Debel z demonem…?

“Gra singli” Lauren Weisberger

Chyba już tak pozostanie, że Weisberger kojarzona będzie z “Diabeł ubiera się u Prady”, i niepowtarzalną - zarówno w wersji książkowej, jak i filmowej - Mirandą Priestly. Gdyby nie miniaturowe rakiety tenisowe, trudno by było wpaść na to, że nowa powieść Lauren Weisberger traktuje o tenisie. “Gra singli” nie jest tytułem nietrafionym, ale jakimś takim niekonkretnym… Mimo to trudno oprzeć się pokusie poznania męskiej wersji diabła na korcie. Zwłaszcza że do tenisowego światka mało który, szary człowiek ma dostęp. Łącząc elitarne środowisko, drobiazgowość i przekorę, amerykańska autorka próbuje wrócić na szczyt - zupełnie jak główna bohaterka. Czy to się może udać…?

"...(...) każda zaleta, podobnie jak dowolna wada, ma swoje skutki uboczne, przeciwstawne do niej samej."

"Wymarzony dom Dziuni" Anna Maria Nowakowska

Curriculum curiosum III

“Wymarzony dom Dziuni” Anna Maria Nowakowska

Przepłynięcie kanału La Manche to tylko początek przeprawy, jaką tym razem zgotowała swoim niepoprawnym wielbicielom Dziunia - osobliwość współczesnej polskiej literatury (nie)kobiecej, powołana do życia przez Nowakowską. Tytuł kole w oczy, bo kto zdążył już poznać perypetie bohaterki, zwyczajnie się nie nabierze. Coś musi(ało) przecież pójść nie tak. I poszło - do tego stopnia, że “Wymarzony dom Dziuni”, podobnie jak poprzednie tomy, daje nadzieję na jeszcze więcej Konsekwencji. Trzecia powieść Nowakowskiej jest przynajmniej tak samo dziwna jak postać pierwszoplanowa, dla mnie w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Normalność jest nudna, a nietypowość Dziuni nie mieści się w żadnych normach - za to może w co poniektórych głowach. I takim głowom tę powieść polecam. 

"Ktoś, kto żyje w takim, a nie innym świecie i zupełnie się z tym nie zgadza, jest czubkiem, prawda?"

Dziunia ("Wymarzony dom Dziuni" Anna Maria Nowakowska)

“Nikt z nas nie ma absolutnej pewności. Każdego ranka wstajemy z łóżka, zakładając, że wieczorem położymy się spokojnie spać. Niektórzy z nas się mylą. Ale większość ma rację.”

reporterka kryminalna ("Martwa jesteś piękna" Belinda Bauer)

"Zadziwiające, jak łatwo nasze zmysły rezygnują z rejestrowania tego, co wydaje się nie mieć znaczenia. Rzeczy stają się nagle niewidoczne, a dźwięki niesłyszalne."

policjantka ("Martwa jesteś piękna" Belinda Bauer)

Medialny danse macabre

“Martwa jesteś piękna” Belinda Bauer

Awangardowy artysta i wystawa, która stopuje słowotok koneserów? W grudniowym Londynie, godzinach szczytu, pośród pędzących tłumów? Można. Choć w wydaniu, jakie wymyśliła sobie Bauer, zwala z nóg. W “Martwa jesteś piękna” nic nie dzieje się tak, jak można by się tego spodziewać, mimo że stereotypy i konwenanse, na których opiera się współczesna rzeczywistość, nikomu nie są obce. Brytyjska autorka, niczym artystka z piórem zamiast pędzla, kreśli przed swoją publicznością przedstawienie w trzech aktach, między którymi szkoda czasu na antrakt. Jej thriller w takim samym stopniu przyciąga, co karci moralnie. Jak to z newsem bywa - jeśli już wpadnie w oko, to trudno się od niego opędzić - jest wszędzie, przynajmniej do rozwiązania zagadki. A u Bauer podczas śledztwa oczy wychodzą z orbit. Premiera 28 lutego 2018*.

"(...) „dojrzały mężczyzna“ to oksymoron."

kobieta ("Martwa jesteś piękna" Belinda Bauer)

"(…) może niektóre rzeczy po prostu potrzebują więcej czasu niż inne.” 

[tłumaczenie własne, org.:

"(…) vielleicht brauchen manche Dinge einfach länger als andere.“]

Louisa (“Kiedy odszedłeś” Jojo Moyes)

Nowy (nie) znaczy inny

“Kiedy odszedłeś” Jojo Moyes

Kontynuacja “Zanim się pojawiłeś” dzieli życie głównej bohaterki na przed i po - ponownie. Z tego powodu podświadomość czytelnika odruchowo plasuje obie powieści na dwóch przeciwległych biegunach. Porównania są nieuniknione. Podobnie jak w życiu, minione wydarzenia stanowią punkt odniesienia, który wpływa na wszystko. Dlatego “Kiedy odszedłeś”, postrzegane przez pryzmat poprzedniej części, może wypaść niekorzystnie. Tym razem Jojo Moyes nie szuka dylematów moralnych, z jakimi mało kto się zetknie, a porusza coś, co spotka(ło) każdego z nas. Powieść z przeszłością mierzy się ze swoją historią i próbuje stanąć na własnych nogach. Co z tego wyniknie? Na pewno nie to, czego można by się spodziewać. Moyes nie bez powodu należy do najbardziej poczytnych współczesnych pisarek. Choć potencjału jeszcze nie wyczerpała.