"(...) czasem przyjaciół wybieramy sobie sami, czasem wybierają nam ich rodzice,
a czasem przyjaciele pojawiają się nieproszeni, jakby zrodziły ich poranne mgły."
alchemiczka ("Zaginiona" Andrzej Pilipiuk)
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Andrzej Pilipiuk. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Andrzej Pilipiuk. Pokaż wszystkie posty
piątek, 31 października 2014
Kuzynki Kruszewskie po raz czwarty
"Zaginiona" Andrzej Pilipiuk
Czytając wapirzo-alchemiczną trylogię, osadzoną we współczesnych polskich realiach ("Kuzynki", "Księżniczka", "Dziedziczki"), jeszcze kilka lat temu mało kto liczył na kontynuację. A tu - po 10 latach - Pilipiuk 'odkurza' Kruszewskie. Kto zaaferowany był cyklem, czwartej części nie odpuści, a z sentymentu pewnie sporo jej wybaczy, bo od poprzednich trzech znacznie się różni. "Zaginiona" nie jest gorsza albo nudniejsza, tylko jednak trochę inna. Jak historia, która odnalazła się po latach. Może i nie dopełnia całości cyklu, ale podświadomie przypomina, dlaczego zapadł w pamięć. Wprawdzie tej pierwszej październikowej premiery, na którą czekałam, nie dane mi było przeczytać w dzień wydania, ale połknęłam, jak tylko nadarzyła się okazja.
poniedziałek, 27 października 2014
"Nie ma kary wystarczająco okrutnej za przerwanie damie lektury!"
alchemiczka ("Zaginiona" Andrzej Pilipiuk)
Subskrybuj:
Posty (Atom)