"Bo wspólne przeżycia (...) łączą ludzi najbardziej."

"Koniec samotności" Janusz Leon Wiśniewski

"Robimy to, co wydaje nam się konieczne, by chronić, kogo tylko się da."

"Zmiany" Jim Butcher

Ryzyko a rozwaga

“Zmiany” Jim Butcher

Kto czytał Akta Dresdena po polsku, w miarę ukazywania się poszczególnych tomów, mógł wyjść z wprawy w dotrzymywaniu kroku tej dwójce. Duet Butcher-Dresden przywołuje jednak czytelnika do porządku samym pierwszym zdaniem, choć użycie tej przenośni jest przynajmniej przewrotne. Bardziej pasowałoby postawienie w gotowości bojowej… “Zmiany”, dwunasty tom serii o pyskatym, problematycznym i coraz potężniejszym magu, to chaos w swej naj(nie)czystszej postaci. Wyobraźnia autora, moc bohatera i wrażenia odbiorcy eksplodują na każdym kroku. Dosłownie!

"Życie jest za krótkie (...). I jest w nim zdecydowanie za mało radości. Jeśli ją znajdziesz, chwytaj śmiało, zanim zniknie."

"Zmiany" Jim Butcher

"(...) przecież w życiu chodzi o to, żeby być szczęśliwym."

babcia ("Horyzont" Jakub Małecki)

Patronka i pupil, cz. 3

“Rewizja” Remigiusz Mróz

Trzecia część prawniczego cyklu Mroza dezorientuje. Po poprzednich - dynamicznych, pełnych nowinek, nadających akcji nowy rytm, i pracujących na najwyższych obrotach umysłów - “Rewizja” spowalnia, zupełnie jakby autor wrzucił bieg jałowy. Marazm ten tyczy się głównych bohaterów, bo trudno rozpoznać w nich duet z piekła rodem, jakim być się wydawali. Nadciągnęły chmury, które przesłaniają sprawę potwornego zabójstwa, choć jej stawką jest milion. Czy bohaterowie zreflektują się, że coś jest nie tak, zanim czytelnik postawi na nich krzyżyk? Sprawa otwarta.

"Ja też haruję. Tylko sprawniej. (...) I dzięki temu mam potem czas na czytanie."

Chyłka ("Rewizja" Remigiusz Mróz)

"Chaos jest początkiem nowego świata."

"Horyzont" Jakub Małecki

Tylko tego nie…

“Horyzont” Jakub Małecki

Wiesz, kto stał wczoraj za Tobą w kolejce w sklepie? Albo obok Ciebie, w zapchanym tramwaju? Autor pisze o ludziach, którzy zlewają się z otoczeniem, choć ich historie odznaczałyby się na tle innych, jak gwiazdy na firmamencie. Do tego pisze tak, że momentalnie uwrażliwia, i trwa się w tym stanie podwyższonej gotowości emocjonalnej przez całą powieść, a nawet długo po. “Horyzont” to książka, w którą się wczytuje, której nie chce się odkładać ani kończyć. Kiedy nadchodzi nieuniknione, najchętniej zaczęłoby się ją od początku - żeby przeżyć jeszcze bardziej. Niebywałe uczucie…

"Nikt ze sobą nie taszczy całej prawdy o swoim życiu."

"Zaginięcie" Remigiusz Mróz