Wykolejeni przez Los, cz. 3

“Kuglarz” Anna Sokalska

Rozbudowany pomysł, postacie nie z tego świata i wydarzenia zaburzające panujący porządek to jeszcze niekompletny przepis na fantastyczną serię. Ostatnie strony “Kuglarza” nie starczą, żeby zapunktować dla całości. Trzecia część potwierdza, że “Opowieści z Wieloświata” - mimo potencjału - w ostatecznym rozrachunku nie mają tego czegoś, co osacza czytelnika, wyrywa go z rzeczywistości i skutecznie powstrzymuje przed powrotem do niej. Szkoda.

Wykolejeni przez Los, cz. 2

“Żertwa” Anna Sokalska

Zamiast wprowadzać w konsternację zaburzonym porządkiem chronologicznym, Sokalska drugą częścią “Opowieści z Wieloświata” rekompensuje wytrwałym czytelnikom wszystko, co w poprzednim tomie poszło nie do końca tak, jak powinno - albo w ogóle nie ruszyło z miejsca. Perspektywa zmienia się z rozdziału na rozdział, akcja ma rozstrzał nie do przewidzenia, a postacie, grające z Losem w ruletkę, rozgrzewają się na dobre. Oj dzieje się w “Żertwie” - wreszcie! 

"Wszyscy kiedyś byliśmy dziećmi o małej wiedzy i ogromnej wyobraźni, i wszyscy w istocie dziećmi pozostajemy, choć ulegamy iluzji, iż to, w co wierzymy, jest rzeczą pewną."

"Żertwa" Anna Sokalska

Wykolejeni przez Los, cz. 1

“Wiedźma” Anna Sokalska

Podwaliny “Opowieści z Wieloświata” tworzy wielowymiarowy Wrocław, w którym problematyczne byty próbują znaleźć swoje miejsce. Ich kluczenie i testowanie długo nuży, choć autorka dokłada wszelkich starań, żeby skonstruować świat przyciągający wyobraźnię. Kto okaże łaskę “Wiedźmie”, zapewne sięgnie po następny tom, bo kilka fragmentów wybudza z czytelniczego letargu, a sam koniec składa kuszącą obietnicę. 

"A co się stanie, i tak nie sposób przewidzieć, nie zamartwiaj się więc bez potrzeby."

"Wiedźma" Anna Sokalska