="240" /></div><span style="font-family: inherit;">I niech żałuje ten, kto w tym momencie zrezygnuje. Byłam sceptyczna (i nie zmienił tego wykaz wydarzeń historyczny z 'przed' i 'po', witający na wstępie). Zaskoczyło mnie, że pierwsze posiedzenie skończyło się pochłonięciem 2/3 powieści. Nawet nie wiem, kiedy Jutro mnie zdobył. Pies, czekający na swojego pana 127 lat. Niewyobrażalne staje się w jego opowieści prawdziwe. Wspólne chwile przeplatają wielkie wydarzenia, nadające Europie kształt od XVII w. po XIX. Towarzyszenie Jutrze spycha jednak wszystkie z nich na dalszy plan, bo liczy się jedno: odnaleźć pana. Wspomnienia i przemyślenia psa, jego gesty i zachowania, nieopisana wierność i wiara, że jutro można zacząć od nowa... Przeciwstawione temu, co w nas, ludziach, niewybaczalne, destruktywne, nieludzkie.</span>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Chciałabym dodać, że nie ucierpi żadne zwierze, ale nie mogę, i nie jest to spojler. Myślę, że dobrze się jest nastawić, w najgorszym wypadku zacząć od ostatniego zdania, jak ja (nie, nie żałuję!). Prawdziwe życie i tak jest gorsze, bo kiedyś jutra nie będzie. Ostrzegam też, że pochłaniając książkę jak w transie, lepiej mieć pod ręką chusteczkę. Mnie przerwa w lekturze uchroniła. Może zabrzmi to naiwnie, ale nie chciałam lektury rozbijającej. Chciałam nadzieję, i dostałam!</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Przepadłam w tej tułaczce zaginionych dusz, w 'psim świecie' wewnętrznym, na zawsze poza zasięgiem, oraz w psim spojrzeniu na nasz świat, na kiedyś i teraz. Jutro przypomina, żeby żyć dziś, a jego opowieść jest jak niezauważalny zastrzyk odczuwalnej nadziei.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><div style="text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2021/05/psiakosc-alejandro-palomas.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“Psiakość!” Alejandro Palomas, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKlHBtzAehiyvWCYlD5B3Vm-eHsHOAadSahGwIACNztdcX-gpwktgneazl2U7O2k9LHai2cjeRnOuqaqIQaiN6dlpUjZb_9rgd-8Im2s-o4jCe4mpl5nEvg6R4RZfIDJIx6WxrfkYORTQ/w150-h200/psiakosc-alejandro-palomas-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Psiakość!” Alejandro Palomas, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-69643909680838426042022-12-31T13:31:00.004+01:002022-12-31T13:31:42.823+01:00Paratexter(s)ki 2022<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Książki mają konkurencję! Zanim przejdę do (nieksiążkowego, ale jednak) odkrycia roku 2022, koniecznie chcę o kilku książkach wspomnieć. Mijający rok zaczął się tak trafioną lekturą, że szczerze (i długo) wątpiłam, że któraś następna jej dorówna. Udało się, choć się naczekałam (i naczytałam). Dostaję dużo, kupuję mniej, czytam więcej prezentów, ale i sięgam po rezydentów z regału hańby. I jak ktoś mądrze mi niedawno powiedział: Nie 'mogło być gorzej', tylko 'jest dobrze!'. Bardzo jest!<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Tym razem będzie skromniej i nad wyraz osobiście. Robiłam kilka podejść do wyboru tegorocznego top, i za każdym razem w głowie pojawiały mi się te same książki. I choć było ich mniej niż zwykle (tak, zaglądam na statystyki na Goodreads, ale już nie czuję presji), to to, co wybrałam, oceniałam średnio na 4/5. Czyli jest nawet lepiej niż dobrze.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b>Książka roku 2022</b></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span style="font-family: inherit;">“Nie ma jak przyszłość” Michael J. Fox</span><div><span style="font-family: inherit;">recenzja: </span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/10/nie-ma-jak-przyszlosc-michael-j-fox.html">Tak, to Marty McFly</a></i><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><a href="/2022/10/nie-ma-jak-przyszlosc-michael-j-fox.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="“Nie ma jak przyszłość” Michael J. Fox, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIBpf6Tinxxs2-lwfyl5X1w9lgWv9JU-64d2R4JTFmiYQHRzmd6PXi71HQuIPViAi6-uXpY69UixevEW69SsPtmmT5Ayo8hoT17L9f0dp0V6HsTN4EDQwomg0oVPwx_qzpSVjgrhgyB7E_rGQWuMykrwH2x78_FNKB1DAJsZql_l1Ki8AJbjLR1p9E/w150-h200/nie-ma-jak-przyszlosc-michael-j-fox.jpg" title="“Nie ma jak przyszłość” Michael J. Fox, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span><span style="font-family: inherit;">[Źródło masy targających mną sprzeczności w temacie, który ciąży mi od lat i niszczy tyle, że nie chcę nawet o tym myśleć. Strasznie chciałam przeczytać o chorobie Parkinsona z pierwszej ręki – od kogoś, kto nie będzie się martwił, jak owa opowieść na mnie wpłynie, jakie myśli będą mnie męczyć i jak zmieni się moje postrzeganie. Pewnie mało kto sięgnie po biografię Michaela J. Foxa z tych samych pobudek, co ja – i całe szczęście! – ale wydaje mi się, że skusi ona tych z pokolenia "<i>Powrotu do przyszłości</i>". Wtedy spotkają oni kogoś znajomego w zupełnie innej wersji. Przeczytają o rzeczy, których się nie spodziewali, i które nimi wstrząsną. Ale ponad wszystko zostaną porażeni takim optymizmem i wolą walki, że polecam tę książkę każdemu.]</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b>Prezent roku 2022</b></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br style="clear: both;" /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span style="font-family: inherit;">"Mit uns wäre es anders gewesen" Éliette Abécassis</span></div><div><span style="font-family: inherit;">recenzja: </span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/01/mit-uns-waere-es-anders-gewesen-eliette-abecassis.html">Wszyscy, ale nie my</a></i><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><a href="/2022/01/mit-uns-waere-es-anders-gewesen-eliette-abecassis.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Mit uns wäre es anders gewesen" Éliette Abécassis, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-c8AlpkRZQ67NmQnGTZNQqpFZXOqRjbBjc3zd-4OSMy97HV5DCpi0Bi-NjxHmuaIR3WmBjRxhHcNkDWyGlxiMFY9iHsdY0q6acdLZStBGZXLcr18ErxsW1Xp3dvXhwy56SEQay8UD5PBXNmxuDhS0wkkHM3YvcsLuDFkcreNg2V-rfnuD95MwuWI6/w150-h200/mit-uns-waere-es-anders-gewesen-eliette-abecassis1.jpg" title=""Mit uns wäre es anders gewesen" Éliette Abécassis, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span>[Nie trzeba czytać tych samych książek, żeby wiedzieć, co sprezentować. Wystarczy znać tego kogoś i zadać sobie trud wynalezienia książki, która do osoby obdarowywanej mogłaby pasować jak ulał. Jeśli doda się do tego wszystkiego ze 20 lat znajomości, towarzyszenie przy rozwijaniu skrzydeł i byciu rozbijanym przez los, wzajemną tolerancję, akceptację i zrozumienie, to wychodzi bardzo wyjątkowy rodzaj miłości, jaki cechuje prawdziwą przyjaźń – bez względu na wiek, miejsce pobytu i masę innych rzeczy, które zamiast dzielić, łączą. A wracając do książki: piękna powieść o pokrętnych drogach, które czasem trzeba przejść samotnie, żeby na końcu się spotkać. Literatura francuska mi nie leży, ale ta pozycja mnie rozłożyła. Polecam to niedopowiedzenie.]</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><br /></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b><br /></b></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b>Premiera roku 2022</b></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span style="font-family: inherit;">"Katharsis" Maciej Siembieda</span></div><div><span style="font-family: inherit;">recenzja: </span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/05/katharsis-maciej-siembieda.html">Od Greka do Geigera - galimatias intryg</a></i><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><a href="/2022/05/katharsis-maciej-siembieda.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Katharsis" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBHI96sHE94PIlWSEENi36z5IPSkPqeNIs2vMQWUntoFscEAq2URIlPZ5-LO5c-rPNSa3kusSQAE1oKgEfgl5U9Nqp5L1ej4nYlLlIMbU1OJ2uFFTj1GUMbpLN1uBYH8jqSGNzg4QheE7ZPtN181E3ICaNvY40jQBGFIzOYTucOebqO9qxV--WcoTq/w150-h200/katharsis-maciej-siembieda-1.jpg" title=""Katharsis" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span>[Ile mnie ta książka kosztowała...! Gdybym miała wybrać polskiego pisarza, w którego powieściach przepadam, to aktualnie byłby to Siembieda. Proporcje faktów i fikcji są tak dobrane, że moja żądza wiedzy zupełnie nie kłóci się z czytelniczą pazernością, karmioną wrażeniami. Za Kanią nie szalałam aż tak, jak za pojedynczymi powieściami (choć "<i><a href="/2022/12/kolysanka-maciej-siembieda.html">Kołysanką</a></i>" zapunktował przynajmniej podwójnie). A świeżutka zapowiedź kontynuacji "<i>Katharsis</i>" pozwala mi cieszyć się na maj 2023 jeszcze bardziej. I planować urlop, skoro aż dwie premiery się szykują!]</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br style="clear: both;" /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b><br /></b></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b>Rodzinna roku 2022</b></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span style="font-family: inherit;">"Siedem sióstr" Lucinda Riley</span></div><div><span style="font-family: inherit;">recenzje: </span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/07/siedem-siostr-lucinda-riley.html">Klucz do konstelacji, cz. 1</a></i><span style="font-family: inherit;">; </span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/07/siostra-burzy-lucinda-riley.html">Klucz do konstelacji, cz. 2</a></i><span style="font-family: inherit;">; </span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/08/siostra-cienia-lucinda-riley.html">Klucz do konstelacji, cz. 3</a></i><span style="font-family: inherit;">; </span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/09/siostra-perly-lucinda-riley.html">Klucz do konstelacji, cz. 4</a></i><span style="font-family: inherit;">; </span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/09/siostra-ksiezyca-lucinda-riley.html">Klucz do konstelacji, cz. 5</a></i><span style="font-family: inherit;">; </span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/10/siostra-slonca-lucinda-riley.html">Klucz do konstelacji, cz. 6</a></i><span style="font-family: inherit;">; </span><i style="font-family: inherit;"><a href="https://www.paratexterka.pl/2022/10/zaginiona-siostra-lucinda-riley.html">Klucz do konstelacji, cz. 7</a></i><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><a href="/search/label/Siedem%20sióstr" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="saga "Siedem sióstr" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ8s2oQdPIFeptba0K4Xj_zEdiE3Cq6XRYtVOPz7EtcTI9gj0be8Gt5FSJU_JjJ2wuSqXL_59ByEOwxWLAuWHPUfZwxdOYlDjxxPR9sv3t-_S9r2W4ifPN7uz6Xk8iwDl8scw1lwK-10zj1iub601w4wOC_vAA05gO5Ebe5lK6-uK-HRvHtoFd6vUX/w150-h200/saga-siedem-siostr.jpg" title="saga "Siedem sióstr" Lucinda Riley, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span>[Nie wiem, jak Wy, ale ja mam odwieczny problem: kompletować serię i dopiero czytać, czy czytać w miarę ukazywania się poszczególnych tomów? "<i>Siedem sióstr</i>" dostawałam sprezentowane i po przeczytaniu mam potrzebę sama dawać je w prezencie. Wyważona relacja współczesności i retrospekcji czyni każdy tom wirem, który wciąga, i wypluwa trochę innym, zamyślonym. Styl Riley dobrze na mnie działa od dawna, a najbardziej oczarowuje mnie chyba klimat miejsc, w których osadza swoje opowieści. Saga "<i>Siedem sióstr</i>" jest świetnym pomysłem na prezent, bo wystarczy jedna część, żeby wiedzieć, czy jest się na 'tak' i chce czytać dalej. A absolutnie ostatnia, największa tajemnica ujrzy światło dzienne w maju 2023 – ja już odliczam dni.]</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b>Odkrycie roku 2022</b></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px; text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img alt="pierwszy kocyk na szydełku - Batonka i mój, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiJDsTgdCtH7Qono1I33CCmdyGfj2xa2BR6EDeyV3PLMOjV3Q-bObD6bVzmLUWRKzLJxePuBp4nXfnbhHLgfCDoOMdDErys57C5Bm2E2c4IWbGk2P0Ypjm9xhpYQWtmEa5E-98zez2g2Zoidcy8DZ0amKVAdJANRkwMGUQncbtA0VGMQmLx5GJGXhD/w150-h200/szydelko.jpg" title="pierwszy kocyk na szydełku - Batonka i mój, fot. paratexterka ©" width="150" /> <img alt="pierwsze skarpetki od góry, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpEDHPwdWq2NoT1u50FXVtxq5dx4d8NMoSa_wrcuEGrN4tMg2-ZxKNKwgd59B6TL2KiPvI1OcFruA62NOeIH8F0UVFSP0DSuolb3S_8aPK7X6MFbX6adoHHjWFtPMHEgEKoqPn4vbQQOP8EZvVc9wLLmtByAZATR9jX4CseCBFmkqEhYqDBWQMME_X/w150-h200/druty1.jpg" title="pierwsze skarpetki od góry, fot. paratexterka ©" width="150" /> <img alt="pierwszych skarpetek już pół, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis6nKotgcXt4CpTUrQE5LeJyXrjyYJDlILHKJNf_wMLeKwv6ooi0apsd50kzHWbmVPU-jEXZo5tXHG0iPv9zmFLF3xxTLFAnBI9XXvHI5qW7a7xP-ZekIdUdIbG3NwVxlR-WkyA9rRHkSnYrXgFosrmjwedqjt6Z_zITsDSfIRGS0s9I71vgnL5BKh/w150-h200/druty2.heic" title="pierwszych skarpetek już pół, fot. paratexterka ©" width="150" /><br /><br /><img alt="obiecany szalik, najbardziej niesforny projekt roku, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5MINlk0ZScguqoV4CSYfAjhWTUU9SyP8RGe9_3lqoR4k0vZ8BMKANlFPfR63B7B6patDMtKUECFLZCHofz0QsFjZlTV40gNBOeIJLVyCFbbU5SPrLVefDSkgZzTpfmQSMkVObQghhbZJ1us23iaY9c2khUX9FmaXS-LhdqYrJFxQkcQgju4iUiAyY/w150-h200/druty3.jpg" title="obiecany szalik, najbardziej niesforny projekt roku, fot. paratexterka ©" width="150" /> <img alt="pierwszy kokokonek ombre i niekończąca się narzuta, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlBsrHZVpSTZas9WzOmNtpDJzXIgRZhS3ITQaKLL7EpPgf9w8bqe8JvufHeFJ49678GAnISag8duFmGIgqraWoBAf7YXuFDYApSwq-CPbu6rk-o1ov9gP10Nve3KU3MXtFgEyXBohnSjWBzQBUYzHd2lcy3kuz6DK2z_cDCszkTavH45_-9ve9Tqmu/w150-h200/druty4.jpeg" title="pierwszy kokokonek ombre i niekończąca się narzuta, fot. paratexterka ©" width="150" /> <img alt="prezent od serca, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhglG9LFw2xvvQcYwcUrVi-gPVEmuliUQ7WY91YlMF1_EQ3Kkq3jN7tHUY7vZIKNEcLFu3xg_Y6ExvEiVRvmRY7j4c91xQFuYsiEKhRI2Zi054ytRaDfQ0fsQ4-FkOg6SJQ4iMVJXm7I6LrpDAyos3RqpLXp8rUFprEjN6yGHuQIIhmKvHvMt05OQ6y/w150-h200/druty-stara-nowa-milosc.jpg" title="prezent od serca, fot. paratexterka ©" width="150" /> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Wierzcie lub nie, ale drucę! Nie jestem pewna, kto mnie nauczył w podstawówce, ale metodę wschodnią przekształciłam w kontynentalną dopiero w tym roku i oto jestem, pochłonięta produkcją skarpetek dla dobrych dusz, które przy mnie trwają mimo wszystko, a może właśnie dlatego. Innym – niekompatybilnym – życzę szerokiej drogi.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">A Wam: niech się dzieje jak najlepiej – i to tak, żebyście nawet nie musieli się zastanawiać, czy jesteście szczęśliwi, tylko bezapelacyjnie byli. </span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">* Czytelnia roku, z czterołapym towarzyszem, w oczekiwaniu na resztę...</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDW8b0m0RcsbHubvL6JiPpfQPHu1GDnheZOLjk6OjNsGg3aXQLnTJD0j3QqcrA5jliq5JhB4Pv0Pn_jBab2fuYGVU_5FAUogdhCabML8XfGp-ShRrjPkeqJh41xujINOIDlLWL0vWIJK5uTOrpxbBhQJtFcicAKIOz7hx0-a6LRvHjgZ2ZF0JeLs6k/s320/czytelnia-roku-2022.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="nieważne gdzie, ważne z kim, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDW8b0m0RcsbHubvL6JiPpfQPHu1GDnheZOLjk6OjNsGg3aXQLnTJD0j3QqcrA5jliq5JhB4Pv0Pn_jBab2fuYGVU_5FAUogdhCabML8XfGp-ShRrjPkeqJh41xujINOIDlLWL0vWIJK5uTOrpxbBhQJtFcicAKIOz7hx0-a6LRvHjgZ2ZF0JeLs6k/w240-h320/czytelnia-roku-2022.jpg" title="nieważne gdzie, ważne z kim, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><b>A może też...</b></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><br style="box-sizing: border-box;" /></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><i style="box-sizing: border-box; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, sans-serif; font-size: 14.300000190734863px;"><i style="box-sizing: border-box;"><i style="box-sizing: border-box;"><a href="/2021/12/paratexterski-2021.html"><span style="color: #860802;"><span style="box-sizing: border-box;">Paratexter(s)ki 202</span></span>1</a></i></i></i></span></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><i style="box-sizing: border-box; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, sans-serif; font-size: 14.300000190734863px;"><i style="box-sizing: border-box;"><a href="/2020/12/paratexterski-2020.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;">Paratexter(s)ki 2020</a></i></i></span></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><i style="box-sizing: border-box; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, sans-serif; font-size: 14.300000190734863px;"><a href="/2019/12/paratexerski-2019.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;">Paratexter(s)ki 2019</a></i></span></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><i style="box-sizing: border-box; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, sans-serif; font-size: 14.300000190734863px;"><a href="/2018/12/paratexterski-2018.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;">Paratexter(s)ki 2018</a></i></span></span></div><div class="separator" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); clear: both; color: #666666; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, sans-serif; font-size: 14.300000190734863px;"><i style="box-sizing: border-box;"><a href="/2017/12/paratexterski-2017.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;">Paratexter(s)ki 2017</a></i></div><div class="separator" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); clear: both; color: #666666; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, sans-serif; font-size: 14.300000190734863px;"><i style="box-sizing: border-box;"><a href="/2016/12/paratexterski-2016.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;">Paratexter(s)ki 2016</a></i></div><div class="separator" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); clear: both; color: #666666; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, sans-serif; font-size: 14.300000190734863px;"><i style="box-sizing: border-box;"><a href="/2015/12/paratexterski-2015.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;">Paratexter(s)ki 2015</a></i></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"></span></span></div><p style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: left;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"></span></p><div class="separator" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); clear: both; color: #666666; font-family: "trebuchet ms", trebuchet, sans-serif; font-size: 14.300000190734863px;"><i style="box-sizing: border-box;"><a href="/2014/12/paratexterski-2014.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;">Paratexter(s)ki 2014</a></i></div></div><p></p></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-16388091003005470052022-12-18T15:37:00.003+01:002022-12-18T15:37:54.539+01:00Z kwerend Kani, cz. 5<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2022/12/kolysanka-maciej-siembieda.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Kołysanka" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi51ZEdID-Rt1jZCsYK3xJqiseeLlmTrlT9GcMQ9GuCKb7aSZG-0tu7ksaa5ocStGYEjwbRvzBRrw4hghCDnA4fdCN-8ax4JbS5JZxaYeCLraXekMqhTbPr6SpN71JgGsD260uocA2lADIhq5tTWxuNSM9g7Wncc9tDDJWQWGlCPIpF-ZHmRo44oHoS/w240-h320/kolysanka-maciej-siembieda.jpg" title=""Kołysanka" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Kołysanka" Maciej Siembieda</span></h2><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Nie trzeba być szczególnym znawcą ani amatorem muzyki klasycznej, żeby dynamika i nieokiełznane szaleństwo pierwszych taktów "Tańca z szablami" udzieliło się słuchaczowi. Jakub Kania za to nic nie robi na wariata, choć przytrafiają mu się rzeczy, jakie nie mieszczą się w głowie. Jego kolejne śledztwo historyczne wymaga od czytelnika skupienia i wyostrzenia zmysłów zgoła innych niż utwór Chaczaturiana. Wyobraźnia autora po raz kolejny robi z faktów historię, którą śledzi się szeroko otwartymi oczami – i to jedną z najciekawszych tej serii.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Nie będę ukrywać, że od czasów "<i><a href="/2019/07/gambit-maciej-siembieda.html">Gambitu</a></i>" bardziej od serii z Kanią pochłaniają mnie pojedyncze powieści Siembiedy, z wyjątkiem "<i><a href="/2020/03/miejsce-i-imie-maciej-siembieda.html">Miejsca i imienia</a></i>". Czegoś mi w tej postaci brakowało i była to bardziej kwestia charakteru, niż umysłu. W "<i>Kołysance</i>" <b><a href="/search/label/Jakub%20Kania">Jakub Kania</a></b> wreszcie pokazał, że jego kultura osobista, skrupulatność i fachowość nie wykluczają bycia twardzielem. </span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">W pierwszej części historii długo nie zaskakiwał mnie rozwój wydarzeń: wszystko toczyło się we właściwym tempie, układało i w mojej głowie, spinało się aż za dobrze. Nie chciało mi się wierzyć, że przejrzałam plan, to by było zbyt proste. I nie z(a)wiódł mnie mój nos! Kiedy nastąpił niecierpliwie wyczekiwany zwrot akcji, aż przeszedł mnie dreszczyk emocji. Przestało mieć znaczenie, co jest prawdą historyczną, a co prawdą wymyślonej opowieści. "<i>Opus 2</i>" czyta się jednym tchem, jakby było się częścią machiny, którą uruchomił kopicki Kopciuszek. </span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Fascynują mnie historie z przeszłości, nie tylko Wielka Historia. W "<i>Kołysance</i>" miałam okazje pozastanawiać się nad najmniejszym ludzkim mianownikiem – mieszkańcami małej wsi gdzieś na Opolszczyźnie, z których los najpierw zrobił sąsiadów, a potem wrogów. Chociaż tych ostatnich bardziej oni z siebie zrobili... Spory z przeszłości są jak duchy: niewidoczne, ale wiszące w eterze. Zastanawiało mnie, jak można żyć z czymś takim na co dzień, ile można wyjaśnić, ile chcieć odkryć. I nie muszę daleko sięgać, żeby znaleźć rodzinę, w której Ślązak poślubił repatriantkę, i to nawet we Wrocławiu*. </span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">"<i>Kołysanka</i>" stała się moją drugą ulubioną częścią serii o Jakubie Kani, po wspomnianym i niezwykle poruszającym "<i>Miejscu i imieniu</i>". Jak dobrze, że <a href="/search/label/Maciej%20Siembieda" target="_blank"><b>Maciej Siembieda</b></a> pisze książki sensacyjne, a nie zachowuje swojej wyobraźni tylko dla siebie. Czekam na kolejną powieść, która już "się pisze".</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><div style="box-sizing: border-box; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2020/03/444-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""444” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0elFgzI1PWGciAXjYj38S-H9z68zSSe0_EYlFUE5rEP9jAmbc8ao5xuYYG7F1-9WBwlErTJNBnIV2GvzuCp7fbVfY-etZw-kV7JgZhSIW4HZl54ltEoFN91zyEW2t5tMtLq6lzV2Zsxw/s200/444-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""444” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2020/03/miejsce-i-imie-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Miejsce i imię” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhimn7oEOZ7mdhVkAIQ-7xqdpP4sr66Fh5lIkicr4wzcP76tjrpYO-EXLqlQzdG1U-H2PybfNdObTwNvsu9zm6nwN6im3IflSybalnqFnfUgRM5QErLm1ysOlhkMVN4cCj3mRYYln1Qc0w/s200/miejsce-i-imie-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Miejsce i imię” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2020/03/wotum-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Wotum” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfTxL52xjyeXzA0lP1z7qMtgkGpiUzh5TQixYLnndKtPg6Yv9Cnj2G_VmBcG5lJ6zacMYkFgW7nD_kM-tudAmw8mE6eaRMb1yTKLp2wEx2gSyh5dSAQFc5m8skyZP3-Db6Kfj61iVxOE8/s200/wotum-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Wotum” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2021/05/kukly-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Kukły” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0KZ_z0PneB89pz8zSovuZwA8zOXDpqe3JEc4E8-D4KfoHemdibBUEhhy7C9aCJcsC2eFgtwKdKSTOFcwD3B1E-aEGPsj_ao2mVsj3bqTNkhWH9w0Kxbt-ZOycOrDdKvxbGbdDxsSFHeg/w150-h200/kukly-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Kukły” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><br /></div><div style="box-sizing: border-box; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2022/05/katharsis-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt=""Katharsis" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUFBknmfDRgEbm1g6g9bAfHH07JEKqKLXqaxmwzIE_4MKoiTv1VBcqjUtFY0lqGwsc1RFoyBuEypDJdzm000PL8keICPUUUI1ue2ExFPPUkaES6QFAyGszJa1s0htczIFcg_HLlTZ-9OvQqavnkJqnG5Yeks-Z9W-j7WRQO8xU6uYV-RQjYXAgOQ46/w150-h200/katharsis-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Katharsis" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px;"> </span><a href="/2019/07/gambit-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“Gambit” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRYZBO_idIaeA0qsCSK0WchnNg0fnY3I5qIHEbnazMqzkrEBwlH3ZarzRVXWoqY1xJeDJkCK3F3i1RcYmhQbbPPnH7bbyWDb7F-dAtXSbHcQ0DFhWUPiIJVUhhdJ2C4SJaqe7iJKCxD8M/s200/gambit-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Gambit” Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></div></span></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<hr style="border-top-color: rgb(134, 8, 2); border-top-style: solid; border-top-width: 1px; border-top: 1px solid #860802!important;" /><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">* Paratexterska dygresja: Autor też człowiek</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid52s8xAmdr1N-2e4xWu-jwzWDIeUEJUZvJ7PD32yWRuOirlsJPyF8_84H_HhsawKbOwpPnG_52RuWQUOoePj4PK836v3O0M-OA8VDqok3MvwKLm6fzwsunUa2zh0rxt8KvTOMUDZsWYoZ9HPqEV37bD05PetYV0H5eozFtXDmhVlE_bpX5AvO_0GN/s320/kolysanka-maciej-siembieda-2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="paratexterka poluje, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid52s8xAmdr1N-2e4xWu-jwzWDIeUEJUZvJ7PD32yWRuOirlsJPyF8_84H_HhsawKbOwpPnG_52RuWQUOoePj4PK836v3O0M-OA8VDqok3MvwKLm6fzwsunUa2zh0rxt8KvTOMUDZsWYoZ9HPqEV37bD05PetYV0H5eozFtXDmhVlE_bpX5AvO_0GN/w150-h200/kolysanka-maciej-siembieda-2.jpg" title="paratexterka poluje, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></div><span style="font-family: inherit;">Skoro już dodałam tak osobisty akcent do tej recenzji, dodam następny. Poznałam Pana Siembiedę podczas tegorocznych <b>Targów Dobrych Książek we Wrocławiu</b>. Nie zdążyłam wtedy przeczytać "<i>Kołysanki</i>", dlatego, żeby nikt niechcący nie poczęstował mnie spojlerem na spotkaniu autorskim, cierpliwie czekałam pod drzwiami, aż się skończy, po czym wślizgnęłam i ustawiłam w kolejce za kilkoma osobami, polującymi na autograf. Nie mam doświadczenia, nigdy nie rozmawiałam "na żywo" z żadnym autorem ani autorką, a wirtualne kontakty w tamtym momencie wcale nie dodały mi animuszu. Ku mojej rozpaczy autor został porwany do stoiska wydawnictwa TUŻ przed podpisaniem mojego "Gambitu", od którego wszystko się zaczęło. Serio.</span><p></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8bvJCZDQIjJdwtWfMaFfh34aVLch9QsM7vKA852Vz-A85JwuPhLc8MU5gQUh4avw-RAngDu0rGgFDdAIV01kVrDMvmxJRNxfNWr88NGTIsv5t1-PryhXFnHiG-6D5brep8LNB7TRJ5M7a_tWFsLDlmOq6aVWkdPY8Rs0JLRwdw652BbZ7TvbqpgC8/s320/kolysanka-maciej-siembieda-3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="paratexterka upolowała, czyli Maciej Siembieda we własnej osobie, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8bvJCZDQIjJdwtWfMaFfh34aVLch9QsM7vKA852Vz-A85JwuPhLc8MU5gQUh4avw-RAngDu0rGgFDdAIV01kVrDMvmxJRNxfNWr88NGTIsv5t1-PryhXFnHiG-6D5brep8LNB7TRJ5M7a_tWFsLDlmOq6aVWkdPY8Rs0JLRwdw652BbZ7TvbqpgC8/w150-h200/kolysanka-maciej-siembieda-3.jpg" title="paratexterka upolowała, czyli Maciej Siembieda we własnej osobie, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></div><span style="font-family: inherit;">Nie będę się rozwodzić nad tym, jak ten (roz)bieg okoliczności wpłyną na moje morale, jednak się nie poddałam. Niczym wprawiony stalker, w bezpiecznej odległości, udałam się śladem Pana Siembiedy i wtedy los się do mnie uśmiechnął: nie dość, że nie zapomniałam języka w gębie, to jeszcze zostałam "rozpoznana" jako blogerka. Druga kolejka już nie była mi straszna, choć poźniej, siedząc obok jednego z moich ulubionych polskich autorów i śledząc, jak kaligrafuje dedykację dla mnie, z wrażenia zabrakło mi słów. Tylko w głowie biły mi się myśli: Powiedzieć coś? Poczekać, aż skończy podpisywać? Pytać? Nie pytać? Coś palnęłam jak to ja. Nie skomentuję, ale na samą myśl chce mi się śmiać. </span><div><br /><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Wspominam to wydarzenie jako nieplanowaną i niekontrolowaną radość, licząc, że przy następnej okazji jednak dłuższą chwilę porozmawiamy. </span></p><div><br /></div></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-77065377567006943042022-12-06T21:14:00.002+01:002022-12-06T21:21:31.509+01:00Premierowy (para)text pod drzewo 2022<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2022/12/premiery-2022.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Premiery 2022, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjZeU5trXyssLqLx4kmMzTcerftTGP4M9P5eMEa1fDQMK6AO8TGy9ZaTqNz-YfrVlceK0xwiSzmzo_UuP-Pxd0aVW7FjahvyOldvKO427iWJx8A88ud_L4QlwE4LI10y8_PwauIdcuLk6CRFS3g2qJykya_6oXLjp-NHd5Cijjh0S5tuDg6oSzr12e/w240-h320/premiery-2022.jpg" title="Premiery 2022, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Pewien pracowity elf przyznał dziś, że szukał tu prezentowych inspiracji. Ja tymczasem, produkując własne prezenty, obudziłam się z ręką... na kłębku, zamiast na stercie książek, które chciałabym podsunąć poszukującym, albo sama dostać, gdybym ich nie miała. Ostatnio jak już czytam (a nie dziergam), to częściej wybieram coś z osobistego regału hańby, niż kupuję, dlatego tym razem będzie skromnie, ale za to konkretnie. Każdą ze wspomnianych tu książek przeczytałbym jeszcze raz, choćby zaraz, a jak prezentowała, ba, choćby pożyczała, to naprawdę szczególnym osobom.</b><p></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<h3 class="post-intertitle">Z życia wzięte</h3>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Znowu zacznę od <b>biografii</b>, bo nawet nie trzeba gustować w literaturze tego typu, żeby losy Hepburn czy Foxa walnęły w człowieka z zaskoczenia, przewalcowały go emocjonalnie, aż w końcu porzuciły innym, niż zastały. I to po długim czasie od zakończenia lektury. Niechętnie czytam o nieszczęściach, rzeczach smutnych i takich, na które nie poradzi się nic. Myślę, że i <a href="/2022/03/audrey-hepburn-wojowniczka-robert-matzen.html">"<i>Wojowniczka</i>" Roberta Matzena</a>, i <a href="/2022/10/nie-ma-jak-przyszlosc-michael-j-fox.html">"<i>Nie ma to jak przyszłość</i>" Michaela J. Foxa</a>, przypomną, że życie ma się jedno; że bohaterowie wprawdzie dokonali wielkich rzeczy, ale właściwie zaczęli od siebie, w ogóle zaczęli cokolwiek. I mimo że każde z nich miało powody usiąść i narzekać, załamać się i poddać, to tego nie zrobili. Po obie książki sięgnęłam z różnych, osobistych powodów, ale polecam je chyba każdemu – żeby bardziej cenić to, co się ma, i dzielić się tym, bez czego życie nie ma sensu. Bez względu na to, czy jest się gwiazdą, czy Tobą albo mną. Ciepło mi się robi, jak wspominam te książki. Piękne, prawdziwe, bezlitośnie szczere. Ledwo zaczęłam, a już wiem, że mam problem z wyborem książki roku.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><span style="background-color: white; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.399999618530273px;"> </span><a href="https://www.paratexterka.pl/2022/03/audrey-hepburn-wojowniczka-robert-matzen.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt=""Audrey Hepburn. Wojowniczka" Robert Matzen, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFQpMOgxrzanImjMPYB_MmbQLHxspjYMwwrmGNeCtl0LN7M2_yyFqu1FW_9gDjB9xOP3eWm10RmffkKLGG19PXdgb1gqdVGse_rzLwjcDGWY6KoDHptzOpQ8sBbD_jI2ODbl2uuNQ0j6zm4Vd8F8iS_xnFM5xBXmRuYHDzoDsFoU4K8c5WnHOFgIiH/w150-h200/audrey-hepburn-wojowniczka-robert-matzen-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Audrey Hepburn. Wojowniczka" Robert Matzen, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> </span><a href="/2022/10/nie-ma-jak-przyszlosc-michael-j-fox.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt=""Nie ma jak przyszłość" Michael J. Fox, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhVs9cOCgC21AWcfgnTAns1r-CbSydDyIVWJ9wZu556pKUtM6dqIm1NCb4tPXeh147qEsSS51vh1y_JNU2gsQJ99bGB7fLWZp9gqkLUQuWGqzZ2pK3AUh_YAbn3eanicO9dQpjVY_RMAMUZywRYHHvso2orug6vDnJ-yq8ndVA4GeXhO5p3wkiDJ8_/w150-h200/nie-ma-jak-przyszlosc-michael-j-fox.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Nie ma jak przyszłość" Michael J. Fox, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<h3 class="post-intertitle">Ale wiesz, że to się (nie) wydarzyło naprawdę?</h3>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;">Mnie od dawna chwyta historia i kolejnymi trzema premierami, które mnie w tym roku rozbroiły, są <b>powieści</b> skrajnie różne, ale wprawiające z czytelnikiem rzeczy warte przeżycia, a nie czytania o nich. </span><a href="/2022/04/gate-janusz-leon-wisniewski.html" style="font-family: inherit;">"<i>Gate</i>" Wiśniewskiego</a><span style="font-family: inherit;"> to wielki powrót do </span><a href="/2014/06/weekend-w-grandzie.html" style="font-family: inherit;">sopockiego Grandu</a><span style="font-family: inherit;"> i losów postaci powiązanych ze sobą przypadkiem. To całość rozebrana na fragmenty, które z kolei rozkładają odbiorcę na czynniki pierwsze. W </span><a href="/2022/05/katharsis-maciej-siembieda.html" style="font-family: inherit;">"<i>Katharsis</i>" Siembieda</a><span style="font-family: inherit;"> właściwe dopasowanie poszczególnych części zaczyna się już w prologu. Umysł kluczy między faktami, o których chce się dowiedzieć więcej, a fikcją wydumaną tak wiarygodnie, że nie chce się jej weryfikować, żeby nie straciła na sile rażenia. Sekretem z zupełnie innego świata żyją bohaterowie </span><a href="/2022/06/tajemnice-fleat-house-lucinda-riley.html" style="font-family: inherit;">"<i>Tajemnic Fleat House</i>" Riley</a><span style="font-family: inherit;">. Tu można niektórych rzeczy się domyślić, ale całości za nic, przynajmniej przez większą część lektury. To jedna z tych książek, dla których zarywa się noce. Właściwie każda ze wspomnianych taka jest, choć ja Wiśniewskiego muszę w swoim tempie uwewnętrznić, a Siembiedę celowo dawkuję, mając świadomość, że na następne takie przeżycie przyjdzie poczekać. </span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><a href="/2022/04/gate-janusz-leon-wisniewski.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8JcG7p09KP7kKz2dNNqv7mR3vVLTsi4_K42jINEPSR1LCiuR9o2vqAeSFNK1aj8b1dixBXiur5rEZ1pZaFUjcljUtgQyh2twbzXpk8fBzG36uNJDwGRXZbiWc5EF1DZGkpX0aNS59DLloN1e233yk9BG6a_kymZRnZyO5lKTPNo49Y3LdVKKmRPjv/w150-h200/gate-janusz-leon-wisniewski1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" width="150" /></a><span style="background-color: white; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.399999618530273px;"> </span></span><a href="/2022/05/katharsis-maciej-siembieda.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt=""Katharsis" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUFBknmfDRgEbm1g6g9bAfHH07JEKqKLXqaxmwzIE_4MKoiTv1VBcqjUtFY0lqGwsc1RFoyBuEypDJdzm000PL8keICPUUUI1ue2ExFPPUkaES6QFAyGszJa1s0htczIFcg_HLlTZ-9OvQqavnkJqnG5Yeks-Z9W-j7WRQO8xU6uYV-RQjYXAgOQ46/w150-h200/katharsis-maciej-siembieda-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Katharsis" Maciej Siembieda, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2022/06/tajemnice-fleat-house-lucinda-riley.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-ztd45gwWWJMX8Npih3DsHO88ZyVZcb4Wf0AQdYycwo9LZf8IIohQcfB4YSTRRlcj8w9TxPTqx81r1Hu8-muvq9QAJxZuzf_lsUw97gmUpcHygLxdGH4budHHLawWYZrAWwD3Hovp7VKKLIDaWzk6QPploKRUm1-5rCKM_qswr8ZuDbVBU3uyG7_N/w150-h200/tajemnice-fleat-house-lucinda-riley-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" width="150" /></a></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px; text-align: center;"><br /></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px; text-align: center;"><br /></p>
<h3 class="post-intertitle">Niezupełnie 2022</h3>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;">Dorwałam w tym roku nowe wydanie <a href="/2022/06/trylogia-mgly-carlos-ruiz-zafon.html">"</a></span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/06/trylogia-mgly-carlos-ruiz-zafon.html">Trylogii Mgły</a></i><span style="font-family: inherit;"><a href="/2022/06/trylogia-mgly-carlos-ruiz-zafon.html">" Zafóna</a>, na które polowałam naprawdę latami. Mimo że są to książczyny skierowane do raczej młodszej publiczności, trafiły mnie podobnie do tych wielkich powieści przedwcześnie zmarłego pisarza. Przypadkiem trafiłam na <a href="/2022/07/november-9-colleen-hoover.html">"</a></span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/07/november-9-colleen-hoover.html">November 9</a></i><span style="font-family: inherit;"><a href="/2022/07/november-9-colleen-hoover.html">"</a> z twistem, którego przestałam się spodziewać, pochłonięta nietypową relacją dwojga młodych postaci. <a href="/2022/11/co-by-bylo-gdyby-holly-miller.html">"</a></span><i style="font-family: inherit;"><a href="/2022/11/co-by-bylo-gdyby-holly-miller.html">Co by było, gdyby</a></i><span style="font-family: inherit;"><a href="/2022/11/co-by-bylo-gdyby-holly-miller.html">"</a> pokocha ten, komu łezka zakręciła się przez </span><a href="/search/label/Zanim%20się%20pojawiłeś" style="font-family: inherit;">Lou</a><span style="font-family: inherit;"> albo inne historie, których wspomnienie bezwstydnie kłuje. </span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">W tym roku zwieńczenia doczekała się trylogia <i><a href="/search/label/Gołąb%20i%20wąż">"Gołąb i wąż"</a></i>, a kontynuacji <i><a href="/2022/06/gniewa-katarzyna-berenika-miszczuk.html">"Jaga"</a></i>. Nie próżnowała Świst, efektownie akcentując <a href="/2022/06/sztauwajery-paulina-swist.html">finał cyklu <i>"Paprocany"</i></a> i rozpoczynając z przytupem <i><a href="/2022/04/fighter-paulina-swist.html">"Fightera"</a></i>. Sensacja góruje nad sekscesami, choć jak mam być szczera, na prezent nie polecam – wystarczy rzut okiem na fanpage'a autorki, żeby stwierdzić, że żadna wielbicielka raczej do Gwiazdki z czytaniem nie poczeka. Za to <i><a href="/2022/11/romans-piotr-c.html">"Roman(s)"</a></i> może być udanym dopełnieniem. Ja się takiego rozwoju wypadków nie spodziewałam i polecam wręczyć komuś, komu czasem umyka moment, kiedy powinien być po pracy. </span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<h3 class="post-intertitle">Prezent(y) poza kategorią</h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><span style="font-family: inherit;"><div><span style="font-family: inherit;"><br /></span></div><div><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><a href="/search/label/Siedem%20sióstr" style="clear: right; float: right;"><img alt="saga "Siedem sióstr", wydanie niemieckie, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgungcBSOtKwQ59fiDN3SgvyLFfqNHlRlHr8MwCj84tk3ogwwAmd7tf8YaBS3jtilVWHdui8XquGwEvXyno6HaDxKdDDbcccaoD4TT6mfNFZyaWpqjFPBhp0nTE8PFsDser0XZof8ysPvJFW4xpeTBksmRGkknrQINV23W1rw5ViwqaqY7MFTauk3UF/w150-h200/die-sieben-schwestern-lucinda-riley.jpg" title="saga "Siedem sióstr", wydanie niemieckie, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span>Nie mogę o tym nie wspomnieć. <b>Saga</b> o siostrach Lucindy Riley pochłonęła mnie w tym roku na kilka miesięcy. Tom o ostatniej z sióstr wprawdzie wydany został w tamtym roku, jednakże ukoronowanie całej historii ukaże się w maju 2023. Gdybym tej sagi jeszcze nie znała, to byłby to dla mnie najlepszy książkowy prezent roku. Naprawdę.</span></div></span><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Z nadzieją, że coś podpowiedziałam, polecam się na tą – prezentową – i wszelkie inne książkowe kwestie. </span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Cieszcie się tymi, o których szczególnie myślicie w tym wyjątkowym czasie. Póki są...</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><div><h3 class="post-intertitle" style="text-align: center;">A może też...</h3></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="/2021/12/premiery-2021.html" style="clear: left; font-family: inherit; text-align: left;"><img alt="Premiery 2021, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga9vdBJc155H5ygpG-wJItlOVgP5KM4Ipf1V_1y0WtjkIABzu7wTBod_lVJmxRLiNCtejg-4_4MEQdnyCDnBrsTYZjSLv7efM-WdTRn23S4ddzSMj49i9ZwGA12ORkwkJSxyMVUT7d06Q/w150-h200/premiery-2021.jpg" title="Premiery 2021, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2020/12/premiery-2020.html"><img alt="Premiery 2020, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG2fJXoYUNsH_gcRu6XoAVWBzi24EZ4NPCzCAQSNUgTYEKp8dW5n3s9helOY4LM2HVtxCMBmVR4r_J87xMxrTYjqKAysoMhzNL-uyXapyGN-TguIP4oO2bsPmYp-ihh8IT1IyC0xk-Tmw/w150-h200/premiery-2020.jpg" style="text-align: start;" title="Premiery 2020, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2019/12/premiery-2019.html"><img alt="Premiery 2019, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ0kAjHcKGkWvFLY5deeGDCwFF_q-mO7vhwXD6wHzXhOFK9v-5pTUO1vuaovr-FnRh72zWTXpO7HWUtmSnO5lSX2RZxUrh49PDXzafmLJVp2SziQbw8yIS8yp2LqyVW8i1G0SH6TqXnRc/w150-h200/premiery-2019.jpg" title="Premiery 2019, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2018/12/premiery-2018.html"><img alt="Premiery 2018, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYZsA0K4MLq66sQkH0T2kna14xVAPjuuQJCrTDPAnD1gzI1VrjyNolw68juZY8gJt5r3IrzYJa86OvDt0Rys8jw9oVitbImP0oVh2O5lgxeDyEkuDzGH6V3eQyq2TqpARjO7IkfinyR6I/w150-h200/premiery-2018.JPG" title="Premiery 2018, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2017/12/premierowy-paratext-pod-drzewo-2017.html"><img alt="Premiery 2017, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKMbAJ9nOuBSNmJ7Guh8jJ6Q_aba1ldjzbq1ZPgdUrNmytsg77cQDPXLLdSmfC1WjRb4ntai2k5RQnKbiQy8WPo-G5svOFYaz1FxEOZ5Sw6cBwXGuxX2YT9rxFHx1husDK6KdQAyw9unc/w150-h200/Ptxt-2017-1.jpg" title="Premiery 2017, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div></span>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-2634716251304218992022-11-20T15:42:00.001+01:002023-04-29T18:46:35.454+02:00Runda druga<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2022/11/anyway-paulina-swist.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Anyway" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirCrPRUZ01gkCl8fDT1W9kiEqUEffjZAX7P148I3GdaBPBwkqzjZBvGjwZHdTIqQ9vwEQcN7Bi4qAmlBB9pkUX_i1lOpfpZ_OUm9TM4KVzgak9McrqKKig-Yel3gbiPklznglIx--2eHXPPTzEeCztMezJkgkW-1dETLWXS3HM25plRR3E8FL6e93h/w240-h320/anyway-paulina-swist.jpg" title=""Anyway" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Anyway" Paulina Świst</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Stosowanie "chwytów poniżej pasa" to wspólna cecha wielu ściśle spójnych duetów sparowanych przez Paulinę Świst, a jednak nie bez powodu historia każdego z nich dostaje własną książkę. Cwaniackie teksy, testowanie cierpliwości, ryzyko, brawurowy refleks i specyficzny dowcip sprawiają, że grono starych dobrych znajomych, którzy rzucą się za sobą w ogień, szybko się poszerza. A absolutnie najlepsze w kontynuacji "Fightera" jest to, że historia zatacza koło – z impetem.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Jestem na tak i bardzo muszę się gryźć w język, żeby nie wymsknął mi się najmniejszy nawet spojler. "<i>Anyway</i>" startuje jako inwestycja wysokoprocentowego ryzyka, do której dołącza huk, który totalnie zbija z tropu. A że nikt nie łączy tak, jak wspólny wróg, pewne jest, że i tym razem Świst uraczy swoje wielbicieli upragnioną rozrywką. I znowu zaczną się narzekania, że za szybko się skończyło. Choć pewnie już się zaczęły!</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Ja sobie dawkowałam, bo gdybym wciągnęła w jeden wieczór, obudziłabym się następnego dnia z moralniakiem. Perturbacje wikingowego drama kinga i jego pyskatej zdobyczy (a może na odwrót?) nie usypiają czujności czytelniczek złaknionych wrażeń. Mnie od dawna najbardziej wciągają machlojki i fragmenty sensacyjne, choć tym razem żółć podeszła mi do gardła przynajmniej razy dwa. Niewiele brakowało... Wiem, że <b><a href="/search/label/Paulina%20Świst">Paulina Świst</a></b> stawia na rozrywkę i odskocznię – swoją i naszą – ale ja się dalej upieram, że najlepiej wychodzi to, co wcale nie było planowane, a jednak się wplotło i daje jeszcze większą pewność, że równa z niej babka. </span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">"<i>Anyway</i>" nie rozbroiło mnie aż tak, bo "<i><a href="/2022/06/sztauwajery-paulina-swist.html">Sztauwajery</a></i>" to był sztos, ale do trzech razy sztuka, nie? Ostatnie zadnie jest obiecujące – nie tylko, kiedy czyta się je jako pierwsze!</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też…</span></h3><div style="text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2022/04/fighter-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt=""Fighter" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMN0ZmkR6yg-Bz0fipyzwqyjp23M-5JiDl5WBviD60u0eMQNUrocVWHwDUSBywnCs-PmMiLcT1c3z-gwQCyaInuPT8jEhAlCE6ACHQIFA9DeWMUPdwrdz_8vhjc6tTnGrP-s1XXZO4BFz-8gt7Dz53lNz1AucFtadTRFpC8CTzE5cCEmMJDLgdIop_/w150-h200/fighter-paulina-swist.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Fighter" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> </span><a href="/2023/04/fu-k-up-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt=""Fu#k up" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxLe8Mo9Ys50iMExRgcVZU9uYkScAnEN89_rDMFf-yGAcoDU40CI8XPPwrqX06PM82vnnnXcuWgbKUSWnUYSuPBk6pRZ04x5TlkrKt431KLCm6vrGUJr5JrQlmAe27Gmz1ysBp1Tk4O7Rbiytk46GphYO7hnc6GctUKvmF2m7gq-TUbo7SkCrUYDx3/w150-h200/fu-k-up-paulina-swist.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Fu#k up" Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2018/07/zimny-jak-cholera.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="”Prokurator” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJJokOPMa8UgMzxh-1U0Az4FF3MQ8UZ4DkvdwPi2XPT0IDvOMPAYrtXEtKZr4PM2_p-mgGoDr7xlWJ_NOizqpAGtDjjzCBau0qZuAw02guqL5MtohWZFNJbcUYQOVKThXn9tdEpnGnMd8/s200/Pr1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="”Prokurator” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2018/07/do-ut-des.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“Komisarz” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPO95G6pfzrwg7W1B37V11p4HDBIT-I3JXz81Ty94tgAe9g3rkHcejYIzzPo572NWiW6tXFijpPV-ZlYLAQ3psfhxgyCqzTiSZvHZZ3jb7bDcVcu_k3fTj5-q457eH9tQkpLOeL9EewaA/s200/Km1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Komisarz” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span></span></span><a href="/2018/07/bracia-i-siostra.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="”Podejrzany” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQDRjhUGOA0Alz_9K6bE6EcbBfFggLFdhkAZcfxy8ukH3Gz98Vuy7Cz3izAjB2XBTyVJ6Ed7ZJLoj3pwKbJDxFC-geoc8OvwPh-WZ8GhXau_JG6FTdLDrQisAeIPzUfSuIUcOfNAW7iM0/s200/Pd1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="”Podejrzany” Paulina Świst, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a></span></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><br /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2022/06/sztauwajery-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: inherit; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOU33ZYE-eLkxvFI98ELmojgfYE_IpHNj4ivH2ewMRouRqSebvqyLFYj_7PxjCY7cdmzWlM7tm4PxPCnHNVI-2FZozLsWx09uPBggn5bQM0Q95TquBXUNqZtLcA8DkaCyiAz0EHVsNzwSekB_-VkhshEfcsVLttnf16kX-JzFWeLCBDCfqEi-rXGuB/w150-h200/sztauwajery-paulina-swist-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" width="150" /></a><br style="box-sizing: border-box; font-size: 14.399999618530273px;" /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><br style="box-sizing: border-box;" /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2021/05/mala-m-paulina-swist-lilka-plonka.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;" target=""><img alt="“Mala M.” Paulina Świst, Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitbM4l7ExxerOzYvUXaQh0YuIphXT7o1zydi5YQRBakK2Yxhm34gY9V4wQhLdLfUGIkr1ckafeCh4Trs45enoSedMvczj5sIkr6jUHW0cjeGGe1c2Gy0-j29yNJ8ED0Rn862nL6UweDe4/w150-h200/mala-m-paulina-swist-lilka-plonka-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Mala M.” Paulina Świst, Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> </span><a href="/2021/12/mala-m-2-lilka-plonka.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Mala M. 2” Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgbsw-Q2tdYik95jbgt8iDL77aWXlO6VWxqgvyCTX-wufUdu3Ry7XS-u1uGLjP7kj3kPV3KAsCNs96gw3y_vf5heqEPQxEcQoOCCs3gUxizS3_QhEojHtU50JLWYnAcUdqQPS6IVQHa_mwMzuEU3bcXQdjRISrghmEN5mT7Hssz0Qu3YsaLHh8RgHaX=w150-h200" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Mala M. 2” Lilka Płonka, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><br style="box-sizing: border-box;" /></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px;"><div style="box-sizing: border-box; text-align: center;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2018/11/karuzela-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“Karuzela” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulIzdiaAFPqJIWOStciQ3D5XFnwedLbGWloFkP1sYhcq8DWuGtRqb3UbksD2XEecEFdSAMT80WZXHQVdaelaksMWq1E4lKGFcJnRWEgBceSG_XW2LUyS1cm9wRRhs4fy-bwJkt1xopRI/s200/karuzela-1.JPG" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Karuzela” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span></span></span><a href="/2019/10/sitwa-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; clear: left; color: #860802; display: inline; text-decoration: none;"><img alt="“Sitwa” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCWZKHDPKwWm-dkdyUMynICHYx2p3hQXLtJo9l5LTvefG6Pw5peddn9fHZExoZAMJZ8tDeJiimqQKElMl4yhY4TEfGJBOUop2Rs4zIf9wUxEfA3-oh0xpi5XqOmXEK8guaeWhH7Qd8074/s200/sitwa-paulina-swist-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Sitwa” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2020/06/przekret-paulina-swist.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Przekręt” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlSla8FSbqhAO-Us6bHU9huFU5CSljqNE3NKF-C7U61hWPE1YpbRT_nIaDMIt3DL2xcLbZ_gtM67GVbw0jtIlhxKiuSNKM-lWn8uk0RI5rVVycM_zel36IxIxjXbomtqo8iQ0caQuNf90/s200/przekret-paulina-swist-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Przekręt” Paulina Świst, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-24259154086483233742022-11-12T00:24:00.003+01:002022-11-12T00:24:56.901+01:00 Przygod(n)a<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2022/11/romans-piotr-c.html" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Roman(s)" Piotr C., fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6WkQ1LPRSTvHFaClRyrNKbCTOU6P0r7qiNYHpws3zt7cVAFioy8d-u11Qr7VpdJD76bXri1hwExmgMSFeeT43W98dQOhGHaTRBdnBhHW4wPpoBx2YdqLZ02XBymcOHopifD_FD5F4sQwmGty39Vi6aJUiIZyseY9AMblc25P0dIADIK1rTmprh3vb/w240-h320/romans-piotr-c.jpg" title=""Roman(s)" Piotr C., fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Roman(s)" Piotr C.</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Kolejna kąśliwa książka o tym, jak to korposzczur zstępuję z wysokiego piętra swej warszawskiej korporacji na ziemie i zderza się z rzeczywistością ryzykowną inaczej. I to bardzo daleko od stolicy, zdany sam na siebie i nieco uśpioną inteligencję emocjonalną. Piotr C. nie byłby sobą, gdyby nie walił z grubej rury, zwykle poniżej pasa. Bywa obscenicznie albo i gorzej, co nie każdy przełknie, ale czy nie dystans nas uratuje?<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Dla mnie najlepsza powieść Piotra C. od czasu "<i><a href="/2018/11/to-o-nas-piotr-c.html">#To o nas</a></i>", bo z "<i><a href="/2021/10/pokolenie-ikea-piotr-c.html">Pokoleniem Ikea</a></i>" miałam zły timing. Blurb "<i>Roman(s)u</i>" zabrzmiał jak odskocznia, która by się przydała – i to żadne rajskie realia, a zabita dechami wieś na końcu Polski, gdzie prędzej odmrozisz sobie tyłek, niż doprowadzisz temperaturę do poziomu, o który w biurze toczą się nieśmiertelne spory. Głusza, budząca instynkty i przywołująca myśli, na które w korpocodzienności zwyczajnie nie ma miejsca ani czasu.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Wizja <b><a href="/search/label/Piotr%20C.">Piotra C.</a></b> na miłość życia we wspomnianych realiach chwyta za serce. Świadomie wypieram niepohamowanego Chemicznego (choć ksywa świetna, a tekst o największym kroku zapamiętam), czy Ritę, której samo wspomnienie budzi we mnie zakłopotanie, a może nawet (współ)wstyd – tego określenia język polski chyba nawet nie dopuszcza. Rozwaliły mnie dwie postacie, i to nawet nie pierwszoplanowe, właściwie samo ich wspomnienie, bo jako takie nie były częścią akcji. Jakby wylano na mnie kubeł zimnej wody. Obie miłości życia, spisane na straty. Nie wychodzą mi z głowy. Takiego czegoś się tu nie spodziewałam...</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Wolę jednak skończyć optymistycznym akcentem, bo nie brakuje tu prześmiewczych dialogów, ripost jak chlaśnięcie w twarz, sytuacji durnowatych i absurdalnych, romantycznych gestów czy głębokich spojrzeń w oczy. Tą całą masą manewrów Piotr C., może i od d...rugiej strony, ale jednak zbliża się tego, czego brak kiedyś w końcu poczuje chyba każdy z nas, choć pewnie na różnym etapie życia. Bo z wolności ciężko cieszyć się w pełni w samotności. Przynajmniej ja tak to widzę.</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;">A może też…</span></h3><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><a href="/2018/11/to-o-nas-piotr-c.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“#To o nas” Piotr C., fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDCK7Ef1cP1UvJ_Q3wqHIBFmKIuZPwYnntw6W6oZ_zzlTILiIirFFt4iqbEOI4UPAGqTGY6dNsEacdzduqFkKhaCKMee0mzClrYDFVg6q65f_gSEpZTNh-Nr9llgdvDGma8D3lbWVlqfM/s200/to-o-nas-1.JPG" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“#To o nas” Piotr C., fot. paratexterka ©" width="150" /></a> </span> <a href="/2020/08/gwiazdor-piotr-c.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Gwiazdor” Piotr C., fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsWE2dLLXb3sCr9-zvlsV5lUZ8G52QoyFooOxkI3-0FDs-KRViuQqEFypA-XFm3Phl7vycHyUA3qTFDQqL2WZWEowT6LXFTQSJu1D6_xKALcaU4cVZqAtHOdu8PHt0ycgrL5HjwDId-PQ/s200/gwiazdor-piotr-c-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Gwiazdor” Piotr C., fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2021/10/pokolenie-ikea-piotr-c.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Pokolenie Ikea" Piotr C., fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiXjqSL3UYHO6tr7_uY9xFVZLc_FYN5G6_LdubGZvYsj8PIac-O71IXF0YhW0rJoIRjn5w4QeK90CHT_j5DVg-OaLImabCI1OymC7b4sGiAtHIFFvSou0RLLY65dCfvL8B4zxFaEYe-VQ/w150-h200/pokolenie-ikea-piotr-c-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Pokolenie Ikea" Piotr C., fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><br /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2021/10/vir-aleksandra-tabor.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Vir" Aleksandra Tabor, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4UFNnD85pfdpipR37C86TzfYFK5mYX8gQ6RjY7jqIYqs1tYzcDgHzG129bm33ol0nvyZPJGt2h47HSaBRRfXbamUPA0lmgKIIGd56n-iLgNZF-v4eeSKKrfUh_DONyu3ZAiZYCc2y0UA/w150-h200/vir-aleksandra-tabor-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Vir" Aleksandra Tabor, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-59703934867725093392022-11-11T00:16:00.000+01:002022-11-11T00:16:37.811+01:00Gdybanie z przypadku<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2022/11/co-by-bylo-gdyby-holly-miller.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Co by było, gdyby" Holly Miller, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3txCNXyZnsirx_N8yZKXQEzXF6YC2K3DBYGiX3IbI1_MEIvCRC4xYtilTyLgz9q7ARw92G7oxz7UjMz9_NPMRfcR_rPl1gEUxyKNb7sOBipoZibVLItkCXfEik59RvWZTBeFa5EcWPf2LZK697lD6Hc-KV-eYNrQ8081wx8FBbWUmmPZ-W9vuLmII/w240-h320/co-by-bylo-gdyby-holly-miller.jpg" title=""Co by było, gdyby" Holly Miller, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Co by było, gdyby" Holly Miller</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Zbiegi okoliczności, zrządzenia losu, znaki – zwał jak zwał, efekt będzie taki sam, bo kto nigdy nie nie przypisał głębszego znaczenia czemuś niepozornemu? Główna bohaterka jest w tym specjalistką. Jej jeden wybór otwiera przed czytelnikiem dwie wersje wydarzeń, które by mogły być. Miller zahacza wprawdzie o poważne tematy, ale nie ma co się oszukiwać: czyta się głównie po to, żeby się dowiedzieć, co czeka na końcu obu dróg. I powzruszać.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Właściwie to nie chciałam nic pisać, tylko poznać morał płynący z tej dwutorowo opowiedzianej historii, ale... <b><a href="/search/label/Holly%20Miller">Holly Miller</a></b> znów to zrobiła. Nie muszę nawet przypominać sobie "<i><a href="/2021/06/nas-dwoje-holly-miller.html">We dwoje</a></i>", bo jedno pamiętam doskonale. Miała być lekkostrawna lektura z nutką magii, a tu znowu czar pryska. Życie? Los? Konsekwencje wyboru? Autorka?!</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">"<i>Co by było, gdyby</i>" kusi konstrukcją. Miller musiała coś wykombinować, żeby opowiedzieć dwie kompletnie różne historie, z podobnymi skokami napięcia, ciekawiące i zaskakujące może nie komplementarnie, ale jednak każda na swój sposób, co jakiś czas. Spodziewałam się dwóch części, których wątki w pewnych momentach i tak się przetną, ale autorka splotła to wszystko bardziej misternie. Czytelnik na szczęście bez zbędnego ociągania dostaje, czego chce. Może nawet podglądnąć (tak, przyznaję się – przeczytajcie, to zrozumiecie!), a nawet jeśli, to i tak doczyta do samego końca. A potem... no właśnie.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Nie zgadzam się z podsumowaniem na ostatniej stronie, bo nie mogę się jednoznacznie zdecydować: bywa, że coś nachodzi człowieka w najmniej spodziewanym momencie, z natarczywej myśli robi się pokaźna pajęczyna koincydencji, w której już łatwo się zatracić, po czym ocknąć nagle w tu i teraz, do którego w końcu samemu się dotarło. A czy to kwestia przeznaczenia, czy nie... co komu potrzebne. Byle nie zapomnieć żyć, bo kiedyś naprawdę może już być za późno, żeby coś (z)robić, i pozostanie gdybanie. </span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;">A może też…</span></h3><div style="text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4 !important;"><a href="/2021/06/nas-dwoje-holly-miller.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt="“Nas dwoje” Holly Miller, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS-tx2kuIwHDllSj5DLwhUH15MObnMcIXEh1lnVpCC3jPl-i9vnycGNitE1uzZ5kb83CeCKCtOj-6xNNbU5TMQIhc9F8MoPkhleffJ-6Z_uBQh6WADlkfBxeMgA1dEKpIYtsjj8kP8FSo/w150-h200/nas-dwoje-holly-miller-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Nas dwoje” Holly Miller, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2022/01/mit-uns-waere-es-anders-gewesen-eliette-abecassis.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.399999618530273px; text-decoration: none;"><img alt=""Mit uns wäre es anders gewesen" Éliette Abécassis, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhCj3MT7TtZrdTJj1jB1hiTbZ2OUW0IJpLQEwElySMJxudYrl8zF090KEsaxwWZms1jbRD5GSwvy02MU9-L52COIRmijKMbJXZLo0Hy1wBXAZLprIklw02CuKfbk8vUujz2zcShiRP9-_2FEKqQJQsLgG_tUKyIxv8GfttWoMCD_S4p75bKBOReyV9F=w150-h200" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Mit uns wäre es anders gewesen" Éliette Abécassis, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><a href="/2018/07/zmora-milczenia.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Bez słowa", czyli “The Man Who Didn’t Call”, wydanie niemieckie - ”Ohne in einziges Wort” Rosie Walsh, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRrGZ-AvzkN3sLYC76Ct7u_t1JFvqchxUphEGW9QAyG9aXPNPkCtQwBqN2YXQ-g29qc2KquFiRPEwtABLvDcnZ8Sv6VP8__yCc3vZG2MUoHoElY8wMjUlG_Pv20zFGs7eKdIBar6yqCiI/s200/OeeW1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Bez słowa", czyli “The Man Who Didn’t Call”, wydanie niemieckie - ”Ohne in einziges Wort” Rosie Walsh, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2015/05/kiedy-czas-nie-znaczy.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="Audrey Niffenegger "Die Frau des Zeitreisenden" (PL: "Żona podróżnika w czasie"/"Zaklęci w czasie"), fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHzaJyEK4sgjao48FaNstvsEVlOWlTJZCTypo_o8HEakpSr2O3UMaHf0OmFh-bZUfZeRhjKSH7hyphenhyphen9PPe7DhyphenhyphenzfH1NUKtHgGjt0NU80Mxgi1JqaKGAaT_4B5bpH7uCgTr_k1cvVmrU20GQ/s200/ZPwC1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="Audrey Niffenegger "Die Frau des Zeitreisenden" (PL: "Żona podróżnika w czasie"/"Zaklęci w czasie"), fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><br /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2021/02/zakochany-przez-przypadek-yoav-blum.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Zakochany przez przypadek” Yoav Blum, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSN0bLhmRxd0t9MPzsgE3cbXMyYkZmWr7qkXX7cHZhS_ti1ULXbW_ZLrytDBFy5UbL8xFa6YuFlrH1g7168HA0Z3KzDz1Kjr3avLWbjrBT0umiiF5Wi1gySIJx86mdC_eAPUVa1TYH2iA/w150-h200/zakochany-przez-przypadek-yoav-blum-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Zakochany przez przypadek” Yoav Blum, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><a href="/2020/05/zanim-zostalismy-nieznajomymi-renee-carlino.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Zanim zostaliśmy nieznajomymi” Renée Carlino, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV7noR03nHbeIrDsIxMTZy7PFkORJsdl66PcWwmxwbnm248Q4lAJhq9EFOZUbZMbtXqwp1_lThY1JAeoAjrM6_PFQH1bMDtkcEaSgKrqddeQ6fDTlIBCZ0IjY34OkuD26KLsNZK58fMOA/s200/zanim-zostalismy-nieznajomymi-renee-carlino-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Zanim zostaliśmy nieznajomymi” Renée Carlino, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><a href="/2017/07/wtedy-teraz-i-zawsze.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFe9kDZVnuLswGu1LvY9I_pTwpEmNf0a7cEHQCVcbi8iyEekSvCRWR8AYjgiVDNToDXNbET-z56i62Ihwj_DsBBcadaPzmxpjYOCLx4KlzNew3b2YBbgvCqQN7aF1NYuTSs8VhK2xaAsk/s200/Sku1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" width="150" /></a></div><br style="box-sizing: border-box;" /></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; line-height: 1.4 !important;"> </span><a href="/2018/12/ostatni-list-od-kochanka-jojo-moyes.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Ostatni list od kochanka” Jojo Moyes, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLqSlu5RO4brOOgNcX_vhVQdZzHa3V4ScX8Lio39rIIqqkv-W_zf2Gsg7kcjMGhO6uFnNNjzKle68meZP4z0KOopdQDbq1LWEQYaJxWrMyGJBJa-MPMPVz5udiJPYdvXoLg0id8JoZwQw/s200/ostatni-list-od-kochanka-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Ostatni list od kochanka” Jojo Moyes, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2016/04/wiosenne-wzloty.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Zanim się pojawiłeś" Jojo Moyes, fot. by paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdh5AkQo9o96cjbgMP43Ecr5lf6FjU49u3y8XZsTtVOsphNKTMswYElJYNJ1WdKDIbgVePVbwqGuQFRXkgqE80mOaaVmSQgTM2MSyE1eNNDNr_bFrwAvwy8sv-xzpRBR5s5zF1207zxFs/s200/Zsp1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Zanim się pojawiłeś" Jojo Moyes, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"> </span><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2018/02/nowy-nie-znaczy-inny.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt=""Kiedy odszedłeś" Jojo Moyes, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidoU3NUYJWhFCVtykRpMC1dKLaFruUf_j_Muhr66ZrrVuPCFT-LyrhUlsbRuaWiBU7aJT5i59JJK82vViThpkNo79Sab7FQC9Kgg0KNJx4Lxco8tUvnx0fWaQc9HpsTMgX6d9iyVB6McM/s200/Ko1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Kiedy odszedłeś" Jojo Moyes, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a> </span><a href="/2018/05/nowojorskie-niespodzianki.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt=""Moje serce w dwóch światach" Jojo Moyes, fot. by paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcifRzDk2UE3XGL8Pk7eytmqPOniU_FWTZe1td-t9uHOFhUQxGvKz20E4EMcaAU-tloV080UX8dd6rxVQ3yjSWe6bD6XzRyVwpbEqyR6JwuWTImQI1pY2GzDRm1c8UOct6mqb2TPfqvQA/s200/MHizW1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Moje serce w dwóch światach" Jojo Moyes, fot. by paratexterka ©" width="150" /></a></div><div><br /></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-91427857573631463872022-11-06T13:16:00.004+01:002022-11-06T13:28:25.641+01:00 Rozejm a rodzina<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2022/11/rozmowy-pokojowe-jim-butcher.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Rozmowy pokojowe" Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizGbnk2lgfOxbFs2snsYZycr05dr7Gl0JI_g3QYvQZpYWD5fl_BRoDiKb5o0nqIyilooa0V6EcAc9CBVbSfwnEUEGo-xIaX-HA2kbJAm-n1UDB1L2HwzFHi_C4E5gZimjpvvqRsMz_mfJbpQd0oUsKX6x7TV-_XYvxxpS230Z7oy0BE_UT7vxkgv7L/w240-h320/rozmowy-pokojowe-jim-butcher.jpg" title=""Rozmowy pokojowe" Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Rozmowy pokojowe" Jim Butcher</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Takich dylematów Dresden pewnie przez większą część swojej nieziemskiej kariery się nie spodziewał: jakby nowa rola życiowa to by było za mało, krnąbrny mag dostaje zawodowe zadanie specjalne, które chyba od razu wiadomo, jak się skończy, skoro on się za to zabiera. Po raz szesnasty (!) Butcher wciąga prawdziwie wiernych fanów w swoje Chicago, zwołując towarzystwo, jakiego jeszcze w takim wymiarze nie konfrontował. Nieuniknione starcie na koniec serii – ostatnie podrygi czy jazda bez trzymanki?<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Życzyłabym sobie i pozostałym wielbicielom tego fantastycznego tasiemca odjazdowego zakończenia, ale... Ten tom zbił mnie z pantałyku. Nie dość, że przeoczyłam premierę, to prawie nic nie pamiętałam z poprzednich piętnastu, które czytałam na przestrzeni ostatnich 10 lat. Czy ktoś też tak mam? Czy w ogóle ktoś do "<i>Rozmów pokojowych</i>" dotrwał?</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><a href="/search/label/Akta%20Dresdena">Butcher i Dresden</a> to wybuchowy duet, który nigdy mnie nie zawiódł, zastanawiam się jednak, czy już nie wystarczy. Ciągnął mi się początek strasznie, aż nagle zaczęło się dziać (za) szybko, choć tylko chwilę. Trochę jakby zamknąć dwa potwory w klatce i przyglądać się, jak wokół siebie krążą, zanim rzucą się do krwiożerczego ataku. I tak się przyglądałam, mniej lub bardziej zainteresowana, aż około 100 stron przed końcem buchnęła się akcja w starym dobrym stylu. Na tym etapie serii to jednak dla mnie trochę za późno. </span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Nie chcę być źle zrozumiana, nie jestem rozczarowana. Jednak usatysfakcjonowana do końca też nie. W dodatku skołowała mnie liczba stron, bo w kilku sklepach i serwisach podane było o 100 stron więcej – ale nie, nic nie brakowało. "<i>Rozmowy pokojowe</i>" były dobre, ale znamy się na tyle, że oczekuję już tylko fantastycznie. I lepiej, żeby mnie panowie na koniec nie rozczarowali!</span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><h3 class="post-intertitle" style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 1.28rem; line-height: 1.2; margin: 0px 0px 0.5rem; position: relative; text-align: center;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4;">A może też...</span></h3><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><span style="-webkit-font-kerning: none; box-sizing: border-box; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><span style="box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"><a href="/2015/10/akta-dresdena-otwarte.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "pt sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-decoration: none;"><img alt="“Front burzowy” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUyuhV3slpnTdXekgMtfLGwn7RrwiKxKBiac160oKg18m05gYP8Qa_rcVhPeW8jKraV1EkbZw1uZiH0gfxuNA48VGI_CfbGI1q8RaPpfgN_iAaN4Cu4Hxl0r9OBF74EJJo9rb9SCVsjCQ/s200/HD1_1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Front burzowy” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2015/10/wilk-wilkowi.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Pełnia księżyca” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxTv8z4x9pcZoIoUjdf5UjJSLB7bpCTlA40uYQQOScoc_l2b20DR4KgPVORrncriu5VPwqPoLCE_s-U9YqGILakpDBosanhzasl3pG8LHHwnDnALTR74hMSbdmgdkJJgz5cW5Ui1JJtYU/s200/HD2_PK1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Pełnia księżyca” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 14.300000190734863px; line-height: 1.4;"> </span></span></span><a href="/2015/10/duchowe-inferno.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "pt sans"; text-decoration: none;"><img alt="“Śmiertelna groźba” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilKcLThV2lIGuaQkW6OvbzzzLJbMNuNTxD01F4iC3lehu9rNKw6ifur_aiAeBNKju8E-Hm4Ii9xTVcF7Gg39PeTq4q3g_nA9wmVMwDEwKgYhXu4ZB3VTnfTQv6FfLj5vLIbTuaZF8Kc0c/s200/HD3_1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Śmiertelna groźba” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2015/11/elfi-emisariusz.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "pt sans"; text-decoration: none;"><img alt=""Rycerz Lata” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJU-hfEkTps6xF69XW9mSugoJEDmM44DmRpS0IjLm8GNnTL9S75IPhEz3IVHtWvlk6Qwh0mLKkZfViaLmZmBEjuy2MxRgvOr-DiBMOE3GwfGf_58SmVv5bZF4hDiy5mLw-yUQzNXfaW3Q/s200/HD4_1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Rycerz Lata” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2015/11/chicago-blanca.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "pt sans"; text-decoration: none;"><img alt=""Śmiertelne maski” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0a0aPFaPOZ362EFftZDwNN-FXwnUSw3jenQfMMMi42rGvikOJlUb80Iiu3a3e3jDIycBrCoNAETsRfLb65p2vXHBIbxpyNmkVebfkjn27WcZzgaxeozCqQMo204qf4oDrDvueUwfZ48g/s200/HD5_SM_1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Śmiertelne maski” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><span style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "pt sans"; font-size: 1rem; line-height: 1.4;"> </span><a href="/2015/11/eklektyczna-ekipa.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "pt sans"; text-decoration: none;"><img alt=""Krwawe rytualy” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoBKVAKmp4YxoRtK_uRC58QE6Vx62-Ih5igK5A0X5-LfjwBPri6LMECYlKQloS_DReZJz9GHRP-ujz6183y5PMiDzpHDc2D6O6xGsiHQtaW3wGMPZJCopul9_KwQKNxxHAL0yfFTp7Ucg/s200/HD6_KR1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Krwawe rytualy” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2016/03/pozdrowienia-zza-grobu.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "pt sans"; text-decoration: none;"><img alt=""Martwy rewir" Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdodjLKHdXFmWxRccal5EP1xFwBhOzZIoPyBJjJ_xkmkfgsw1jMEP9ayki_HsteLgXmSRzG23bSj1kkYwW4u7pqPDq8mRb4CEgpFQjHcDQouKnanLayWQkwpta3qFncuIilD5M8a92I4E/s200/HD7_1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Martwy rewir" Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2016/05/z-horroru-rodem.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "pt sans"; text-decoration: none;"><img alt=""Dowody winy" Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjklgKa7CAmTa0kV4sFLJnnd88JV-2j0r79z835UHNPSD7ZZzQflr48cDucsbt_w9v4Y4t6ujOUSgqB8fIefGaGj4Ui0hzC5VwDK_XexyuwFtjoS2SzPZMsLGuP9wVH000NFk0hmD6fkpY/s200/HD8_1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Dowody winy" Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a><a href="/2016/08/dworskie-zadymy.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "pt sans"; text-decoration: none;"><img alt=""Biała noc" Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggmAEXVpiqHcGh7al4RCoh8AEG31f7PYvCQ_G_sixU4R-UURKZSNdHzf0tNUBHV1fmAriXbmwUQtINc53B1wB9m5YMF8YbJNyZ9xmqJkzsPpJ93UApaoBN_CcABF0xv0oSH5NhT7ZuY_Y/s200/HD9_1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Biała noc" Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2017/09/deadline-dla-odmiany.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "pt sans"; text-decoration: none;"><img alt=""Zdrajca" Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsoo8ANC04JQTNjhRUwYf7HiFKFUK3gW83ksZTvIWffOZEkYLCRvmxKQF4vMm0q-ztAg6kct7Cd7O912nBytwAnG8wRJMbf0fQwO9wz3xfeseDWgVrMNZkVcQq6KSP-oX3CjVvzz6oKu4/s200/HD11_1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title=""Zdrajca" Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2019/10/zmiany-jim-butcher.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; font-family: "pt sans"; text-decoration: none;"><img alt="“Zmiany” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGR2svHhAdp6u3VEDOTdFTyW39UxrFInUo1Gv2fRUsJLoOEvyw9FF_OQY7yZsS1ohk27exX7cmIyWQ7r1fpukMuulc2OsqtX-0lx1uMcMRBtHHe-Nkmko4NLiWTFp2WXtlU9ETXENNGSg/s200/zmiany-jim-butcher-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Zmiany” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2019/11/opowiesc-o-duchach-jim-butcher.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Opowieść o duchach” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbAKFJTaPhcS2zS4suMIPhKEh9jOBXSvbzMkmNiE42cL7rLITB-nv9uHPk7gr_Oxo_wIG5dP7bTlief4BptPCUreZ3bDI2c_fKlPCighffz2434iJNm-7h4pddnwtVJ8pMIhvDcGnmmc0/s200/opowiesc-o-duchach-jim-butcher-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Opowieść o duchach” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a></div><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><div style="box-sizing: border-box; caret-color: rgb(102, 102, 102); color: #666666; font-family: "PT Sans"; font-size: 14.300000190734863px; text-align: center;"><a href="/2020/04/zimne-dni-jim-butcher.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img alt="“Zimne dni” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix-2L9C8PrYTOm4ChKKb4AKz0sFN1A65faOYg4-iOccoNlrLdYdy8l6zRnyK3CZOuCKO3EGcz0HTNl2Z2KYAwB7Y9GbojPAAAoUt25GAaRrZlp6hJ9NQ_LZAO4bkenXC-6qRqYbWZUN9w/s200/zimne-dni-jim-butcher-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.098) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" title="“Zimne dni” Jim Butcher, fot. paratexterka ©" width="150" /></a> <a href="/2021/03/gra-pozorow-jim-butcher.html" style="box-sizing: border-box; color: #860802; text-decoration: none;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0uYpT3E2lZCgyGyRPLTp-KkpTxgzRUG2KujzQ2wizt1uGTHjAYgqL0CbIHPKizpeVcvsxj8-5cYRIOpjAueZuVRqrUrMLQKSTGqq9blCfcJQg6eTCkH4m-me12WhDMNeQ8Q-9iMj8m7o/w150-h200/gra-pozorow-jim-butcher-1.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; background-color: white; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; padding: 5px; position: relative; vertical-align: middle;" width="150" /></a></div>paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3853503262066692945.post-34580202918664091022022-10-30T22:40:00.003+01:002022-10-30T22:43:48.103+01:00 Tak, to Marty McFly<h2 class="post-book"><span style="font-family: inherit;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="/2022/10/nie-ma-jak-przyszlosc-michael-j-fox.html" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""Nie ma jak przyszłość" Michael J. Fox, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVuG9v485QJjUqa0SSF2CnvboPOykP8OKNOoIaA3XepeuarFgNSHXAXITbOJvlkjx81L_qM_dt1jfrBBrHz2GyPK_eU_TyWEIbD4Mp8bzL4EdjDOkkn4VXV-jOXhv2iStEVQVxhLl2joeJR0nUnED2_6jeccgnhkL55Bnl4FGLVcOl0MwVzetSpGXz/w240-h320/nie-ma-jak-przyszlosc-michael-j-fox.jpg" title=""Nie ma jak przyszłość" Michael J. Fox, fot. paratexterka ©" width="240" /></a></div>"Nie ma jak przyszłość" Michael J. Fox</span></h2>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><b class="lead">Dziś to nie tajemnica, że Michael J. Fox zmaga się z chorobą Parkinsona, choć pewnie niektórych zaskoczy, że zdiagnozowano ją u tego pogodnego Kanadyjczyka już ponad 30 lat temu. Optymista, jakich mało, opowiada o tym, jak ważne jest być wdzięcznym i patrzeć w przyszłość. Lektura szczera do bólu, przytłaczająca i wzruszająca – zwłaszcza jeśli ktoś sięga po nią z pobudek osobistych. Może i nie daje nadziei na lepsze jutro, ale celebruje dziś.<span></span></b></span></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">Zobaczyć <a href="https://www.instagram.com/tv/Cae_lNJjrU3/?utm_source=ig_web_copy_link" rel="nofollow" target="_blank">Michaela J. Foxa dziś</a> może zszokować, zwłaszcza moje pokolenie, któremu zapisał się w pamięci jako podróżujący w czasie Marty McFly, śmigający na latającej deskorolce w samozapinających się nike'ach. Ja miałam go takiego przed oczami, ale "Nie ma jak przyszłość" sprowadziło mnie na ziemię.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;">W "<i>Nie ma jak przyszłość</i>" uderza dystans, (zdawałoby się?) niewyczerpalne poczucie humoru, filozofia "Chcesz, to (z)rób". Nic nie wskazuje na to, jak bolesny będzie upadek w konfrontacji z nieuleczalną chorobą, która nie jest jedynie zaburzeniem ruchowym. To długa lista przypadłości, krok po kroku utrudniających choremu normalne funkcjonowanie. Dowiadywać się o tym z pierwszej ręki to momentami jak dostać w twarz. Nie da się tego zrozumieć, obserwując parkinsonika, ani nawet się nim opiekując. Michael J. Fox pisze o rzeczach, o których czytałam, słyszałam, ba, które widziałam na własne oczy, jednak nigdy nie tkwiłam w ich centrum, w przeciwieństwie do autora. I gdyby nie on, mniej bym rozumiała. Te wszystkie niewypowiedziane skargi, rozmowy z samym sobą, świadomość bycia obserwowanym, te wszystkie ograniczenia wolności... A mimo to pozytywne myślenie. Podziwiam.</span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"></p><div class="separator" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><img alt="Marty McFly po latach, "Nie ma jak przyszłość" Michael J. Fox, fot. paratexterka ©" border="0" data-original-height="320" data-original-width="240" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin-3APdHFus6QxMrzqWl7tYon-LxXeYqhDHCifcx0FNU8K9fTsYIyA5NzZBQvib_LFTygVfuxWJQ_pUFiYnHnRiQFevPgU5e4RqCT4A0bSIJo6wB1OxhMg4yyuf6Ktv8JyHrAGBR73EHbxgJ679LcS2HSkVD4NL42q53Z6z7_9bJ7e0qHx5OLaSnLl/w240-h320/nie-ma-jak-przyszlosc-michael-j-fox-2.jpg" title="Marty McFly po latach, "Nie ma jak przyszłość" Michael J. Fox, fot. paratexterka ©" width="240" /></div><span style="font-family: inherit;">"<i>Nie ma jak przyszłość</i>" oceniam najwyżej, bo to pierwsza książka o takiej tematyce, która wpadła mi w ręce, poza artykułami fachowymi. Książka prawdziwa na wskroś, niepohamowana i uświadamiająca wymiar choroby, kojarzonej zwykle "tylko" z niekontrolowanym drżeniem rąk. A to akurat pikuś, w porównaniu do dalszych stadiów. Fox jest optymistą, ale nienachalnym. Dowcipkuje, ale nie żenująco. Wie, że mu się w życiu poszczęściło, i jest za to wdzięczny na każdym kroku.</span><p></p>
<p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px; min-height: 12px;"><span style="font-family: inherit;">Szybko zaszkliły mi się oczy, a potem było już tylko gorzej. Strasznie dla mnie ciężka emocjonalnie lektura: dla bliskich, którzy za wszelką cenę chcą chronić swoich chorych, i dla chorych, którzy chcą mieć w pobliżu pomoc, po którą sami będą mogli sięgnąć. </span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p style="font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;"><span style="font-family: inherit;"></span></p><br style="clear: both;" />paratexterkahttp://www.blogger.com/profile/12590892953536176174noreply@blogger.com0