Czarownica chausseura, cz. 2

“Krew i miód” Shelby Mahurin

Jeśli debiut był udany, to kontynuacja zmiata konkurencję. Zupełnie jakby autorka czerpała energię i inspirację z mroku i niebezpieczeństw, mnożących się w wykreowanej przez nią Belterze. W "Krwi i miodzie" przeciwieństwa nieoczekiwanie zaczyna coś łączyć. Robi się intensywniej i fantastycznie(j); nie ma czasu przystanąć, bo wrażenia napierają na czytelnika, oplatając niczym magiczne złote wzory. Z lektury trudno się wyplątać, ale kto by chciał?! Zwłaszcza że Mahurin nie myśli się poddać. "Krew i miód" ma wszystko, co fascynuje fanów fantasy.

Czarownica chausseura, cz. 1

“Gołąb i wąż“ Shelby Mahurin

Obiecujący debiut Mahurin otwiera serię, w której wiedźmy dopuszczają się takich potworności na ludziach, że wyobraźnia niekiedy zatrzaskuje przed wizjami drzwi. "Gołąb i wąż" porywa w skomplikowany świat magii uderzającej w nozdrza, przy czym to tylko jeden rodzaj zderzeń, których pełno w tym tomie. Historia długo żyje napiętymi i niejasnymi relacjami między bohaterami, aż turbulentna akcja przejmuje scenę – wtedy się dzieje fantasy! Nic, tylko sięgać po drugą część.

Sabat po polsku, a jaka sensacja

“Panie Czarowne” Jakub Ćwiek

Trudno o lepszy PR dla mieściny gdzieś na którymś końcu Polski niż bohaterki "Pań Czarownych" – kobiety o nietuzinkowych talentach, niekiedy poskramianych nerwach i mocy, która furii nadaje nowy wymiar, aż świat trzęsie się w posadach. Ćwiek snuje swoją opowieść to tu, to tam, aż w pewnym momencie okazuje się, że zaplątał czytelnika w misterną pajęczyna z wierzeń, porzekadeł, zabobonów i niespętanej wyobraźni. A kiedy zaczyna się kocioł, to nici z regularnego oddechu. Rewelacja!

Siostry, czar i grymuar, cz. 2

“Totalna magia” Alice Hoffman

Hoffman pisze filmowo, co w "Totalnej magii" i widać, i czuć. Sercowe perypetie pokoleń sióstr Owens kusiły już w poprzedniej części, a w tej omotywać będą jeszcze inaczej. Z jednej strony traumatyczne przeżycia, z drugiej lekkomyślność i pogoda ducha, których nie można brać na poważnie. Śmiech przez łzy, żale i krzyki, to znowu tajemnice, męczące milczenie i konsekwencje, jakich świat nie widział – w efekcie lektura iście ożywiająca. Pogratulować autorce, sprezentować (p.o.) siostrze!

Siostry, czar i grymuar, cz. 1

“Zasady magii” Alice Hoffman

Niepozorna powieść Hoffman okazuje się jedną z tych książek, co nie sposób przejrzeć; taką, która jest o krok przed czytelnikiem i zapewnia mu przeżycia, jakie wspomina się po latach i nieomylnie kojarzy z tą jedną opowieścią. W "Zasadach magii" cały czar polega na tym, że nic nie układa się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Działa hokus pokus, ale równie dobrze (źle?) wyroku losu – to wszystko niby nierzeczywiste, a jednak jakoś tak życiowe, że serce się rwie. Powieść fantastyczna na wskroś!

Wyparte wspomnienia

"Zapisane w wodzie" Paula Hawkins

Czas zapomnieć o "Dziewczynie z pociągu" - bez względu na to, jak komu się (nie) podobała. Paula Hawkins wraca w wielkim stylu, co tym razem nie powinno być kwestionowane. "Zapisane w wodzie" to skomplikowany thriller w rytmie nurtu płynącej rzeki: startuje z drzemiącą gdzieś pod powierzchnią siłą i nabiera rozmachu, po to tylko, żeby zaraz podmyć grunt pod nogami i niespodziewanie zmienić bieg, albo przejść w odcinek podejrzanie spokojny, a w rezultacie wciągnąć w wir. Historia małego miasteczka i jego utopionych tajemnic; kobiet, które wiedziały więcej, i mężczyzn, którzy nie umieli stawić im czoła, wielbiąc własne ideały. Jest jak haust życiodajnego powietrza po wypłynięciu na powierzchnię… Polecam to za mało powiedziane. 

Niezliczone razy

"Czarownice z Pirenejów" Luz Gabás

Gabás kradnie dusze, bez względu na miejsce i czas. "Czarownice z Pirenejów" to właściwie pozycja na jeden wieczór bądź weekend, ale jak tylko w niej się rozsmakuje, przeciąga się koniec, jak tylko się da. To wyjątkowo poruszająca powieść historyczna, która mimo surrealistycznej esencji nie traci nic ze swojej wiarygodności. A może właśnie ten nierealny wątek jest wyznacznikiem jej wyjątkowości…? Zainspirowana pewnym znaleziskiem historycznym, autorka stworzyła opowieść o dwóch kobietach, które dzielą wieki, a łączy wieczność. I on. Ponadczasową opowieść o tym, jak walą się fundamenty jestestwa i z gruzów powstaje piękno, któremu niestraszny czas. I oczywiście - o miłości.

Eastwick wita wdowy

"Wdowy z Eastwick" John Updike

Nie wiem, jak fatalna musi być pierwsza część trylogii, sagi albo cyklu, żebym nie przeczytała całej serii. Albo mam dobrą rękę, albo los zwyczajnie podsuwa mi takie tomy, które najchętniej czytam w komplecie. "Wdowy z Eastwick" pochłania się dużo szybciej niż "Czarownice…", i to nie tylko z racji objętości. To ostatnia książka Updike'a, wydana prawie 20 lat po pierwszej części. Impet ustąpił miejsca stateczności, codzienna pogoń za dzikimi doznaniami zmieniła się w chęć poznania świata i odnowienia przyjaźni sprzed lat. Brzmi podejrzanie spokojnie?

W magicznej aurze: Matki, wdowy, kochanki...

"Czarownice z Eastwick" John Updike

 

Pełnia, długie letnie noce, spadające gwiazdy... i w łeb wzięły plany czytelnicze. Stosik został przesortowany, bo zachciało mi się wiedźm. Zwłaszcza że w pracy znowu regularnie słyszę 'Kleine Hexe' (czyli mała czarownica, ale mnie nie pytajcie, dlaczego... ;). Może i "Czarownice z Eastwick" to nie lektura typowo letnia, ale miało być babskie lato, więc jest: przyjaźń, zazdrość i zmowa, fascynacja, erotyzm oraz magia wymykająca się spod kontroli. Czyli esencja kobiety z dodatkowym bonusem, w imponującym literackim stylu.