To już miał być koniec. Dużo się tu od jakiegoś czasu nie dzieje, z różnych powodów, ale najbardziej martwiącym mnie jest ten, że nawet jak czytam, to nie kończy się to przemożną potrzebą podzielenia się wrażeniami. A to był cel całego tego paratexterskiego przedsięwzięcia, na które się porwałam 10 lat temu. 
Pamiętasz łyżeczkę z babcinej cukiernicy? Zegar, który zawsze witał w dziadkowym domu? Przedmiot, w który ktoś bliski wpatrywał się bardzo daleki wzrokiem i odpowiadał wymijająco, gdzie się przeniósł myślami, o ile w ogóle nie zbył zbyt zainteresowanego dziecka? Tytułowe naczynie to tylko pretekst dla jednej z bohaterek, żeby (roz)dawać dobro, a dla czytelnika – żeby zagłębić się w celowo przemilczaną historię pokoleń trzech kobiet. Coś dla ciekawskich, ale cierpliwych!