"Nikt z nas nie jest tym, kim był kiedyś. Każdy ma historię. Każdy skądś pochodzi. Każdy wędruje w stronę celu."

"Zimne dni" Jim Butcher

"Ludzie wierzą we wszystko, co daje nadzieję."

"Wotum" Maciej Siembieda

Z kwerend Kani, cz. 3

“Wotum” Maciej Siembieda

Nie trzeba opuszczać rodzinnych rejonów, żeby natknąć się na nawiedzonych, żerujących na naiwności ludzi, oraz rozpoznawany przez każdego Polaka obraz, którego nieznana tajemnica sięga czasów króla Jana Kazimierza. Co łączy te dwa wątki? Pewien uparty prokurator i wypracowany warsztat autora, dzięki któremu Siembieda zdążył zapracować sobie na zaufanie czytelników. “Wotum” to historia ciekawa i nieprzewidywalna, aczkolwiek nieporywająca.

"(...) trudnych historii z przeszłości nie wolno popędzać."

"Miejsce i imię" Maciej Siembieda

Z kwerend Kani, cz. 2

“Miejsce i imię” Maciej Siembieda

Kolejne śledztwo Jakuba Kani, zbaczające z obranej ścieżki w labirynt tajemnic, których natłoku nikt z zainteresowanych nawet się nie spodziewa. Determinacja zaangażowanych postaci przenosi się na czytelnika, próbującego na podstawie strzępków informacji dojść do sedna sprawy, choć “Miejsce i imię” to teatr jednego aktora - i kolejny dowód na to, że Maciej Siembieda ma smykałkę do tego, co dobre nie tylko dla autora powieści sensacyjnych.

"Nie ma dzieła sztuki bez przesłania."

profesor ("444" Maciej Siembieda)

Z kwerend Kani, cz. 1

“444” Maciej Siembieda

Historia polskiego obrazu, który na przestrzeni wieków pojawiał się i znikał, wpleciona w niekończące się dialogi i scysje dwóch największych religii świata tworzy tło dla nietuzinkowego dochodzenia. W “444” Siembieda przedstawia prokuratora Kanię, który pewnie wkracza na scenę rodzimych śledczych literackich. Powieść wciąga dobitnym początkiem, a autor podtrzymuje zainteresowanie do samego końca, albo i dłużej. Lektura dobra, ale dopiero zapowiada coś lepszego.

"O tym, że niektóre rzeczy są niemożliwe, często decyduje nasz brak wyobraźni."

prokurator Jakub Kania ("444" Maciej Siembieda)

Luksus w legginsach

“Die Frauen von Greenwich” Lauren Weisberger
[org. “When Life Gives You Lululemons”]

Wszystko zaczęło się od “Diabeł ubiera się u Prady”: “When Life Gives You Lululemons” to już trzecia powieść z salonowego światka, znajdującego się poza zasięgiem normalnych śmiertelników, nawet jeśli już mieszkają w Nowym Jorku i noszą rozmiar XX(X)S. Tym razem autorka postawiła na najbardziej - obok tytułowego diabła - zdeterminowaną i energiczną postać z pierwszej książki, podając na tacy soczysty sarkazm zatopiony w litrach czystej rozrywki.

Wspomnienia wcielone

“Siedem śmierci Evelyn Hardcastle” Stuart Turton

Turton wykombinował konstrukcję, którą ni to sklasyfikować, ni porównać. Może spodobać się i koneserom kryminałów potrzebującym powiewu świeżości, i amatorom cofania czasu albo bezpardonowej zmiany perspektywy, dosłownego doświadczania na cudzej skórze. Świetnie napisana, przemyślana po najmniejszy szczegół - wciąga na wstępie i nie zanudza w żadnym wcieleniu, wręcz przeciwnie. A finał rozbraja.