Siostry, czar i grymuar, cz. 1

“Zasady magii” Alice Hoffman

Niepozorna powieść Hoffman okazuje się jedną z tych książek, co nie sposób przejrzeć; taką, która jest o krok przed czytelnikiem i zapewnia mu przeżycia, jakie wspomina się po latach i nieomylnie kojarzy z tą jedną opowieścią. W "Zasadach magii" cały czar polega na tym, że nic nie układa się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Działa hokus pokus, ale równie dobrze (źle?) wyroku losu – to wszystko niby nierzeczywiste, a jednak jakoś tak życiowe, że serce się rwie. Powieść fantastyczna na wskroś!

Ulubiona osoba

“Ein ganzes Leben lang” Rosie Walsh

A gdyby tak któregoś dnia przypadkiem okazało się, że ktoś, z kim dzieli się życie, wcale nie jest tym, za kogo się go miało? Druga powieść Walsh to zagmatwana historia wielkiej miłości, jeszcze większego zawodu i spustoszenia, jakie zasiało stracone zaufanie. Autorka karmi ciekawość od pierwszej do ostatniej strony: im szybciej czytelnik zorientuje się, że jej planu nie przejrzy, tym bardziej będzie chciał go poznać w najdrobniejszych, dopracowanych szczegółach. Powieść piękna, aczkolwiek niełatwo ją przełknąć.

Drugi koniec Polski

“Szeptun” Tomasz Betcher

Przenosząc bohaterów na odludzie i zostawiając ich w towarzystwie kogoś, kogo praktyki bywają w dzisiejszych czasach uznawane za wysoce wątpliwe, autor porywa czytelnika od pierwszych stron. W pewnej chwili po prostu uświadamia się sobie wrośnięcie w świat zdecydowanie różny od codziennego. Powieść Betchera nadaje się do walizki na wyjazd w siną dal, albo jako odskocznia dla zakosztowania choćby wyimaginowanej wolności. "Szeptun" to znajomość niosąca ze sobie wiele więcej niż przygodę.

Jak na lekarstwo

“Beach Read” Emily Henry

Kiedy pisarza dopada niemoc twórcza, niewiele może go postawić na nogi. Zaszycie się z dala od wszystkiego, nie takie znowu niewinne przypadki i sprawdzone metody, stare jak świat – to recepta na ten romans. Autorka pewnie podpisałaby się też pod stwierdzeniem, że skoro nie idzie samo z siebie, trzeba trochę pomóc. Co w założeniu nie jest złe, ale skoro miało być letnio, a nie wyszło nawet lekko, to coś nie zaiskrzyło. Pozostając w klimacie plażowym: uwaga, grozi oparzeniem słonecznym! Lepiej zapobiegać, niż leczyć.

O(d) kuchni

“Magda. Autobiografia Magdy Gessler” Magda Gessler, Dominik Linowski

Postać, której przedstawiać nikomu nie trzeba, bo większość ją kojarzy: polaryzuje, choć jej zawiłą historię zna mało kto – co jednak nie przeszkadza, by ją uwielbiać bądź nienawidzić. Blaski i cienie popularnego w ostatnich czasach gatunku zyskują ożywiające kolory i sycące opowieści, które ukazują Magdę Gessler w szczególnym świetle. A może nawet w niektórych na nowo zaszczepią wiarę w ludzi?

Performans na papierze

“Jestem Marysia i chyba się zabiję dzisiaj” Mery Spolsky

Tego debiutu lepiej nie oceniać po okładce, bo ani przewrotny tytuł, ani stonowana szata graficzna nie zwiastują pozytywnego kopa, którym częstuje czytelników autorka. Zbiór przemyśleń w różnych formach i kształtach, dający po oczach jak modne neony, to znowu trącający czułe struny, skrywane przed całym światem – Mery Spolsky trudno ubrać w słowa. Najlepiej, jak sama przemówi jej artystyczna dusza, której myśli aż chce się (po)słuchać. 

Ambiwalencje Arcadii

“Zakazany owoc” Jojo Moyes

Wprawne oko stałego czytelnika książek Jojo Moyes szybko zorientuje się, że "Zakazany owoc" to jedna z pierwszych powieści tej autorki. W dwóch zawiłych historiach, które łączy urokliwe, acz konserwatywne nadmorskie miasteczko, a dzieli pół wieku, da się dostrzec przebłyski talentu pisarki, ale o magii jej pisarstwa nie może jeszcze mowy. Wszystko jest spójne i poprawne, a to za mało, zwłaszcza jeśli zna się późniejsze powieści Moyes, mające to nieodzowne 'coś', co zapiera dech i każe zarywać noce w wirach emocji. 

Kwestie niewkalkulowane

“Nas dwoje” Holly Miller

Nieplanowane uczucie kontra prorocze sny – czy z tej potyczki można wyjść zwycięsko? Historia opowiedziana przez Miller aż pała potencjałem na bycie rozpoznawalną po jednym zdaniu streszczającym, lecz ta nadzieja szybko znika. Czytelnik skazany jest na towarzystwo bohaterów, którzy dopiero mają stać się wyjątkowi, oraz oczekiwanie mające przynieść akceptowalną odpowiedź. Osławione, rozdzierające serce wzruszenie może nadejść tylko, jeśli dotrwa się do końca powieści. O ile się dotrwa...

Noce z nefilim

“Unchained” Jennifer L. Armentrout

Druga powieść Armentrout, niebędąca częścią żadnej ze znanych serii, kusi nieczęsto spotykaną, (pół)anielską konstelacją i relacją, która nie ma prawa bytu. Mimo ułatwienia przy wnikaniu w świat nefilim, autorce nie udaje się spożytkować pierwszego wrażenia tak, jak można oczekiwać po obiecującym początku. Czar pryska, kiedy (nie tyko) kierunek akcji zostaje obnażony – później jest prosto, niepociągająco, płytko. Miało być fantastycznie, a wyszło nawet erotycznie. Szkoda.

W zafonowskim stylu

“Miasto z mgły” Carlos Ruiz Zafón

Nie ma sprawdzonego sposobu na pożegnanie z autorem-arcymistrzem, choć "Miasto z mgły" może w tym pomóc. Zupełnie różne opowiadania, osadzone w rozmaitych czasach, przemierzające to samo miejsce: miasto labiryntów, mgieł, świateł latarni, mrocznych gargulców i aniołów, gruzów, pałacyków, cmentarzy, aż w końcu historii spisanych, jak i tych nieopowiedzianych do końca. Barcelona na zawsze pozostanie miejscem Zafona na ziemi, a jego książki nigdy nie znikną z pamięci ani serc czytelników.